Με υποχρέωσαν να διακατέχομαι διαρκώς από αμφιθυμία με όσα συμβαίνουν γύρω μου, στην δυσπερίγραπτη συγκυρία.
Χαίρομαι -ανθρώπινο- όταν δικαιώνομαι στον προβλέψεων τα πεδία.
Θλίβομαι όμως βαθύτατα για την ανευθυνότητα των κρατούντων την αβελτηρία.
Γίνονται εθνικά και κοινωνικά επικίνδυνοι σε κάθε ευκαιρία.
του Κώστα Χρονόπουλου (Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Το Κομματικό Σύστημά μας (πρώην Πολιτικό Σύστημα) διασφαλίζει διαρκή αποτυχία.
Συνεχή- επαναλαμβανόμενα συνήθως- λάθη που προξενούν εύλογη απορία: Μα, καλά δεν τους κόβει, γιατί τάχα τόση απανθρωπιά, αναλγησία;
Δεν διαβάζουν, δεν καταναλώνουν την μασημένη τροφή που τους προσφέρει απλόχερα η αρθρογραφία;
Μπορεί να μην θέλουν (ή και να μην διαθέτουν) να καταναλώσουν φαιά ουσία.
Γιατί άραγε δεν αντιγράφουν άλλων προτάσεις ή δεν υιοθετούν άλλων Κρατών την εμπειρία;
Στην Αστυνόμευση, τις κοινωνικές παροχές, την Δικαιοσύνη, την Υγεία, την Παιδεία;
Σε περιπτώσεις που προσπάθησαν να αντιγράψουν Συστήματα, όπως το Σύστημα Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου, είχαμε ελληνική τραγωδία!
Η προσπάθεια ελληνοποίησης, το ΕΣΥ κατέληξε σε ιλαροτραγωδία!
Ο εγγενής εξυπνακισμός και οι συνεχείς αλλαγές αχρήστευσαν την πολιτισμική μας κληρονομία.
Κάθε απαίδευτος, ακαλλιέργητος Υπουργός Παιδείας θέλει να μείνει στην Ιστορία.
Παρά το ότι είναι άσχετος, ανεπαρκής με εμφανή διανοητική δυστοκία.
Οι εθνογονείς μας δεν ενοχλούνται από όσα συμβαίνουν στα ΑΕΙ: την ελευθεριότητα, την ασυδοσία. Υποστηρίζουν άσκεφτα κάθε περιθωριακή μειονότητα που διαλύει την κοινωνία. Μπερδεύουν το Πανεπιστημιακό Άσυλο, την Ασυλία με την αλητεία.
Τώρα Πανεπιστημιακοί ομολογούν πως τα ΑΕΙ μετατράπηκαν και σε χώρους διακίνησης ναρκωτικών σε Κολομβία.
Οικοδόμησαν ένα Κράτος πάνω σε σαθρό ακατάλληλο θεμέλιο, την αδικία.
Όλες οι πράξεις τους έχουν, ως πλοηγίδα, την υποκρισία (!).
Η βασική -ίσως και αποκλειστική- στόχευσή τους είναι η εξουσία.
Δεν αντέχουν μακριά της. Την διεκδικούν την επομένη που κάποιοι άλλοι απόκτησαν ήδη τα ηνία.
Τελευταία είχαμε ατυχέστατη επανάληψη και από την Ν. Δημοκρατία.
Άρχισε να ζητεί εκλογές άμεσα, από την αρχή. Ανοησία.
Χωρίς να ανήκω σε κάποιο κομματικό μαντρί έγραψα πως θα πρέπει να εξαντλείται η (κάθε) 4ετία. Ώστε να αποκαλυφθούν των κομμάτων οι δυνατότητες και η αδυναμία.
Αν οι “πολιτικοί” μας, δεν μπορούν να περιμένουν, οφείλουν να δουν διαφορετικά την όλη διαδικασία.
Να αλλάξουν τους κανόνες (Σύνταγμα κ.ο.κ) ημερομηνία.
Κάθε, δύο, έναν χρόνο, εξάμηνο, μήνα, σαββατοκύριακο ή όταν έχει καλοκαιρία.
Η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ακυρώνει /διακόπτει την προσφορά του κυβερνητικού και του αντιπολιτευτικού έργου, με απροσδιόριστη για την χώρα ζημία.
Πάντως είναι γεγονός πως τραυματισμένη βγαίνει η Δημοκρατία και δεν νομίζω ότι εδώ χωράει συζήτηση καμία.
Η πάλαι ποτέ αξιοπρεπής Δημοκρατία κατάντησε μια εκδιδόμενη επί χρήμασι κυρία.
Στα Σκόπια – ευφημιστικά αποκαλούμενα : Βόρεια ή σκέτο Μακεδονία -πληρώθηκαν αδρά αργυρώνητοι βουλευτές της εκεί αδέκαστης … “Δημοκρατίας”. Θριάμβευσε η μηχανορραφία. (Σ.Σ Συμβαίνουν παρόμοια φαινόμενα τόσο σε εμάς , όσο και στην Εσπερία.
Δρυός (κατά) πεσούσης πας αντιδημοκράτης προστάτης /αγαπητικός ξυλεύεται με περισσή αναισχυντία.
ΥΓ Εδώ – στον Τόπο που γεννήθηκε – η Δημοκρατία υφίσταται δυσεξήγητη αντιδημοκρατική μετάλλαξη, άλλαξε φυσιογνωμία. Αγνώριστη έγινε από τα συνεχή πλήγματα που δέχεται από εκείνους που ορκίστηκαν να την στηρίξουν πάση θυσία. Απεμπολήθηκαν σταδιακά τα βασικά χαρακτηριστικά της, κάθε αξία, προκειμένου να εξυπηρετηθούν η ιδιοτέλεια, η υποκρισία, η αδικία. Επίορκοι, ανέντιμοι, χωρίς ήθος, αρχές, αξίες , τυχοδιώκτες (“πολιτικοί” και “πολίτες”)… δολοφόνησαν το “δικό μας παιδί”, τη Δημοκρατία.
Πρόκειται για απεχθέστατη, ασυγχώρητη “παιδοκτονία”.
