Όλα όσα τεκταίνονται στις διεθνείς διενέξεις, έχουν ως βασική αιτία τους πραγματικούς δείκτες της οικονομίας των ΗΠΑ και τον κίνδυνο άμεσης χρεοκοπίας  και κατάρρευσης του πληθωριστικού σε εκτύπωση δολαρίου.

Του Αλέξανδρου Χρυσανθακόπουλου 

Συνεργός αυτής της κατάστασης είναι το τραπεζικό σύστημα με τα τρις σε παράγωγα και η χρηματιστηριακή φούσκα.  Ένας  αιφνιδιασμός άμεσης  υποτίμησης του δολαρίου θα ισοδυναμούσε με παγκόσμιο πραξικόπημα. Αν δηλαδή το δολάριο υποτιμούνταν ξαφνικά κατά 90% και εκδίδονταν προς αντικατάσταση του νέο νόμισμα (1 νέο προς 10 παλαιά) θα έσβηναν αυτόματα τα χρέη των ΗΠΑ, θα χάνονταν ταυτόχρονα η αξία των άυλων  τίτλων και των χαρτονομισμάτων, αλλά θα ανέκαμπταν σταδιακά όλοι οι τομείς της πραγματικής οικονομίας των ΗΠΑ, απαλλαγμένοι από χρέη αντίστοιχα με το ποσοστό της υποτίμησης. Αυτό το υπαρκτό σενάριο λαμβάνει υπόψη της  η γερμανική ηγεσία και προτρέπει τους πολίτες της: «κρατείστε τροφή στα σπίτια σας για μερικές μέρες», μέχρι να τυπωθεί δηλαδή το νέο χαρτονόμισμα και να εξομαλυνθούν οι αγορές.  Να δούμε τώρα τις δύο διαδοχικές στρατηγικές των ΗΠΑ στην πράξη.

Οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ εφάρμοσαν την γραμμή της παγκοσμιοποίησης (κατάλυσης των συνόρων και παγκόσμιας δικής τους διακυβέρνησης) μέσω της τεχνητής πολυεθνικής, πολυθρησκευτικής, πολυπολιτισμικής ανάμιξης των λαών καταργώντας σταδιακά ή βίαια τα έθνη κράτη. Όλοι σχεδόν οι περιφερειακοί πόλεμοι που διεξήχθησαν ή συνεχίζονται ακόμη, μεθοδεύτηκαν εκ μέρους τους και ήσαν προϊόν προβοκάτσιας (με προπομπό και συντονιστή το ίδρυμα Σόρος) και της πρόκλησης τεχνητής έντασης με την χρησιμοποίηση αφορμών ένοπλης σύρραξης μέσω χειραγωγούμενων ή κατασκευασμένων μειονοτήτων.

Όλες οι κοινωνικές αναταράξεις που ανέτρεπαν κυβερνήσεις, τροφοδοτούνταν από τις κατευθυνόμενες και καλά χρηματοδοτούμενες ΜΚΟ, που ήσαν ο Δούρειος Ίππος του παρακρατικού παρακυβερνητικού συστήματος των ΗΠΑ και των υποτακτικών τους κρατών. Όλοι οι οργανισμοί των αμερικανικών μυστικών εταιρειών συνεργάζονταν, για την προώθηση και επιβολή των «ημετέρων» προθύμων ανδρεικέλων στον παγκόσμιο χάρτη. Ο μοχλός για να παραχθεί ο παγκόσμιος κοινωνικός πολτός των ανοικτών συνόρων, ήταν οι επιδοτούμενες παράνομες μεταναστευτικές ροές, υπό την αιγίδα μάλιστα του ΟΗΕ.

Οι βραχίονες όλων αυτών των κύκλων, που έφταναν σε συνεργασία ακόμη και με χρηματοδοτούμενες μέσω δικτύων ναρκωτικών τρομοκρατικές οργανώσεις, ελέγχονταν από την USAID, την CIA και την NSA. Το γεωπολιτικό παιχνίδι  είχε ως βασική επιδίωξη, αφενός την αδιαφανή, δικτατορική Παγκόσμια Διακυβέρνηση και αφετέρου το δόγμα διάσωσης του χρεοκοπημένου δολαρίου, που κατέληξε να είναι αποθηκευμένο κατά τρίς σε Κίνα, Ιαπωνία, Ρωσία, πετρελαιοπαραγωγές χώρες και αλλού, όντας το κυρίαρχο νόμισμα διεθνών συναλλαγών.

Το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ ξεπέρασε το συνολικό ύψος του βρώμικου χρήματος των offshore, δηλαδή τα 50 τρις δολάρια και έφτασε να υπερβαίνει αριθμητικά το ετήσιο παγκόσμιο ΑΕΠ. Το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου και η ύφεση των ΗΠΑ που ηττήθηκαν την τελευταία εικοσαετία οικονομικά από την Κίνα, έγινε μη αναστρέψιμο. Μοναδική διέξοδος ήταν ένας γενικευμένος πόλεμος με διάσπαρτες εστίες που θα κατέστρεφε την ανθρωπότητα, για να συγκαλύψει την χρεοκοπία των ΗΠΑ.

Ο πανικός από το δήθεν τέλος του κόσμου μέσω εισβολής εξωγήινων, ή της έκρηξης του ηλίου, της κλιματικής αλλαγής, των παγκόσμιων επιδημιών και άλλων τέτοιων διαδόσεων, ήταν μέρος του ψυχολογικού πολέμου που καθοδηγήθηκε από νοσηρούς εγκεφάλους. Η υγειονομική δικτατορία, με πρόσχημα τον covid με τα υποχρεωτικά εμβόλια και τον εγκλεισμό στα σπίτια, αποτελούσε μέρος αυτού το σχεδίου και είναι προπομπός της κοινωνικής μηχανικής και του ναζιστικού τσιπαρίσματος ελέγχου της ανθρωπότητας.

Η υποκρισία δεν είχε έλεος, παντού εξοντώνονταν με κάθε τρόπο, όσοι δεν ήσαν political correct (της δήθεν ορθής γραμμής) και προωθούνταν στο προσκήνιο όσοι είχαν προσωπικές ιδιαιτερότητες, όπως οι ομοφυλόφιλοι «για να ενδίδουν», οι ρομά σε εξαθλίωση για να αποσταθεροποιούν και οι ναρκομανείς, για να είναι εξαρτημένοι. Η λαθρομετανάστευση έγινε επιστήμη υπονόμευσης της εθνικής και κοινωνικής συνοχής της χώρας υποδοχής, οι βίαιες εισαγόμενες μειονότητες με γνώμονα τον ισλαμισμό «τιμώρησαν»  τις χριστιανικές χώρες, με μόνιμες εξάρσεις θρησκευτικού τζιχαντισμού και δολοφονίες. Τελικά η παράνοια κυβερνούσε την ανθρωπότητα μέσω πολύπλοκων δικτύων και με μαθηματική εξέλιξη οδηγούσε στην γενικευμένη παρακμή.

Το νεοφιλελεύθερο δόγμα με το πρόσχημα της ελεύθερης διακίνησης ανθρώπων, υπηρεσιών, κεφαλαίων και τη διόγκωση του ληστρικού τραπεζικού συστήματος, που είχε εγκλωβίσει στα δόγματα του την δεξιά αιχμή του παγκόσμιου κατεστημένου, βρήκε ως φυσικό σύμμαχό του την νεωτερική αριστερά της woke agenda δίνοντάς της την ψευδή υπόσχεση, ότι η κατάργηση των εθνών θα επιφέρει δήθεν την παγκόσμια ειρήνη, με δημοκρατία και δικαιοσύνη. Ο Βαβυλωνιακός πολυεθνικός πολυπολιτισμός θα επιτυγχάνονταν, αφενός με τη σύζευξη του ανιθαγενή κοσμοπολιτισμού και του αυτοκρατορικού οικουμενισμού και αφετέρου μέσω της πολυδιάσπασης των εθνών και των κοινωνιών, από τους αυθαίρετα αυτοπροσδιοριζόμενους ατομικούς δικαιωματιστές. Η Νεοφιλελεύθερη Δεξιά και η Νεωτερική Αριστερά κατέληξαν να έχουν το ίδιο πανομοιότυπο κοινωνικό μοντέλο.

Παράδειγμα κατάφορης οικονομικής υποκρισίας είναι η Ιαπωνία, που της καταργήθηκαν τα εμπορικά εξαγωγικά πλεονεκτήματά της με ατέρμονους διαχρονικά υψηλούς δασμούς, για να μην κυριαρχήσει των δυτικών κρατών, όντας αναδυόμενο παγκόσμιο οικονομικό κέντρο. Αυτό έγινε απροκάλυπτα εν μέσω της υποτιθέμενης νεοφιλελεύθερης απελευθέρωσης των αγορών. Οι νεοφιλελεύθεροι (υπέρ της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, για να καταπιεί συγκεντρωτικά το μικρότερο) ψεύδονταν συνεχώς στην πράξη, εξάλλου μέσα στις ΗΠΑ ισχύει σταθερά η κρατική επιδότηση της αγροτικής παραγωγής. Τα παραμύθια περί μη προστατευτισμού και αφορολόγητου εμπορίου και υπηρεσιών έγιναν εφιάλτες, καθώς οι ΗΠΑ κατατροπώθηκαν από την Κίνα και έπαψαν να είναι ανταγωνιστικές. Ζούμε ένα πελώριο ψέμα. Μια άνευ προηγουμένου εξαπάτηση. Τόση προχωρημένη διαφθορά και διαπλοκή δεν έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα.

Υπήρξε τελικά κάποια απάντηση; Ναι οι ίδιες οι ΗΠΑ γέννησαν ένα εσωτερικό ρεύμα αντίδρασης, που απάντησε στην υποκρισία του νεοφιλελευθερισμού, τασσόμενο υπέρ του ανοικτού κρατικού προστατευτισμού όλων των αμερικανικών επιχειρήσεων. Ο Τράμπ ακύρωσε ταχύτατα στο σύνολό της την στρατηγική του Δημοκρατικού κόμματος, με ξεκάθαρες πράξεις και ενέργειες διάλυσης όλων των μηχανισμών που προωθούσαν με δημόσιο χρήμα τα σχέδια της απελθούσης κυβέρνησης. Απέναντι λοιπόν στους κύκλους, που ως κεντρικό μοχλό των εξελίξεων χρησιμοποιούσαν κατ εξοχή τις μεγάλες εταιρείες οπλικών συστημάτων, αναπτύχθηκε μέσα στις ΗΠΑ ένα πολιτικό κίνημα ανατροπής του κατεστημένου της με συμμάχους, όλους όσους βρέθηκαν έξω από τους αδιαφανείς παρασκηνιακούς κύκλους του Δημοκρατικού κόμματος. Οι Ρεπουμπλικάνοι συνένωσαν όλους τους «αντί» και με πυρήνα υποστήριξης μεγάλους επιχειρηματίες υποσχέθηκαν να κάνουν τις ΗΠΑ μεγάλες ξανά.

Ποιος είναι ο νέος τρόπος που υπόσχεται την  διάσωση του δολαρίου; Απέναντι στην προηγούμενη σχεδιαζόμενη ξαφνική υποτίμηση του δολαρίου σε συνθήκες παγκόσμιου πολέμου και αναστάτωσης ή την χρεοκοπία όλων των άλλων που προωθούσε η κυβέρνηση των Δημοκρατικών, επιλέχθηκε η προσωρινή διολίσθηση του δολαρίου μέσω εμπορικού οικονομικού πολέμου και επαναφοράς των δασμών στα ανταγωνιστικά με την εγχώρια αγορά των ΗΠΑ εισαγόμενα προϊόντα.

Ο Τράμπ ζήτησε από τους ανταγωνιστές των ΗΠΑ: «Κάντε επενδύσεις στις ΗΠΑ για να πουλήσετε τα αγαθά σας», άρα καλύψτε ταυτόχρονα και το ζήτημα του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου και της ανεργίας. Έτσι οι ΗΠΑ κήρυξαν και είναι σε εξέλιξη, ένα δεύτερο οικονομικό πόλεμο άνευ προηγουμένου. Για να μη καταρρεύσει από εσωτερική υπονόμευση ο Τράμπ χάιδεψε το Ισραηλινό lobby των σιωνιστών, διευκολύνοντας τον Νιετανάχου και εξασφάλισε μορατόριουμ και σύμπλευση μαζί τους.

Αγκάλιασε τις εταιρείες εξόρυξης πετρελαίου και αντάμειψε με τους δασμούς  που ανακοίνωσε τους αμερικανούς αγρότες, που του έδωσαν την εκλογική νίκη. Ο οικονομικός πόλεμος  έχει και αυτός απώλειες, έχει όμως και νέες ευκαιρίες στην πραγματική οικονομία. Οι ΗΠΑ του Τράμπ απομονώνουν τώρα με δασμούς την Κίνα (μέχρι και τη διώρυγα του Παναμά έβαλαν στο κόλπο) και καταβυθίζουν την Ευρώπη, ενώ επιχειρούν να διασπάσουν την επικίνδυνη για αυτές εξελισσόμενη σύμπραξη των BRICS.

Αν οι Ρεπουμπλικάνοι χάριζαν την Ρωσία στην Κίνα, όπως έκαναν οι Δημοκρατικοί, την δεύτερη στον κόσμο τεχνολογική υπερδύναμη που είναι η σταθερή δύναμη ισορροπίας στην κεντρική Ασία, θα διέπρατταν ένα τεράστιο στρατηγικό λάθος. Η σχεδιασμένη αποδυνάμωση, εξουθένωση της Ρωσίας με πόλεμο, για να πάρει το Ισραήλ την Συρία, έπαψε πλέον να έχει κάποιο νόημα. (Η μυστική συμφωνία αποδείχτηκε πρόσφατα στην πράξη).

Οι Ευρωπαίοι αποδείχτηκαν τα πιόνια που θυσιάστηκαν από τους Δημοκρατικούς στην παγκόσμια σκακιέρα και τώρα μία-μία οι αποτυχημένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις παραρτήματα των Δημοκρατικών των ΗΠΑ θα πέφτουν ή θα βαλτώνουν από τους θυμωμένους με αυτές λαούς τους. Η Ρωσία αντίθετα, μέσα σε 3 χρόνια πολέμου συσπειρώθηκε και πέτυχε ταχύτατα ένα τεχνολογικό άλμα, που διαφορετικά θα χρειάζονταν 20 χρόνια για να το φτάσει.

Έδωσαν στην Ρωσία την ευκαιρία να αναπτύξει την πρωτοπορία της δορυφορικής τεχνολογίας σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε να είναι έτοιμη να ανακάμψει και οικονομικά σε χρόνο ρεκόρ. Οι προχωρημένες συμφωνίες Ρωσίας- ΗΠΑ έχουν κλείσει και θα ανακοινωθούν σύντομα μετά τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία. Η κρίση των οικονομιών της Ευρώπης τώρα αρχίζει.

Εκτιμώ ότι: «Ο Τράμπ είναι ο εκφραστής του νέου αμερικανικού εθνικισμού που έχει πολύπλοκη και ενίοτε αντιφατική συμπληρωματική δομή, είναι η κορυφή ενός πολιτικού και επιχειρηματικού υπερηφαιστείου που έχει εκραγεί και η λάβα του εξαπλώνεται παγκόσμια, δεν είναι η κορυφή ενός παγόβουνου που λιώνει». Η εναλλακτική του στάση που ήδη αγκαλιάζεται από ακόμη περισσότερους αμερικανούς επιχειρηματίες, μπορεί να ακύρωσε τα προηγούμενα δόγματα, αλλά ενίσχυσε τον αμερικανικό καπιταλισμό που, από απλά κλεπτοκρατικός και χρηματιστηριακός, μετασχηματίζεται πλέον ξανά σε παραγωγικός και ανταγωνιστικός. Μπορεί κάποιοι κλάδοι να δυσανασχετούν και κάποιοι ατάιστοι μηχανισμοί να αντιδρούν, όμως με τη στάση του ο Τράμπ απέδειξε ότι εννοεί όσα έλεγε και πράττει αυτά που υποσχέθηκε.

Οι ΗΠΑ δεν έχουν πρόβλημα να ξανασυζητήσουν με το Ιράν, να συμμαχήσουν με τη Ρωσία και να αναγκάσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση να πληρώσει αυτή τα αμυντικά της προγράμματα. Ποια είναι η κατάσταση της Ε.Ε;  Έχει κρίση προσανατολισμού, είναι ενεργειακά αιχμάλωτη και υποταγμένη στις διεφθαρμένες ηγεσίες της. Τα λάθη της που τα υπαγόρευσε η προηγούμενη αμερικανική εποχή και που τα ακολούθησε πειθήνια, θα πληρωθούν ακριβά.

Η ενίσχυση του εθνικισμού δεν προήλθε από τον Τράμπ, προηγήθηκε σε όλη την Ευρώπη ως απάντηση στο αποτυχημένο πείραμα των Βρυξελλών, να γίνει η Ευρώπη ένα κακέκτυπο παράρτημα των ΗΠΑ. Αυτός ο απατεωνίστικος και διαπλεκόμενος συρφετός των lobby των Βρυξελλών, εκφραστής κάθε λογής συμφερόντων, μπορεί ακόμη να παραμένει στις παλιές εισαγόμενες από τις ΗΠΑ δοξασίες, αλλά γνωρίζει καλά πώς απλά θα σέρνεται και καθημερινά θα καταρρέει.

Η συμμορία των Ευρωπαίων διαχειριστών της παλιάς γραμμής παραμένει γαντζωμένη σαν το τζιτζίκι στο κλαδί που αρνείται να το αφήσει, παρότι βυθίζεται στο νερό. Η εναλλακτική επιλογή του οικονομικού, αντί του ένοπλου στρατιωτικού πολέμου, που επέλεξε ο Τράμπ, οδηγεί σε τακτικές αναπροσαρμοστικές συμπεριφορές και τα δουλικά πολιτικά υποκείμενα της Ελλάδας. ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ επιμένουν αμήχανα στην ρητορική της παλιάς εποχής, όταν στήριζαν το Δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ, αλλά δηλώνουν πιστοί Ηρακλειδείς της εκάστοτε ηγεσίας των ΗΠΑ.

Μεταμορφώνονται αδίστακτα σαν χαμαιλέοντες. Στο χώρο της ΝΔ, που χάνει πολιτική επιρροή, σοβεί μια ισχυρή ανατρεπτική πόλωση υπέρ της ολικής επαναφοράς στην πατριωτική γραμμή της λαϊκής δεξιάς, διεργασία που βρίσκεται σε δυναμική εξέλιξη. Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης χάνουν και αυτά την δυναμική τους και είναι απονομιμοποιημένα στην αντιπολιτευτική κοινή γνώμη.

Στο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν πατριωτικές δυνάμεις ούτε για δείγμα και φυσικά το εγκατέλειψαν απογοητευμένοι οι ψηφοφόροι του παλιού ΠΑΣΟΚ, δίχως να επιστρέψουν σε αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που ψήφισε την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών και βρίθει από  τους εθνομηδενιστές, δεν έχει πλέον καμία εθνική ή λαϊκή ηγεμονία. Στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ επικρατεί συντριπτικά το Σημιτικό και Γιωργοπαπανδρεϊκό σύστημα της woke ατζέντα.

Το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και του Μιχάλη Χαραλαμπίδη έχει αποστασιοποιηθεί, είναι θυμωμένο, απηυδισμένο και απέχει. Η εσωτερική δυναμική του ΠΑΣΟΚ δεν προοιωνίζει «επιστροφή στις ρίζες», αλλά μια τελματωμένη συμμετοχή στην δεξιά του μετάλλαξη, ως τροφοδότη επαγγελματικών στελεχών στην διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας, όπως γίνεται ήδη σήμερα με τουλάχιστον μια δεκάδα Σημιτικών υπουργών της ΝΔ.

Γι αυτό και ο λαός το εγκαταλείπει οριστικά, καταγγέλλοντας το ως εφεδρεία του Μητσοτάκη. Η πρόταση για ένα εκλογικό σχηματισμό ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ έχει ήδη απορριφθεί από το δεύτερο για πολλούς και δύο επιπρόσθετους λόγους, την ομηρία του Ανδρουλάκη από τον Μητσοτάκη (υπόθεση Predator) για τα βαθύτερα ζητήματα τύπου Καϊλή και δευτερευόντως, επειδή ο ΓΑΠ με το ΚΙΔΗΣΟ του, δεν χωράει στο επικρατείας της σύμπραξης, ως ανεπιθύμητος από τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον η κοινοβουλευτική διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά προτιμά να συρρικνωθεί, παρά να συσταθεί ένα Λαϊκό Μέτωπο που δεν θα το καθοδηγεί.

Στο αδιέξοδο αυτό η κοινή γνώμη εκτονώνεται μέσω της βουλησιαρχικής Ζωής Κωνσταντοπούλου, που η ρητορική και η στάση της καλύπτει την σύνθετη λαϊκή ψυχολογία: «Οργή, τιμωρία και κάθαρση διανθισμένη με ολίγον «ατομικά δικαιώματα», με κοινωνική δικαιοσύνη και μελλοντικές προσδοκίες μέσω παροχών από μια φιλολαϊκή οικονομική πολιτική εξουσία διαχείρισης της φτώχειας». Μην ξεχνάμε πώς η αντιγερμανική στάση της Κωνσταντοπούλου, είναι έμμεσα υπέρ των συγκυριακών συμφερόντων των ΗΠΑ. Για τον Ελλαδέμπορο Βελόπουλο, τον Χριστιανέμπορο Νατσιό, την παρελκόμενη στη ΝΔ Λατινοπούλου και τους λοιπούς, δεν θα θυσιάσουμε μελάνι, αποτελούν προσωπικά μαγαζιά και όχι κόμματα με οργανώσεις και δημόσια κοινωνική και κινηματική δράση. Η Ελλάδα εξ αιτίας όλων τους είναι σε κίνδυνο.

Συρρικνώνεται δημογραφικά και μεγάλο μέρος από την ενδοτική, μεταπρατική, πολιτική, οικονομική και επιστημονική ηγεσία της έχει πάρει κατάφορα ισχυρές προκαταβολές από τον Ερντογάν που είπε ειρωνικά το αμίμητο: «Έλα Γιώργο να μας σώσεις» εννοώντας καταφανώς τον υπέρμαχο της συνεκμετάλλευσης Γιώργο Παπανδρέου, που έσπευσε στο πλευρό του Κεμαλιστή Ιμάμογλου.

Το παρασκήνιο και τις λεπτομέρειες των μυστικών συμφωνιών,  τις ξέρει καλά και ο Τράμπ και φυσικά θα τις λάβει υπόψη του στις επερχόμενες διαπραγματεύσεις Ελλάδας- Τουρκίας, για την συνεκμετάλλευση της ΑΟΖ και των ελληνικών υδρογονανθράκων. Παράλληλα η Τουρκία διαπραγματεύεται την Νότια Συρία με το Ισραήλ, με αντάλλαγμα τον πακτωλό των πετροδολαρίων της ελληνικής ΑΟΖ.

Το Ισραήλ όμως δεν ανέχεται στον γεωπολιτικό χάρτη δεύτερη περιφερειακή δύναμη στην περιοχή, άρα δεν επιθυμεί την ενίσχυση της τουρκικής νεοοθωμανικής επιρροής. Αν το ΚΑΤΑΡ που είναι ο βασικός φανερός χρηματοδότης της Τουρκίας και του Ερντογάν συμφωνήσει με το Ισραήλ και τον Τράμπ και αλλάξει κάτι, θα το μάθουμε σύντομα. Το κυρίαρχο πρόβλημα της Ελλάδας είναι η ανυπαρξία εθνικού πολιτικού κέντρου που θα βγεί με αξιοπιστία μπροστά, θα αναλάβει την ηγεσία της χώρας και θα διαπραγματευτεί τα εθνικά συμφέροντα, δίχως τη δουλεία του μαύρου χρήματος που σήμερα ρέει στις τσέπες της διακομματικής παρέας “Business as usual.”

Αυτό το πολιτικό κενό δεν θα ξεπεραστεί, αν δεν αναληφθεί μια μεγάλη συλλογική πολιτική πρωτοβουλία δίχως αποκλεισμούς και ιδεολογικές εμμονές σε ξεπερασμένα πρότυπα. Σε αυτό οφείλουμε να συμβάλλουμε όλοι και ελπίζω στην τάχιστη ανταπόκριση όλων των φυσικών πολιτικών, πνευματικών και οικονομικών συντελεστών, επειδή δίχως ρήγμα στην αστική τάξη εκ μέρους των λιγοστών εκπροσώπων της που έχουν εθνική συνείδηση, δεν θα γίνει τίποτε ουσιαστικό και αποτελεσματικό. Η μικρή σε αριθμό εθνική αστική τάξη της χώρας οφείλει να παρέμβει θετικά και να συμβαδίσει, συμμαχήσει με τις δυνάμεις του εθνολαϊκού πολιτικού σχήματος που χρειάζεται ο τόπος.

Διαφορετικά θα θρηνήσουμε νέες εθνικές μειοδοσίες και συμφορές και δεν θα αποτρέψουμε τον θανατηφόρο ακρωτηριασμό της Ελλάδας. Να συνομιλήσουμε με τον Τράμπ στη γλώσσα του και να αναπτύξουμε επιτέλους πρωτοβουλίες που θα αποκαταστήσουν το κύρος, την οικονομία και το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων! Παρακαλώ τους συμβιβασμένους που κάνουν μίζερη πολιτική καριέρα να μεριάσουν στην άκρη.

Η αντισυστημική ρήξη με το μεταπρατικό κατεστημένο οφείλει να είναι υπεύθυνη και όχι διαλυτική, μεταρρυθμιστική και όχι χαοτική, λειτουργική και όχι ιδεοληπτική, διεξοδική και ρεαλιστική με διαφάνεια και καθαρούς στόχους, δημοκρατική για την θεσμική σταθερότητα και πατριωτική για τα συμφέροντα του συνόλου του Ελληνικού λαού, με ενότητα και σχέδιο, με προτάσεις και λύσεις.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει άλλο! Το ζητούμενο είναι η αποτροπή νέων εθνικών συμφορών με εναλλακτική ισχυρή διακυβέρνηση. Το υπάρχον στο προσκήνιο πολιτικό προσωπικό κρίνεται αυστηρώς ακατάλληλο. Οι διεργασίες είναι δύσκολες, αλλά είναι ιστορικά αναγκαίο να γίνει το θαύμα, όχι μέσω του ενός ευάλωτου σωτήρα, αλλά με την συμμετοχή των πολλών μιας νέας Συλλογικής Ηγεσίας, ως καινοτόμου και σύγχρονου πολιτικού πολιτισμού.