Αγκαλιά με τον μικρότερο γιο της, τον Άρη πόζαρε η Μαρία Μπακοδήμου και ανέβασε την φωτογραφία στον προσωπικό λογαριασμό της στο instagram.
Μαμά και γιος πόζαραν χαμογελαστοί στον φακό, με την Μαρία να αγκαλιάζει τον Άρη. Τα likes, όπως ήταν φυσικό, ήταν εκατοντάδες, ενώ δεν έλειψαν και τα σχόλια για την ομοιότητα που έχουν μεταξύ τους.
Η Apple διερευνά συμβάν με iPhone X το οποίο πήρε φωτιά αμέσως μετά την αναβάθμιση σε iOS 12.1 χωρίς να είναι γνωστό το αν είναι τυχαία η χρονική στιγμή που έγινε το ατύχημα ή φταίει κάτι σχετικά με τη νέα έκδοση του iOS.
Ο Rahel Mohamad που είχε στην κατοχή του το iPhone X, αναφέρει πως το είχε συνδεδεμένο στην πρίζα με το φορτιστή και το καλώδιο σύνδεσης που παρέχει η Apple στη συσκευασία κάθε iPhone. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει πως όταν το iPhone X αναβαθμίστηκε στο iOS 12.1 και έκανε επανεκκίνηση για να ενεργοποιηθεί, άρχισαν να βγαίνουν μαύροι καπνοί και έπιασε φωτιά.
Αυτό που έκανε ήταν να επικοινωνήσει με τον επίσημο λογαριασμό του Apple Support στο Twitter, με τους ειδικούς να του απαντούν πως το συμβάν αυτό δεν είναι κάτι αναμενόμενο και του ζήτησαν να τους στείλει ό,τι έχει απομείνει από το iPhone X έτσι ώστε να προχωρήσουν στην ανάλυσή του και να καταλήξουν στο ποιά είναι η αιτία που προκάλεσε τη φωτιά.
Το πρόβλημα ενδεχομένως να προήλθε από ελαττωματική μπαταρία ή φορτιστή αν και το software θα μπορούσε, σε ακραίες περιπτώσεις, να προκαλέσει τόση υπερθέρμανση στη συσκευή που να προκαλέσει την ανάφλεξή της, κάτι το οποίο μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε συσκευή, με το σοβαρότερο συμβάν να είναι αυτό του Note 7 που κόστισε στη Samsung ζημιά που έφτασε τα 5 δισ. δολάρια.
Περιμένοντας με ανυπομονησία να δούμε τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο στο «The Irishman» του Μάρτιν Σκορσέζε, ακούμε συχνότερα τον ηθοποιό στις αιχμηρές, συχνά οργισμένες, πολιτικές δηλώσεις και αντιδράσεις του. Η συνέντευξη που έδωσε στη βρετανική εφημερίδα The Guardian, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι σοφό και σούπερ διασκεδαστικό!
Εκεί, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο μιλά λακωνικά για όλα: για το method acting, την πατρότητα, τη διασημότητα. Μεταξύ αυτών, μιλά και για τη… νεκρολογία του: «Δεν έχω ιδέα τι θα είναι ο επικήδειός μου, αλλά είμαι πολύ περίεργος για την αναγγελία του θανάτου μου. Μια φορά γνώρισα κάποιον, σ’ ένα δείπνο, ο οποίος έγραφε τις αναγγελίες θανάτου στους New York Times και μου είπε ότι έχουν ήδη γράψει τα σχετικά κείμενα για τους βασικούς ανθρώπους κι ότι εγώ είμαι ένας από αυτούς. Οπως φαίνεται, όλα είναι πανέτοιμα κι απλώς συμπληρώνουν τις λεπτομέρειες την τελευταία στιγμή.»
Τα βαθιά γαλάζια νερά της μαγεύουν τον επισκέπτη χωρίς να χρειαστούν τη βοήθεια καμίας τεχνικής επεξεργασίας. Τη φωτογραφίζουμε και αμέσως γεμίζει χρώματα ο τόπος: ο συνδυασμός του καταπράσινου τοπίου και της γαλάζιας λίμνης ξεκουράζει το μάτι και αποθεώνει την ομορφιά της φύσης.
Στο 30ο χιλιόμετρο Ιωαννίνων – Άρτας κοντά στο χωριό Βουλιάστα, βρίσκεται η φυσική λίμνη Βηρός που σχηματίζουν οι πηγές του Λούρου ποταμού. Βρίσκεται σε υψόμετρο 296 μέτρα, έχει σχήμα κυκλικό, με μεγαλύτερη διάμετρο περίπου τα 93 μέτρα, περίμετρο γύρω στα 300 μέτρα και μέγιστο βάθος 10,2 μέτρα.
Η λίμνη Βηρού δέχεται νερά από υπόγειους καρστικούς αγωγούς και αφήνει επιφανειακά άνοιγμα μόνο στα ανατολικά, μέσα από το οποίο τα νερά της τροφοδοτούν τον ποταμό Λούρο. “Βηρός” σημαίνει απότομη πτώση ποταμού, η ρουφήχτρα ή τα βαθιά νερά. Στη λίμνη συναντώνται πλούσια υδρόβια χλωρίδα, αλλά και ψάρια, βατράχια, έντομα και υδρόβια ζώα.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η θερμοκρασία του νερού της παραμένει σταθερή καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου. Κοντά στην περιοχή είναι κατασκευασμένο το γιγαντιαίο για την εποχή του Υδραγωγείο Λούρου, που κατασκευάσθηκε μετά το 31 π.Χ. με εντολή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αυγούστου Οκτάβιου, με το οποίο υδρεύετο τότε η πόλη της Νικόπολης. Άλλωστε, το ιστορικό στοιχείο βρίσκεται παντού στην Ήπειρο
Εκτός από την πλούσια χλωρίδα και πανίδα της περιοχής, η αίσθηση ότι βρισκόμαστε στον παράδεισο ολοκληρώνεται, αν παρατηρήσει κανείς τα νερά της λίμνης: εκεί καθρεφτίζεται το αλπικό τοπίο που υψώνεται περήφανο γύρω από τις όχθες της.
Αν θέλετε να δείτε κάτι διαφορετικό από την Ήπειρο, κάτι που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι επισκέπτες της, αυτή είναι η καταλληλότερη επιλογή για τις επόμενες διακοπές σας. Και ακριβώς επειδή δεν ειναι γνωστή, είναι απόλυτα ήσυχη καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, ακόμη και το καλοκαίρι. Μέχρι τότε, η Up Drones έφτιαξε για εμάς το παρακάτω βίντεο που μας δίνει μια γεύση από αυτόν τον καλά κρυμμένο παράδεισο.
Ήταν το 1999, στην επίσημη πρεμιέρα της ταινίας Notting Hill
Στο απόγειο της καριέρας της, 9 χρόνια μετά το θρυλικό Pretty Woman, η Julia Roberts, έγινε -άθελά της, όπως προκύπτει σήμερα- το ίνδαλμα του φεμινιστικού κινήματος, όταν στο κόκκινο χαλί της πρεμιέρας του Notting Hill, εμφανίστηκε αξύριστη…
Και μάλιστα με φόρεμα που άφηνε το σημείο στις μασχάλες της τελείως εκτεθειμένο. Εκείνη χαμογελούσε χαλαρή είτε γιατί δεν έχει αντιληφθεί τι συνέβαινε, είτε γιατί δεν την ένοιαζε. Τι από τα δύο ίσχυε τελικά;
Σήμερα, σχεδόν 2 δεκαετίες μετά, η 51χρονη σταρ μιλά για εκείνη τη στιγμή που έμεινε στην ιστορία, με τη Busy Phillips η οποία την κάλεσε στην εκπομπή της Busy Tonight on Sunday [φωτό κάτω]
 |
Ανεξάρτητα από το τι πίστευε ο πολύς κόσμος, λοιπόν, η εμφάνιση αυτή δεν είχε σκοπό να αποτελέσει καμίας μορφής πολιτικής ή φεμινιστικής δήλωσης!
“Νομίζω ότι απλά δεν είχα υπολογίσει σωστά το μάκρος του μανικιού μου, την κίνηση του χεριού μου όταν θα χαιρετούσα τον κόσμο και το πώς αυτά τα δύο πράγματα θα μπορούσαν να… συντονιστούν και να αποκαλύψουν προσωπικά μου δεδομένα! Έτσι, δεν ήταν τόσο πολύ μια δήλωση, αλλά μέρος μιας ευρύτερης τοποθέτησης που κάνω ως ον σε αυτό τον πλανήτη, εγώ για τον εαυτό μου”.
Όντως, δηλαδή, η Julia Roberts δεν ξυρίζει τις μασχάλες της, όμως δεν είχε σκοπό “σηκώσει” το γεγονός ως παντιέρα εκείνη την ημέρα. Τα “φανερώματα” έγιναν κατά λάθος!
Ιδού και το βίντεο όπου γίνεται η αποκάλυψη με την οικοδέσποινα στην αρχή να μιλά με απίθανο θαυμασμό για τη νέα τηλεοπτική σειρά στην οποία πρωταγωνιστεί η Julia Roberts.
Μια από τις πιο γλυκές μορφές των περασμένων δεκαετιών, μια κοπέλα που κανείς δεν μπόρεσε να δει πραγματικά τι υπάρχει κάτω από το ξανθό μαλλί και τους παρτσακλούς ρόλους της
Αν κάνεις μια γρήγορη αναζήτηση στο Google για γυναίκες που μας γοήτευσαν στην εποχή της βιντεοκασέτας, δε νομίζω πως θα βρεις το όνομα Ρένα Παγκράτη κάπου. Άντε να το βρεις σε ένα, το πολύ δύο αναφορές. Όλοι θα σταθούν στη Βίνα Ασίκη, την Έφη Πίκουλα, την Καίτη Φίνου, τη Σοφία Αλιμπέρτη. Σχεδόν κανείς όμως στο ξανθό κορίτσι με το χαμόγελο, αλλά και τη θλίψη.
Η Ρένα Παγκράτη είναι μια περίπτωση που στο μυαλό μου είναι συνδεδεμένη με την Κατερίνα Γώγου. Δύο γυναίκες με κοινά χαρακτηριστικά. Έδρασαν με ελάχιστη χρονική απόσταση και άφησαν μια ίδια αίσθηση στον κόσμο. Τα κορίτσια που κλήθηκαν να κάνουν μια ζωή τις παρτσακλές, αλλά που μέσα τους κρυβόταν ένα βασίλειο. Ένα βασίλειο ταλέντου, ένα βασίλειο στοχασμών, ένα απέραντο σύμπαν γκρίζων συναισθημάτων.
Χαρά αγκαλιασμένη από τη λύπη. Γέλιο ηττημένο από το δάκρυ. Ελαφρότητα ωθούμενη από ένα ψυχικό βάρος. Η Ρένα ήταν ένα τέτοιο πρόσωπο. Ένα άτομο που δεν ήθελε να δείξει τίποτα και σε κανέναν. Ήταν τόσο κυρίαρχη η περηφάνια στην συμπεριφορά και τη γενικότερη ζωή της, που της έδινε κάθε μέρα κι από ένα μικρό χτύπημα. Μέχρι να πάρει την απόφαση για τη μεγάλη έξοδο.
Από ηλικία 20 ετών κιόλας είχε καταφέρει να δώσει δείγματα γραφής με συμμετοχές σε δύο ταινίες και ένα ραδιοφωνικό πρόγραμμα. Κάπου στο 1974 ήταν που τη βρήκε ο Δαλιανίδης ένεκα του ότι ηγείτο στη μπάντα Νοστράδαμος και της έδωσε τον πρώτο ρόλο από πολλούς ίδιους ρόλους που θα ακολουθούσαν.
Στο Λούνα Παρκ με τη Ρένα Βλαχοπούλου ήταν που συστήθηκε στο ευρύ κοινό ως η χίπισσα Κάθριν. Ήταν ένας χαρακτήρας με στοιχεία που η ίδια η Ρένα έκανε τον κόσμο να νομίζει ότι αποτελούσαν και προσωπικά της χαρακτηριστικά. Κάτι που δεν ίσχυε. Όμως από ένα σημείο κι έπειτα ήταν τόσο ταιριαστό το αποτέλεσμα ώστε όποιος της πρόσφερε δουλειά την ήθελε για να κάνει αυτό που ήξερε καλά.
Ήταν και μια εποχή που δεν ήταν εύκολοι οι πειραματισμοί. Όλοι οι ηθοποιοί ανακυκλώνονταν σε ρόλους ίδιων απαιτήσεων. Απλώς άλλοι ήταν πρώτης διαλογής και άλλοι έμεναν στη δεύτερη γραμμή άμυνας. Η Ρένα επισκιάστηκε από τον Στάθη Ψάλτη, επισκιάστηκε από τις γυναίκες που βρέθηκαν στο πλάι του, είτε στη ζωή είτε στις βιντεοταινίες. Για όλους ήταν η κλαψιάρα αδερφή του Στάθη ή εν πάση περιπτώσει ένα κορίτσι της καρπαζιάς. Ο θηλυκός Τζανετάκος των 80’s.
Σ΄εκείνα τα χρόνια οι βιντεοταινίες και η κρατική ραδιοτηλεόραση αποτελούσαν τις μοναδικές προσλαμβάνουσες του κοινού. Εδώ σήμερα και θα βρεις ηθοποιούς να στιγματίζονται από έναν ρόλο. Φανταστείτε πόσο πιο απλό ήταν τότε. Όλα αυτά καθόρισαν εν πολλοίς την επαγγελματική της πορεία και σε έναν κόσμο μεταβαλλόμενο, σε έναν κόσμο όπου θα έκλεινε η εποχή της βιντεοκασέτας, η Ρένα θα έπρεπε να βρει τη δική της θέση.
https://www.youtube.com/watch?v=ZJ6MPDW-F38
Από το 1989 μέχρι το 1997 πάλευε να βρει δουλειά στο θέατρο, στην τηλεόραση. Κανείς όμως δεν της έδινε την ελάχιστη ευκαιρία. Όχι απαραίτητα γιατί την είχαν σταμπάρει σε κάτι συγκεκριμένο. Αλλά και γιατί ήταν τέτοιος ο τρόπος της που δεν την έπαιρναν στα σοβαρά. Θεωρούσαν πως τους έκανε πλάκα ή ότι δραματοποιούσε τα πράγματα.
Ακόμα και η παρουσία της στην εκπομπή Αληθινές Ιστορίες (23ο λεπτό) έδειχνε πόσο ανάγκη είχε να της προταθεί κάτι.
https://www.youtube.com/watch?v=CNzLQWemK-4
Στα τελευταία χρόνια της ζωής της ο Γιάννης Δαλιανίδης πλήρωνε το νοίκι της και η Άννα Φόνσου προσπάθησε να της βγάλει αναπηρική σύνταξη. Ένας από τους μεγάλους ηθοποιούς που συνεργάστηκε της είχε υποσχεθεί να τη βοηθήσει οικονομικά. Δεν συνέβη ούτε αυτό. Κάτι τέτοιο δεν γινόταν να το δεχτεί μέσα της. Όσο κι αν έλεγε πως δεν υπάρχει άλλη λύση. Κάπου εκεί στράφηκε στα φάρμακα.
Ήθελε πια να δραπετεύσει. Οι μαρτυρίες λένε ότι πριν την τελική της «παράσταση», είχε κάνει κι άλλες. Αλλά το είχε μετανιώσει. Κάποια στιγμή όμως δεν είχε άλλη μετάνοια. Σε ηλικία 49 ετών είχε χάσει τους γονείς της, είχε χάσει τον μεγάλο της έρωτα σε αυτοκινητικό δυστύχημα, είχε χάσει την περηφάνια της.
Ήθελε πια να ελευθερωθεί από την αδυναμία που ένιωθε να αλλάξει τη μοίρα της κι από την ντροπή προς τον εαυτό της. Κι αυτά δεν είναι πράγματα που τα ξέρουμε εμείς ή κανείς. Είναι εύλογες διαπιστώσεις. Όχι η αλήθεια. Αυτό που εικάζουμε ως αλήθεια.
20 χρόνια μετά η Ρένα είναι ξεχασμένη και ίσως αυτή να είναι η μοναδική της ευλογία από το τέλος της ζωής της.
Το ζευγάρι έβαλε τα καλά του, βρέθηκε δημοφιλές αθλητικό γεγονός και για άγνωστη ακόμα αιτία άρχισαν να μαλώνουν έντονα και να φωνάζουν μπροστά από τους φωτογράφους
Όπως διαβάζουμε στα ξένα μέσα ο Scott Disick και η Sofia Richie μάλωσαν μπροστά από τις κάμερες με αποτέλεσμα το κορίτσι να βάλει τα κλάματα και να γυρίσει σπίτι της.
Μαθαίνουμε πως το ζευγάρι έβαλε τα καλά του, βρέθηκε δημοφιλές αθλητικό γεγονός και για άγνωστη ακόμα αιτία άρχισαν να μαλώνουν έντονα και να φωνάζουν μπροστά από τους φωτογράφους. Η Sofia Richie άρχισε να κλαίει και μετά από λίγα λεπτά σηκώθηκε και έφυγε.
Θα σκάσουμε αν δεν μάθουμε τι έχει γίνει!
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε ενθουσιάσει τον Ζορζ Κλεμανσό. Το 1896, επιστρέφοντας από το ταξίδι του στην Ελλάδα, ο μετέπειτα πρωθυπουργός της Γαλλίας είχε πει σε μία συγκέντρωση στο Παρίσι: «Δεν θα σας κουράσω λέγοντάς σας για το μεγαλείο της Ακρόπολης, ούτε θα σας βασανίσω με αρχαιοελληνική διάλεξη. Είδα τόπους θαυμαστούς και μεταξύ άλλων την Κρήτη.
Και δεν μπορείτε να μαντέψετε ποια είναι η πιο ενδιαφέρουσα ανακάλυψή μου, πιο ενδιαφέρουσα κι από τις ανασκαφές. Είναι ένας δικηγόρος Βενιζέλος ή Βενιζουέλος. Ειλικρινά δεν μπορώ να προφέρω επακριβώς το όνομά του, αλλά σε μερικά χρόνια ολόκληρη η Ευρώπη θα μιλάει γι’ αυτόν!»
Δύσκολη είναι η θέση του Μανόλο Χιμένεθ στον πάγκο της Λας Πάλμας. Η ομάδα από τα Κανάρια νησιά είναι τρία ματς μακριά από τη νίκη στο πρωτάθλημα της β’ εθνικής στην Ισπανία και υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια για τον πρώην τεχνικό της ΑΕΚ.
Η εντός έδρας αναμέτρηση, την Παρασκευή, με την πρωτοπόρο, Γρανάδα, αποτελεί την τελευταία ευκαιρία για τον Χιμένεθ. «Το ματς με τη Γρανάδα είναι τελικός. Είναι άμεσος αντίπαλος και πρέπει να πάρουμε τους τρεις βαθμούς», υποστήριξε ο πρόεδρος της ομάδας, Μιγκέλ Άνχελ Ραμίρεθ, ο οποίος στήριξε τον έμπειρο τεχνικό, προς το παρόν τουλάχιστον.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Στη γωνία της Αγωνιστών και Βύρωνος στη Πεύκη, υπάρχει ένα κατάστημα που έχει μόνο θετική ενέργεια. Οι γεμάτες ενέργεια και χαμόγελα παρουσίες του θα σου φτιάξουν από πολύ νωρίς το πρωί τη μέρα με το πιο γλυκό “καλημέρα” της ημέρας
Το “Αλώνι” δεν είναι ένας φούρνος της γειτονιάς απλά. Είναι ένας πολυχώρος, γεμάτος θετικά vibes, δεκάδες είδη ψωμιού, μοναδικό καφέ, απίστευτα αλμυρά και γλυκά σνακ και τους τελευταίους μήνες, με σπιτικές μυρωδιές από μαγειρευτό φαγητό!
Στο “Αλώνι” μπορείς να φας υγιεινά όλες τις ώρες της ημέρας, αρκεί να εμπιστευτείς τις επιλογές που θα σου προτείνουν οι άρτια ενημερωμένες κοπέλες που βρίσκονται πίσω από τον πάγκο του πολυφούρνου. Πρόσεξε, δεν θα σου δώσουν ότι να ναι, αλλά αυτό που ταιριάζει στην όρεξή σου την ώρα που θα το ζητήσεις.
Όλα τα είδη που υπάρχουν στο κατάστημα είναι χειροποίητα και επιλεγμένα ένα προς ένα. Αυτός είναι και ο λόγος που η φήμη του καταστήματος δεν άργησε να επεκταθεί και εκτός Πεύκης. Δεκάδες πελάτες από το Μαρούσι, το Νέο Ηράκλειο, την Λυκόβρυση, την Μεταμόρφωση αλλά και την Κηφισιά, θα κάνουν την καθημερινή τους στάση για να επιλέξουν το δικό τους ψωμί, τον άριστο καφέ τους, αλλά και τις σπιτικές λιχουδιές που θα βρουν σε αφθονία.
Όλα τα προϊόντα στο “Αλώνι” καθημερινά πηγαίνουν και σε πακέτο με δωρεάν delivery, καλώντας στο 210 8060950. Ολόφρεσκα, ζεστά και όπως ακριβώς θέλει να τα απολαύσει ο ουρανίσκος σας.
Το “Αλώνι” βραβεύτηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο στους κορυφαίους φούρνους της Αττικής
Η πρωτιά ήρθε σχετικά γρήγορα, αλλά αυτό ήταν ένα στοίχημα για τους ιδιοκτήτες του, που με πολύ προσωπικό κόπο και μεράκι κατάφεραν να κάνουν το “Αλώνι” έναν από τους κορυφαίους φούρνους της πόλης, κερδίζοντας από τα Best Greek Food Awards™ τη διάκριση τον περασμένο Σεπτέμβριο για το έτος 2018!
Που θα βρείτε την επιχείρηση:
Περιοχή: Πεύκη Αττικής
Διεύθυνση: Αγωνιστών 63 & Βύρωνος, 151 21
Τηλ.: 210 80 60 950
Delivery: ΝΑΙ
Ωράριο λειτουργίας:
Δευτέρα – Σάββατο: 06:00 π.μ. – 21:00 μ.μ.
Κυριακή: 08:00 π.μ. – 14:00 μ.μ.
Κατηγορία βράβευσης 2018: ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΟ
Site: –
Facebook page: Αλώνι
Ο Έλληνας σκηνοθέτης μίλησε για τις συνεργασίες του με μεγάλα ονόματα και τις φήμες για «καψώνια» στις ταινίες του.
Μετά την τεράστια επιτυχία του «Κυνόδοντα», ο Γιώργος Λάνθιμος έγινε ένας από τους πιο αγαπητούς ανερχόμενους σκηνοθέτες. Στις επόμενες ταινίες του συνεργάστηκε με ορισμένα από τα πιο μεγάλα ονόματα του Χόλυγουντ, όπως τον Colin Farrell, την Nicole Kidman και την Rachel Weisz, ενώ η νέα του μαύρη κωμωδία «The Favourite» φαίνεται πως θα αφήσει το στίγμα της στις μεγάλες διοργανώσεις.
Μιλώντας στο IndieWire, ο Έλληνας σκηνοθέτης αποκάλυψε πως το πρώτο «μεγάλο όνομα» που τον προσέγγισε ήταν η Cate Blanchett. «Είμαι ακόμα σε επαφή με την Cate και προσπαθούμε να κάνουμε κάτι μαζί» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Λάνθιμος στην συνέντευξη του. Οι εκπρόσωποι της βραβευμένης με δύο Όσκαρ ηθοποιού απέφυγαν να σχολιάσουν τις δηλώσεις του Λάνθιμου, αλλά μια μελλοντική συνεργασία δεν αποκλείεται δεδομένου του αμοιβαίου σεβασμού.
Η Cate Blanchett ήταν η πρώτη μεγάλη ηθοποιός του Χόλυγουντ που επικοινώνησε με τον Γιώργο Λάνθιμο για μια πιθανή συνεργασία.
H Weisz ήταν η επόμενη αστέρας του Χόλυγουντ μετά την Blanchett, που επικοινώνησε με τον Έλληνα σκηνοθέτη. «Ήταν κυρίως γυναίκες που με προσέγγισαν. Δεν ξέρω τι λέει για τη δουλειά μου, τις δουλειές που έπαιρναν ή τους άνδρες ηθοποιούς» σχολίασε, για να συμπληρώσει πως το «σύστημα» απαιτεί μεγάλα ονόματα για να μπορέσει κανείς να μεταπηδήσει με επιτυχία στις αγγλόφωνες παραγωγές. «Έδωσα μεγάλη φροντίδα ώστε να εξασφαλίσω πως όλοι αυτοί που με προσέγγισαν ήθελαν να αποτελέσουν κομμάτι αυτού λόγω της φύσης του έργου και όχι επειδή μπορεί να συμβεί κάτι άλλο και ότι μπορεί να εκτιμήσουν πραγματικά το έργο» εξήγησε στη συνέχεια.
Με τις ταινίες του Έλληνα σκηνοθέτη να κλέβουν τις εντυπώσεις χάρη στη σουρεαλιστική ματιά τους, οι αντισυμβατικές πρακτικές και οι συνήθειές του στις πρόβες έχουν αποτελέσει θέμα συζήτησης. Ο ίδιος ο Λάνθιμος θεωρεί πως η σχετική συζήτηση εμπεριέχει πολλές υπερβολές, με στόχο να παρουσιαστούν ως «πραγματικά περίεργες και μοναδικές».
Το καστ του «The Favourite» είχε πολλά ενδιαφέροντα να πει για τις «ασυνήθιστες» πρακτικές και κατευθύνσεις του Λάνθιμου στις πρόβες για την ταινία.
Όπως εξήγησε, πολλές από τις προσεγγίσεις του οφείλονται στις συνεργασίες του στο χώρο του θεάτρου και με χορογράφους. «Μπορεί να έχω έναν ιδιαίτερο τρόπο που είναι πιο χιουμοριστικός ή ατομικιστικός, αλλά δεν είναι τίποτα άλλο από ασκήσεις και παιχνίδια στη δουλειά με ηθοποιούς για να ξεκλειδώσω ορισμένα πράγματα» δήλωσε χαρακτηριστικά.
Μέσα από έναν οδικό χάρτη θα επιχειρήσουμε να ρίξουμε φως στις λεπτομέρειες του γρίφου των αναδρομικών
1. Τα αναδρομικά αφορούν όλους τους συνταξιούχους;
Δεν αφορούν όλους τους συνταξιούχους, αλλά την πλειοψηφία. Οι διεκδικήσεις κινούνται σε δύο ταχύτητες, με διαχωριστική γραμμή το συνταξιοδοτικό εισόδημα όπως είχε διαμορφωθεί το 2012, πριν από τις περικοπές σε δώρα και συντάξεις. Συνταξιούχοι με εισόδημα από κύριες και επικουρικές και μερίσματα κάτω από 1.000 ευρώ μεικτά το 2012 θα μπορούσαν να διεκδικήσουν μόνο τα “ψαλιδισμένα” από το 2010 δώρα και τις περικοπές στις επικουρικές. Προσοχή, οι συνταξιούχοι που έχασαν τελείως ήδη από το 2010 όλα τα δώρα, λόγω ηλικίας ή εισοδήματος, δεν μπορούν να διεκδικήσουν τώρα κάτω.
Επίσης, συνταξιούχοι με εισόδημα από κύριες, επικουρικές και μερίσματα πάνω από 1.000 ευρώ μεικτά θα μπορούσαν να διεκδικήσουν τα ψαλιδισμένα δώρα, τις απώλειες 5%- 20% στο άθροισμα κύριας και επικουρικής, τις “έξτρα” μειώσεις στην επικουρική και το πρόσθετο ψαλίδι 12% για όσους λάμβαναν μηνιαία σύνταξη άνω των 1.300 ευρώ.
2. Ποιοι συνταξιούχοι δεν μπορούν να διεκδικήσουν αναδρομικά;
Δύο κατηγορίες συνταξιούχων από όλα τα πρώην Ταμεία δεν μπορούν σήμερα να διεκδικήσουν αναδρομικά.
– Συνταξιούχοι με άθροισμα εισοδήματος από κύριες, επικουρικές και μερίσματα κάτω από 1.000 ευρώ μεικτά το 2012 και ταυτόχρονα κάτω των 60 ετών. Καταρχάς κλειδί είναι ο συνταξιούχος να ήταν κάτω από 60 ετών το 2010. Προσοχή, αν η ηλικία των 60 συμπληρώθηκε από το 2012 έως το 2016, τότε ενδέχεται να προκύψει δικαίωμα για την περίοδο από το 2015 και μετά αλλά είναι κάτι που μένει να διευκρινιστεί.
– Συνταξιούχοι με συνολικό μηνιαίο εισόδημα από συντάξεις από 2.500 ευρώ και πάνω.
3. Η υποβολή της αίτησης δρομολογεί την επιστροφή των αναδρομικών;
Η αίτηση διακόπτει την παραγραφή, ωστόσο νομικά δεν συνιστά διεκδίκηση σε ατομικό επίπεδο. Λειτουργεί περισσότερο ως μοχλός πίεσης για ενδεχόμενη συνολική λύση. Δηλ. η υποβολή της αίτησης δεν γεννά νομική υποχρέωση επιστροφής χρηματικών ποσών, αλλά “διασώζει” τις αξιώσεις από την παραγραφή και ανοίγει το χρονικό περιθώριο των κινήσεων. Υπενθυμίζεται ότι οι αιτήσεις γίνονται πλέον μόνο ηλεκτρονικά στον ΕΦΚΑ και έχουν ξεπεράσει τις 500.000. Το υπουργείο Εργασίας έχει ξεκαθαρίσει πως όποια λύσει βρεθεί στο θέμα των αναδρομικών θα ισχύσει για όλους είτε έχουν υποβάλει αίτηση ή αγωγή ή όχι.
4. Αν υποβάλω αγωγή πότε θα μάθω τι θα γίνει;
Οι αγωγές που υποβάλλονται σήμερα το πιθανότερο είναι να εκδικαστούν σε 3- 4 χρόνια πρωτόδικα, εκτός κι αν υποβληθεί αίτηση προτίμησης για λόγους υγείας κ.α. Ακολούθως θα πρέπει να προστεθούν και δύο χρόνια για το Εφετείο, δεδομένου ότι ΕΦΚΑ και ΕΤΕΑΕΠ εξαντλούν, τα ένδικα μέσα.
5. Πόσα είναι τα αναδρομικά που διεκδικώ για κάθε μήνα;
Κρίσιμη μεταβλητή για όλες τις διεκδικήσεις που εγείρονται τώρα είναι το χρονικό διάστημα για το οποίο κάθε συνταξιούχος μπορεί ενδεχομένως να κερδίσει αναδρομικά. Το “παράθυρο” άνοιξε τον Ιούνιο του 2015 με την απόφαση του ΣτΕ. Το ανώτατο δικαστήριο όμως έκρινε τότε πως για λόγους δημοσίου συμφέροντος όσοι δεν είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη, δεν μπορούν να ζητήσουν αναδρομικά για την περίοδο από το 2012 έως τον Ιούνιο του 2015. Δηλ. οι σημερινές αγωγές αφορούν τα έτη μετά το 2015. Το ίδιο παράθυρο επιχειρεί να κλείσει ο νόμος Κατρούγκαλου με τον επανυπολογισμό όλων των παλαιών συντάξεων στη βάση του νέου συστήματος και εφόσον βέβαια κριθεί συνταγματικός. Σε κάθε περίπτωση τα ποσά ποικίλλουν ανάλογα με το συνταξιοδοτικό εισόδημα που είχε ο κάθε συνταξιούχος.
Οι βασικές κατηγορίες είναι δύο:
– Συνταξιούχοι με εισόδημα από κύριες, επικουρικές και μερίσματα κάτω από 1.000 ευρώ μεικτά το 2012. Έχασαν τελείως τα δώρα, τα οποία είχαν ψαλιδιστεί ήδη από το 2010 και μέτρησαν απώλειες στην επικουρική σύνταξη.
– Συνταξιούχοι με εισόδημα από κύριες, επικουρικές και μερίσματα πάνω από 1.000 ευρώ μεικτά. Έχασαν τελείως τα δώρα, είχαν απώλειες 5-20% αθροιστικά κύριας και επικουρικής, είχαν επιπλέον μειώσεις στην επικουρική, καθώς και πρόσθετο ψαλίδι 12% ειδικά για όσους λάμβαναν μηνιαία σύνταξη άνω των 1.300 ευρώ. Η διεκδίκηση ανά μήνα μπορεί να ποικίλλει από 51 έως 250 ευρώ χωρίς τα δώρα είναι για όλους 800 ευρώ τον χρόνο.
Είναι αδιαμφισβήτητα το θέμα που συζητιέται έντονα τις τελευταίες ημέρες, μιας και η χώρα μας βρίσκεται στις πρώτες θέσεις με τους χρήστες που επισκέπτονται ιστοσελίδες με torrent links για να κατεβάσουν ταινίες, σειρές, παιχνίδια κλπ. Δεν θέλει και πολύ να καταλάβει κανείς γιατί μπήκε αυτό το μπλόκο, αλλά αρκετός κόσμος εξέφρασε την απορία του για το μπλοκάρισμα και των ιστοσελίδων που παρέχουν υπότιτλους για ταινίες και σειρές.
Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να σχολιάσουμε το σκεπτικό της αρμόδιας αρχής που επιλήφθηκε του ζητήματος, αλλά θα σας το παραθέσουμε αυτούσιο από την επίσημη ανακοίνωση του ΟΠΙ (Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας) για το subs4free.com
“Ο ιστότοπος δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες του να καταφορτώνουν (downloading) στους προσωπικούς τους Η/Υ, υπότιτλους σε ψηφιακή μορφή και στη συνέχεια να μπορούν να ενσωματώνουν αυτούς σε αντίστοιχες ταινίες και σειρές, τις οποίες συνήθως καταφορτώνουν παράνομα από το διαδίκτυο.
Οι συγκεκριμένοι υπότιτλοι δεν έχουν δημιουργηθεί από τους δικαιούχους των πνευματικών δικαιωμάτων των ταινιών, είναι εξ ακοής μεταφράσεις με αυθαίρετη απόδοση του πρωτότυπου κειμένου, χωρίς την απαραίτητη ειδική έγγραφη άδεια από τον εκάστοτε δικαιούχο.
Με την ενσωμάτωση αυτών των υποτίτλων σε κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές που καταφορτώνονται παράνομα από το διαδίκτυο, συντελείται σε μεγάλο βαθμό η εξάπλωση της «πειρατείας» κινηματογραφικών έργων”
Όσοι αναζητάτε τρόπους για να παρακάμψετε αυτό το μπλοκάρισμα, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο άρθρο που δημοσιεύσαμε νωρίτερα σήμερα:
Μια από τις πιο εντυπωσιακές Ελληνίδες φρόντισε να τρελάνει τους πάντες γι’ ακόμα μία φορά
Ένα ακόμα απολαυστικό τσιφτετέλι μας χάρισε ο Σπύρος Παπαδόπουλος και η εκπομπή «Στην Υγειά μας ρε Παιδιά», το βράδυ του Σαββάτου.
Πρωταγωνίστρια της βραδιάς η Έλενα Κρεμλίδου, το κορίτσι που αναστατώνει με το κορμί του σε κάθε του εμφάνιση και δη όταν χορεύει.
Και αυτό ακριβώς έκανε στο χθεσινοβραδινό αφιέρωμα του Παπαδόπουλου.
Ο Βιττόριο ντε Σίκα (Vittorio de Sica / 7 Ιουλίου του 1901 – 13 Νοεμβρίου του 1974) υπήρξε ένας ιδιαίτερα χαρισματικός κινηματογραφικός σκηνοθέτης, αλλά και ηθοποιός. Παράλληλα μέσα από τα έργα του, ο Βιττόριο ντε Σίκα υπήρξε από τους κύριους εκπροσώπους του ιταλικού νεορεαλισμού. Στο μικρό μας αφιέρωμα, γυρνάμε τον χρόνο πίσω και ταξιδεύουμε στις δύο ίσως πιο γνωστές ταινίες του Ιταλού σκηνοθέτη. Ο λόγος για το κλασσικό φιλμ «Θαύμα στο Μιλάνο» (Miracolo a Milano) του 1951 και βέβαια το αριστουργηματικό «Κλέφτης Ποδηλάτων» (Bicycle Thieves / Ladri di Biciclette) του 1948.
Ο Βιττόριο ντε Σίκα, ο οποίος γεννήθηκε λίγο έξω από τη Ρώμη στις 7 Ιουλίου του 1901, εισχώρησε από μικρός στον χώρο του θεάματος και η άνοδός του ήλθε σύντομα. Κατ’ αρχήν ως ηθοποιός – τον θυμόμαστε χαρακτηριστικά στην «Άγνωστη Κυρία» (Madame De – 1953) του Μάξ Οφίλς – και μάλιστα σταρ της προπολεμικής περιόδου, άρχισε να ασχολείται με τη σκηνοθεσία το 1940 συμμετέχοντας στη δημιουργία τεσσάρων κωμωδιών. Από την πρώτη κιόλας προσωπική ταινία του, «Τα Παιδιά μας Βλέπουν», ένα πικρό σχόλιο επάνω στον τρόπο ζωής μιας μικροαστικής οικογένειας, φάνηκε το ρεαλιστικό ύφος που αργότερα θα γινόταν το σήμα κατατεθέν του δημιουργού.
Ο ιταλικός νεορεαλισμός γεννήθηκε μέσα στο χάος και στα απομεινάρια του πολέμου. Η ιταλική κοινωνία μετά τον πόλεμο ψυχορραγούσε αλλά δε λύγισε στην προσπάθειά της να σταθεί και πάλι όρθια. Σκηνοθέτες όπως ο Ντε Σίκα, ο Ρομπέρτο Ροσελίνι, ο Τζιουζέπε ντε Σάντις, αλλά και πριν από αυτούς ο Λουκίνο Βισκόντι, εισχώρησαν με τον φακό τους σε φυσικούς, φτωχικούς χώρους και με ερασιτέχνες ηθοποιούς, ως επί το πλείστον, έδωσαν νόημα και ουσία, στην «ασημαντότητα της καθημερινότητας».
Απλά γεγονότα, όπως η προσπάθεια ενός οικογενειάρχη να ξαναβρεί το κλεμμένο εργαλείο για τη δουλειά του, ένα ποδήλατο, απέκτησαν μέσω του νεορεαλισμού οικουμενικό χαρακτήρα, που αποτυπώθηκε μοναδικά στην κινηματογραφική οθόνη. Όταν επήλθε το τέλος του νεορεαλισμού, ο κινηματογράφος του Ντε Σίκα διαφοροποιήθηκε και έγινε ίσως περισσότερο προσιτός στο πλατύ κοινό.
Ο Ιταλός δημιουργός υπέγραψε μεταξύ άλλων, δράματα αλλά και κωμωδίες με δημοφιλείς σταρ, σαν την «Ατιμασμένη» που χάρισε στη Σοφία Λόρεν το Όσκαρ πρώτης γυναικείας ερμηνείας και το «Χθες, Σήμερα, Αύριο» («Oggi, ieri, domani») του 1963, το οποίο τιμήθηκε με το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Παραγωγής. Ένα βραβείο το οποίο κέρδισαν τρεις ακόμη ταινίες του Ντε Σίκα: το «Sciuscia», ο «Κλέφτης των Ποδηλάτων» και βέβαια, ο «Κήπος των Φίντσι Κοντίνι».
Ο Βιττόριο ντε Σίκα έχει χαρακτηριστεί ως ο «πατέρας του νεορεαλισμού» ενώ παράλληλα «κατηγορήθηκε» για θεματική ρηχότητα και συναισθηματική «ευκολία» στην προβληματική και στην προσέγγιση των θεμάτων του. Όμως αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Ντε Σίκα σκηνοθέτησε μεταξύ άλλων τέσσερα κινηματογραφικά αριστουργήματα στη σειρά – «Ο Κλέφτης των Ποδηλάτων», «Sciuscia», «Θαύμα στο Μιλάνο», «Ουμπέρτο Ντ.» – μέσω των οποίων μάθαμε για τη μεταπολεμική Ιταλία περισσότερα από όσα μας έδωσε στο σύνολό του ολόκληρος ο υπόλοιπος ιταλικός κινηματογράφος της συγκεκριμένης περιόδου…
Αδιαφιλονίκητα, ο Ντε Σίκα υπήρξε ένας αφοσιωμένος μαχητής του κινηματογράφου, εκείνος που έδωσε στο ιταλικό σινεμά αίγλη και του χάρισε διεθνή αναγνώριση στην πιο δύσκολη εποχή του. Άνθρωπος των παθών όμως ο Ντε Σίκα, υπήρξε και ο ίδιος θύμα του τζόγου, που εν τέλει τον κατέστρεψε. Πέθανε καταχρεωμένος στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου του 1974, αφήνοντας ωστόσο σε όλους μας μία μοναδική και ανεκτίμητη πολιτιστική κληρονομιά.
«Κλέφτης Ποδηλάτων» (Bicycle Thieves / Ladri di Biciclette – 1948)
Μία από τις κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών, που κέρδισε το ειδικό βραβείο Όσκαρ για καλύτερη ξένη ταινία 7 χρόνια πριν καθιερωθεί αυτή η κατηγορία, είναι το φιλμ «Κλέφτης Ποδηλάτων» (Bicycle Thieves / Ladri di Biciclette – 1948) του Βιττόριο ντε Σίκα.
Η ταινία μας, ξεκινάει σε μια αλάνα όπου ένα γεμάτο αγωνία τσούρμο ανέργων περιμένει να ακούσει ένα καλό νέο από τον υπεύθυνο του γραφείου εύρεσης εργασίας. Η τύχη χαμογελά σε κάποιον άνδρα που ονομάζεται Αντόνιο Ρίτσι, ο οποίος επιλέχθηκε από τον δήμο της Ρώμης να εργαστεί ως αφισοκολλητής.
Η δουλειά όμως απαιτεί ποδήλατο και ο Ρίτσι δεν έχει πια, καθώς το έχει δώσει ως ενέχυρο. Έτσι, θα πει ψέματα, θα πάρει τη δουλειά και μαζί μία ωραία στολή. Μέχρι αύριο όμως θα πρέπει να βρει ένα ποδήλατο.
Η γυναίκα του φαίνεται να έχει τη λύση. Δίνει ενέχυρο τα σεντόνια της προίκας της και το ποδήλατο επιστρέφει στην οικογένεια. Πριν ξημερώσει οι ποδηλάτες – αφισοκολλητές ξεχύνονται στους δρόμους. Ανάμεσά τους και ο ευτυχισμένος ακόμα Ρίτσι.
Την ώρα όμως που ανεβασμένος στη σκάλα του κολλά μια αφίσα που διαφημίζει την τελευταία ταινία της Ρίτα Χέιγουορθ, κάποιοι του κλέβουν το ποδήλατο. Η Ρίτα Χέιγουορθ κοιτά χαμογελαστή από τον τοίχο τον Ρίτσι να κυνηγά απεγνωσμένα τον κλέφτη…
Η επιβίωση της οικογένειας όμως εξαρτάται από το ποδήλατο. Έτσι, την επόμενη μέρα αρχίζει η αναζήτηση. Ο θεατής σιγά σιγά αρχίζει να συμπάσχει με τον Ρίτσι και με τον μικρό του γιο, ακολουθώντας τους στις ατέρμονες περιπλανήσεις τους στους δρόμους της Ρώμης. Ταξιδεύουμε έτσι στις υπαίθριες αγορές, στα συσσίτια της εκκλησίας και στις φτωχογειτονιές, με οδηγό την ελπίδα.
Το φιλμ «Κλέφτης Ποδηλάτων» (Bicycle Thieves / Ladri di Biciclette – 1948) του Βιττόριο ντε Σίκα, είναι ένα κλασσικό αριστούργημα, όχι μόνο του Ιταλικού, αλλά και του παγκόσμιου κινηματογράφου, για το οποίο ο μεγάλος Όρσον Γουέλς, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: “Ο Ντε Σίκα κατάφερε κάτι αδιανόητο, εξαφάνισε την κάμερα!”.
Στον “Κλέφτη Ποδηλάτων” (Bicycle Thieves – Ladri di Biciclette), τα κάδρα γεμίζουν από ρόδες, τιμόνια και κάθε είδους εξαρτήματα ποδηλάτου, όλα εντείνοντας το δράμα του ήρωα μας. Παράλληλα το σχόλιο στη σκηνή με τη Ρίτα Χέιγουορθ για τον εμπορικό κινηματογράφο της εποχής και για τη σχέση του με την πραγματικότητα, είναι κάτι παραπάνω από σαφές.
Η εξαιρετική ταινία του Βιττόριο ντε Σίκα, θεωρείται και δικαίως, ως μία από τις κορυφαίες ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Το φιλμ κέρδισε το ειδικό βραβείο Όσκαρ για καλύτερη ξένη ταινία 7 χρόνια πριν καθιερωθεί αυτή η κατηγορία… Η ιστορία, μας μιλά για τον αγώνα των απλών ανθρώπων. Την προσπάθεια για επιβίωση, την αδικία που βιώνουν, την αγωνία για την επόμενη ημέρα, αλλά και τη στοργή, την αγάπη και την ανθρωπιά, που περικλείει όλους τους καθημερινούς ανθρώπους, που προσπαθούν και ελπίζουν, για ένα καλύτερο αύριο.
Σε μία μνημειώδης σκηνή, πατέρας και γιος κάθονται να φάνε σ’ ένα εστιατόριο. Εκεί υπό τους ήχους της λαϊκής ορχήστρας και με το στομάχι γεμάτο η αισιοδοξία επιστρέφει. Ο μικρός Μπρούνο πίνει κρασί. Μοιάζει να έχει ενηλικιωθεί μέσα σε μία μόλις ημέρα. Ωστόσο, το όνειρο διακόπτεται, όταν ξαναρχίζει η περιπλάνηση.
Ξαφνικά έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με τον κλέφτη. Ο Ρίτσι τον πιάνει και τον πιέζει να του δώσει πίσω το ποδήλατό του. Οι φτωχοί γείτονές του, σπεύδουν να τον βοηθήσουν. Ο αστυνομικός που φτάνει κάνει έρευνα στο σπίτι του κλέφτη ένα σπίτι πανομοιότυπο σχεδόν με εκείνο της οικογένειας Ρίτσι. Δεν βρίσκει το ποδήλατο, μάρτυρες δεν υπάρχουν, τα πάντα χάνονται. Πατέρας και γιος φεύγουν σχεδόν κυνηγημένοι από τη γειτονιά.
Βαθιά απελπισμένος πια ο ήρωας μας, αποφασίζει να κλέψει ένα από τα εκατοντάδες ποδήλατα που βρίσκονται γύρω του. Το δράμα κορυφώνεται. Αρπάζει πράγματι ένα, όμως καθώς είναι άπειρος, συλλαμβάνεται αμέσως από τους περαστικούς. Στη θέα του τρομοκρατημένου Μπρούνο ο ιδιοκτήτης θα δείξει οίκτο προς τον κλέφτη και θα τον αφήσει ελεύθερο. Τότε ο ήρωας θα ξεσπάσει σ’ ένα σπαρακτικό κλάμα και αγκαλιά με το γιο του θα γίνει και πάλι ανώνυμος μέσα στο πλήθος των περαστικών…
Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο “Κλέφτης Ποδηλάτων” άλλαξε τη ροή της κινηματογραφικής τέχνης και δεν έχουν άδικο. Ο φτωχός εργάτης Λαμπέρτο Ματζοράνι και οι άλλοι ερασιτέχνες ηθοποιοί της ταινίας – μεταξύ αυτών και ο δεκαεξάχρονος τότε Σέρτζιο Λεόνε, που υποδυόταν ένα από τα παπαδοπαίδια στη σκηνή της καταιγίδας – δίδαξαν στους ακριβοπληρωμένους σταρ της εποχής έναν νέον τρόπο προσέγγισης της υποκριτικής τέχνης.
Παράλληλα η ταινία του Βιττόριο ντε Σίκα αποτελεί και μία υπέροχη απόδειξη για το πώς μπορεί κανείς να φτιάξει μία πραγματικά σπουδαία ταινία χωρίς την βοήθεια ψηφιακών εφέ ή μπάτζετ εκατομμυρίων. Το φιλμ βασίζεται σ’ ένα απλό σενάριο, από την ομώνυμη νουβέλα του Λουίτζι Μπαρτολίνι, που όμως δεν μπορεί παρά να συγκινήσει τον θεατή.
Οι ερμηνείες αν και προέρχονται από ερασιτέχνες ηθοποιούς είναι βγαλμένες από τη ζωή, σήμα κατατεθέν άλλωστε του νεορεαλισμού. Το σημαντικότερο είναι ότι ο σκηνοθέτης, με την κάμερα του καταγράφει την Ιταλία μετά τα συντρίμμια που άφησε πίσω του ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μια Ιταλία γεμάτη ανασφάλειες και σκοτεινούς ανθρώπους που είναι έτοιμοι με μια σπίθα να γίνουν φωτιά και να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον.
Βλέποντας την ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος της παρατηρούμε ότι υπάρχουν πολλές ομοιότητες ανάμεσα στην μεταπολεμική Ιταλία και την μετεμφυλιακή Ελλάδα. Τα ίδια προβλήματα, οι ίδιες ανασφάλειες, τα αγωνιώδη βλέμματα και οι ίδιοι καχύποπτοι άνθρωποι. Γι’ αυτό εξάλλου και πολλές ελληνικές μετεμφυλιακές ταινίες δανείστηκαν στοιχεία από τον ιταλικό νεορεαλισμό.
Ο Βιττόριο ντε Σίκα, με την συγκεκριμένη ταινία του, καταφέρνει να μας συναρπάσει με την απλότητά του και ταυτόχρονα με το συναίσθημα που βγάζει μέσα από την ιστορία που αφηγείται. Η μουσική υπόκρουση είναι χαρακτηριστική και έχει μείνει στην ιστορία ως μία από τις καλύτερες και πλέον συγκινητικές, στην ιστορία του σινεμά.
Βρισκόμαστε στο 1945. Ο καταστρεπτικός και ισοπεδωτικός Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει και η κινηματογραφική σχολή εγκαταλείπει σταδιακά το φανταστικό, το εξωπραγματικό, το παραμορφωμένο και ατομικό, για να περάσει σε πιο ρεαλιστικά πλαίσια.
Η Νέα αυτή Κινηματογραφική Σχολή έχει τη ρίζα της γέννησής της στην Ιταλία, όπως αυτή διαμορφώθηκε, μετά το 1945. Ο Κινηματογραφικός φακός πλέον εγκαταλείπει το στούντιο και τις παραμορφώσεις του και εγκαθίσταται μέσα στην πόλη και στο λεγόμενο αστικό περιβάλλον της.
Ο νεορεαλισμός έρχεται να εισαγάγει στον Κινηματογράφο την σκέψη για το κοινωνικό είναι και γίγνεσθαι. Να βάλει τον θεατή στη θέση του πρωταγωνιστή και από εκεί, στην καρδιά της ιστορίας και του προβλήματος.
Η νέα αυτή τάση της εποχής, ήρθε να αντιπαρατεθεί στο κοσμικό μελό, την αισθηματική κωμωδία, την θεαματική υπερπαραγωγή και όλες αυτές τις ταινίες που χαρακτήριζαν την προηγούμενη περίοδο και που καμία νύξη δεν περιείχαν για τα διογκωμένα κοινωνικά προβλήματα και τις αγωνίες του απλού καθημερινού ανθρώπου.
Ο Βιττόριο ντε Σίκα, αλλά και ο Ρομπέρτο Ροσελλίνι υπήρξαν δύο κλασσικοί εκφραστές και μέντορες του Ιταλικού Νεορεαλισμού. Τόσο ο “Κλέφτης Ποδηλάτων” του πρώτου, όσο και το “Ρώμη, Ανοχύρωτη Πόλη” του δεύτερου, αποτελούν δύο αντιπροσωπευτικές ταινίες της σχολής αυτής.
Δεν είναι τυχαίο, ότι και στις δύο αυτές ταινίες, η πόλη παρουσιάζεται με τον ίδιο σχεδόν τρόπο. Η Ιταλία έχει μόλις βγει από τον πόλεμο και τον φασισμό κατεστραμμένη, ενώ για ένα μικρό διάστημα γνωρίζει τη γερμανική και αργότερα την συμμαχική κατοχή. Η πόλη παρουσιάζεται στις ταινίες αυτές σε παρακμή, αποδομημένη, χωρίς τεχνητά φτιασίδια, όπως ακριβώς ήταν στην πραγματικότητα. Παρόλα αυτά υπάρχει και μια αισιόδοξη χροιά.
Ο ουρανός της πόλης είναι πιο ανοιχτός έστω και αν στον ορίζοντα παρεμβάλλονται τα μισογκρεμισμένα κτίρια. Οι δρόμοι της πόλης σφύζουν από ζωή τουλάχιστον όταν επιτρέπεται η κυκλοφορία κι έστω κι αν οι άνθρωποι που κυκλοφορούν στους δρόμους είναι άνεργοι, η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο καθρεφτίζεται μέσα από τα καθαρά βλέμματα τους…
«Θαύμα στο Μιλάνο» (Miracolo a Milano – 1951)
Η ηλικιωμένη Λολότα, μεγαλώνει ένα παιδί τον Τοτό, που το είχε βρει εγκαταλειμμένο ως νεογέννητο. Μετά όμως από τον θάνατο της, ο Τοτό οδηγείται σ’ ένα ορφανοτροφείο, απ’ όπου βγαίνει μετά από πολλά χρόνια, για να καταλήξει φιλοξενούμενος ενός περιπλανώμενου άστεγου σε μια παραγκούπολη, στην περιφέρεια του Μιλάνου.
Με τη μεγάλη του καλοσύνη και αθωότητα ο Τοτό κερδίζει τη συμπάθεια των φτωχών και τους πείθει να προσπαθήσουν να βελτιώσουν την κατάσταση τους. Η δραστηριότητα τους έχει σταδιακά αποτέλεσμα, καθώς αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και μετατρέπουν τη μίζερη παραγκούπολη σε μία αξιοπρεπή κοινότητα.
Μια μέρα όμως, κι ενώ σκάβουν, πετάγεται ξαφνικά από τα έγκατα της γης ένας πίδακας πετρελαίου. Ο πλούτος και η ευμάρεια που θα μπορούσε να προκύψει για όλους, απειλούνται από τον πλούσιο Μόμπι, που έχει ειδοποιηθεί από τους ανθρώπους του και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους διώξει από τη γη τους.
Τα πράγματα εξελίσσονται δύσκολα και για να βοηθήσει τον Τοτό και τους φίλους του, η Λολότα χαρίζει στον νεαρό ένα θαυματουργό περιστέρι που έκλεψε από τους αγγέλους. Έτσι, η αστυνομία του Μόμπι κατατροπώνεται και ο Τοτό, με τη βοήθεια αγγέλων θα προσπαθήσει να διώξει και τον άπληστο κτηματομεσίτη…
Η ταινία «Θαύμα στο Μιλάνο» (Miracolo a Milano) είναι ένα σπουδαίο δείγμα γραφής του Ιταλικού Νεορεαλισμού, από τον συνήθη ύποπτο, Βιττόριο ντε Σίκα. Μία ποιητική αλληγορία, με διαχρονικά νοήματα και δυστυχώς, επίκαιρη όσο ποτέ.
Η ταινία, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών του 1951, ενώ απέσπασε πολλά ακόμα ιταλικά αλλά και διεθνή κινηματογραφικά βραβεία. Πρόκειται για μία ακόμα εξαίρετη συνεργασία μεταξύ του Τσέζαρε Ζαβατίνι και του Ντε Σίκα, η οποία όμως δεν εξαντλείται στον ρεαλισμό αλλά πατώντας πάνω στα ισχυρά του θεμέλια ξεφεύγει προς έναν ποιητικό και ονειρικό κόσμο.
Η διαφορά βέβαια με τη διασημότερη ταινία του Ντε Σίκα, «Κλέφτης Ποδηλάτων», είναι θεμελιώδης, παρά το γεγονός ότι παραμένουν πολλά από τα χαρακτηριστικά του κινήματος τουλάχιστον σε πολιτικο-κοινωνικό επίπεδο. Αρκετοί από τους ηθοποιούς παραμένουν ερασιτέχνες ενώ η θεματική περιστρέφεται γύρω από τους περιθωριακούς καθώς αγωνίζονται ενάντια στον κυνικό πλούτο των λίγων.
Παράλληλα, είναι ενδιαφέρουσες οι αναφορές της ταινίας καθώς και η επίδρασή της μέσα σ’ ένα ευρύτερο φάσμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Για παράδειγμα ο χαρακτήρας του Τοτό (εξαιρετικός ο Φραντσέσκο Γκολιζάνο στον πρωταγωνιστικό ρόλο), είναι βασισμένος πάνω στο καλούπι της παράδοσης Τσάπλιν ενώ παραμένει το πρωτότυπο για αρκετούς όμοιους χαρακτήρες από τους Αδερφούς Μαρξ, μέχρι τον Ρομπέρτο Μπενίνι.
Η ιστορία της ταινίας μας, βασίστηκε στο βιβλίο του Τσέζαρε Ζαβατίνι, το «Θαύμα», ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι το φιλμ «Θαύμα στο Μιλάνο», παρόλο που κέρδισε το μεγάλο Βραβείο του Φεστιβάλ των Καννών, δυσαρέστησε την πολιτική ηγεσία της χώρας που θεώρησε ότι έδινε άσχημη εικόνα της Ιταλίας στο εξωτερικό.
Είναι δε χαρακτηριστικό τι είχε δηλώσει ο ίδιος ο Βιττόριο ντε Σίκα για την ταινία του:
«Το Θαύμα στο Μιλάνο είναι η πιο συζητημένη μου ταινία: δεν άρεσε σε αγαπημένους μου φίλους, αλλά άρεσε σε συνάδελφους που εκτιμώ βαθύτατα, όπως ο Ζαν Ρενουάρ. Είναι, μια ταινία που δημιούργησε κάθε λογής αντιδράσεις· ο καθένας την είδε και την ένιωσε με τον τρόπο του. Από τη δική μου πλευρά, θα ήθελα απλώς να πω ότι μ’ αυτή την ταινία με συνδέει, ένας βαθύτατος συναισθηματικός δεσμός· όχι γιατί μου κόστισε περισσότερους κόπους, περισσότερους μπελάδες και περισσότερα χρήματα από τις άλλες (ήρθαν ειδικοί από την Αμερική για να κάνουν τα ειδικά εφέ, και δεν έλεγαν να τελειώσουν, και μου κόστισαν πολύ περισσότερο απ’ όσο όλη η υπόλοιπη ταινία), αλλά επειδή τη σκέφτηκα και την πραγματοποίησα σαν φόρο τιμής στον Cesare Zavattini. Από πολύ καιρό, από τις πρώτες κιόλας συναντήσεις μας, ήξερα πόσο αγαπούσε ένα όμορφο βιβλιαράκι του που το είχε αφιερώσει στα παιδιά: Ο Καλός Τοτό. Μα πάνω απ’ όλα, ήξερα την κρυφή επιθυμία του να το δει να γίνεται ταινία. Θεωρώ το “Θαύμα στο Μιλάνο”, μια ταινία απόλυτα δική του».
Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα που έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Άλλοτε είναι γλυκός και άλλοτε είναι παθιασμένος και άγριος. Εγώ στα 57 μου χρόνια ερωτεύτηκα τόσο που δε φανταζόμουν ποτέ πως θα μπορούσα.
Όλα άρχισαν όταν ο γιος μου έφερε τη τότε κοπέλα του και νυν γυναίκα του στο σπίτι για να την γνωρίσουμε εγώ και η γυναίκα μου.
Με το που άνοιξε η πόρτα και την είδα ο τόπος έλαμψε… Εκείνη τη στιγμή αντίκρισα το πιο όμορφο πλάσμα του κόσμου.
Όλο το βράδυ δεν έκανα τίποτα άλλο από το να την κοιτάω.
Κανένας δε φαντάστηκε πως θα ξετρελαινόμουν με μια κοπέλα τόσο νεότερη μου και πόσο μάλλον με την αγαπημένη του γιου μου.
Ο καιρός περνούσε και εκείνη έμπαινε όλο και περισσότερο στις ζωές όλων μας χάρη στη σχέση της με τον γιο μου.
Προσπαθούσα με κάθε τρόπο να βρίσκομαι κοντά της να την κοιτάω και να την αισθάνομαι στον ίδιο χώρο.
Από εκεί που βαριόμουν αφόρητα τα κυριακάτικα τραπέζια που οργάνωνε η γυναίκα μου, για να βλέπει τον μονάκριβο γιο της, ξαφνικά τα λάτρεψα.
Ένα βλέμμα της και μια κουβέντα της με έκαναν να νιώθω ξανά σαν ερωτευμένος έφηβος.
Ώσπου εκείνη και ο γιος μου πήραν την απόφαση να παντρευτούν και να ενώσουν για πάντα τις ζωές όλων μας.
Με αυτό το γάμο θα την είχα κοντά μου για πάντα. Δε με νοιάζει που είναι γυναίκα του γιου μου και αγαπάει εκείνον.
Εμένα το μόνο που με νοιάζει είναι να τη κοιτάζω και να πέρνω ζωή από εκείνη. Τον μεγαλύτερο και παντοτινά ανεκπλήρωτο ερωτά μου.
Από τις ιστορίες που σε αφήνουν άφωνο όταν τις ακούς. Μετά το σκάνδαλο με τον δίγαμο γιατρό της Εύβοιας, έσκασε νέο ροζ σκάνδαλο, αυτή τη φορά μέσα στη showbiz
Αυτή, με εξωτική ομορφιά και δυο ανήλικα παιδιά, γνωστή στον κύκλο των celebrities αφού είναι από τις πιο φημισμένες αισθητικούς. Αυτός, λίγο πριν τα 50 με τρία παιδιά και σύζυγο που βρίσκονται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού μόνιμα, ενώ αυτός δραστηριοποιείται ως γυμναστής στα νότια προάστια παίζοντας το ελεύθερος και ωραίος, τάζοντας λαγούς με πετραχήλια σε παντρεμένες και μη.
Οι δυο τους γνωρίστηκαν πριν καιρό από κοινές παρέες και αποφάσισαν να ζήσουν τον παράφορο έρωτά τους. Κάποια μάτια τους είδαν, ψίθυροι άρχισαν να ακούγονται και σύντομα το love story των celbrities.
Από την άλλη πλευρά, ο ζεν πρεμιέ το παίζει πραγματικά σε διπλό ταμπλό. Και αυτό διότι ανά δυο μήνες μπαίνει στο αεροπλάνο και πηγαίνει για λίγες ημέρες στην οικογένειά του σα να μη τρέχει τίποτα, δικαιολογώντας την απουσία του στην παράνομη σχέση του ως ταξίδι για επαγγελματικούς λόγους.
Άλλωστε τα χιλιόμετρα είναι πολλά και οι ψίθυροι δεν φτάνουν μέχρι τη Καλιφόρνια και τη νόμιμη σύζυγό του, όπως και το αντίθετο. Η παράνομη σχέση δεν μπορεί να ξέρει ότι εκεί που πάει δεν είναι για επαγγελματικό ταξίδι, αλλά για να επισκεφτεί τη γυναίκα του αλλά και τα τρία παιδιά που έχει αποκτήσει μαζί της.
Οι ψίθυροι στα πηγαδάκια της showbiz δίνουν και παίρνουν, ενώ σύντομα θα αποκαλυφθεί όλο το γαργαλιστικό παρασκήνιο της παράνομης σχέσης.
Ο κόσμος το χει τούμπανο και αυτοί κρυφό καμάρι…
Συστατικά
6 μέτρια (1 κιλό περίπου) κολοκυθάκια (σκουρόχρωμα)
1 μικρό κρεμμύδι τριμμένο
1 μεγάλο χαλούμι (250 γρ. περίπου), τριμμένο
½ φλ. απλό αλεύρι
2 κουταλάκια ψιλό ξύσμα λεμονιού
2 μεγάλα αβγά
1 κουταλιά ψιλοκομμένο φρέσκο δυόσμο (ή 1 κουταλάκι ξηρό)
λάδι για τηγάνισμα
αλάτι, πιπέρι
Βήματα
Βήμα 1
Περνάτε από χοντρό τρίφτη τα κολοκυθάκια, τα αλατίζετε και τα αφήνετε για 15-20 λεπτά σε σουρωτήρι να κατεβάζουν το νερό τους. Τα στύβετε με τις παλάμες σας να στραγγίσουν καλά και τα βάζετε σε ένα μπολ.
Βήμα 2
Προσθέτετε το κρεμμύδι, το χαλούμι, το αλεύρι, το ξύσμα λεμονιού, τα αβγά, το δυόσμο, αλάτι (λίγο γιατί το χαλούμι είναι αλμυρό) και πιπέρι και ζυμώνετε καλά το μίγμα.
Βήμα 3
Πρέπει να είναι αρκετά σφικτό για να πλάθεται σε πιτάκια. Παίρνετε κουταλιές από το μίγμα, τις πλάθετε σε πιτάκια σαν μικρά μπιφτέκια (20-24 περίπου) και τα απλώνετε σε μια πιατέλα.
Βήμα 4
Τα κρατάτε στο ψυγείο για ½ ώρα για να σφίξουν.
Βήμα 5
Ζεσταίνετε λάδι σε ένα τηγάνι και τηγανίζετε μέσα τμηματικά τους κολοκυθοκεφτέδες για 1-2 λεπτά από την κάθε πλευρά μέχρι να ροδίσουν. Τους βγάζετε πάνω σε απορροφητικό χαρτί για να στραγγίσουν και τους σερβίρετε ζεστούς.
Οι cameo εμφανίσεις του θρυλικού Σταν Λι σε ταινίες της Marvel, είναι κάτι σαν παράδοση.
Ταξίδεψε, γνώρισε μέρη και κατάφερε να μνημονεύεται σε παγκόσμιο επίπεδο για όσα προσέφερε στην ιστορία. Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ήταν η μεγαλύτερη συμφορά που χτύπησε όλες τις πόλεις-κράτη της αρχαίας Ελλάδας. Η Αθήνα ηττήθηκε και κυριεύτηκε από τους Πελοποννήσιους, αλλά και η Σπάρτη δεν ωφελήθηκε από την νίκη της.
Τόσο πολύ είχε εξαντληθεί από τον πολύχρονο πόλεμο που αναγκάστηκε να αποδεχτεί τη διαιτησία του μεγαλύτερου εχθρού των Ελλήνων, του Πέρση βασιλιά. Μέσα από τα γεγονότα αυτού του φρικτού εμφυλίου πολέμου, ο Θουκυδίδης καταγράφει τη συμπεριφορά των αντιπάλων και αντλεί πολύτιμα συμπεράσματα, χρήσιμα όχι μόνο στον πόλεμο, αλλά και στις καθημερινές μάχες της ζωής.
Ο καλός σχεδιασμός
Ο πόλεμος δεν διεξάγεται τόσο με τα όπλα όσο με τα χρήματα (1.83 – Ομιλία του Αρχίδαμου). Με τον πιο ασφαλή τρόπο ζει εκείνος που έχει μεταμεληθεί τις λιγότερες φορές επειδή χαρίστηκε στους εχθρούς του. (1.34 – Ομιλία των Κερκυραίων). Ισχυρότερος είναι εκείνος που αντιμετωπίζει τον εχθρό του με σωφροσύνη από εκείνον που ασυλλόγιστα του επιτίθεται βίαια (3.48 – Ομιλία Διόδοτου)
Ο πόλεμος συμβαίνει ότανρ οι μεν θεωρούν το κέρδος από αυτόν μεγαλύτερο από τα δεινά που θα φέρει, οι δε προτιμούν να υποστούν τους κινδύνους του πολέμου από μία άμεση ζημιά. Αν όμως αυτές οι επιδιώξεις εμφανιστούν σε ακατάλληλη εποχή, τότε είναι ωφέλιμες οι συμβουλές για διαπραγματεύσεις.
Είναι στην ανθρώπινη φύση να θέλει κάποιος να εξουσιάζει εκείνον που μένει απαθής και να αμύνεται όταν δέχεται επίθεση (4.59,61 – Ερμοκράτης από τις Συρακούσες)
Κανείς δεν αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο τον σχεδιασμό και την εκτέλεση ενός έργου, αλλά όταν σχεδιάζουμε νιώθουμε ασφαλείς, ενώ κατά την εφαρμογή του σχεδίου εξ αιτίας του φόβου υστερούμε. (1.120 – Ομιλία των Κορινθίων)
Είναι ανοησία να εκστρατεύει κανείς εναντίον τέτοιων εχθρών που ακόμα και αν τους κατακτήσει δεν θα κατορθώσει να τους εξουσιάσει, ενώ αν δεν τους κατακτήσει δεν θα είναι πια στην ίδια θέση που ήταν πριν την επιχείρηση. Εκείνα που προκαλούν περισσότερο τον θαυμασμό είναι όσα παραμένουν σε απόσταση και η φήμη τους δεν έχει επαληθευτεί. (6.11 – Ο Νικίας στην Εκκλησία του Δήμου)
Ο ψυχολογικός παράγοντας
Πολλοί, ενώ ήταν ακόμα σε θέση να προβλέψουν σε τι κινδύνους πάνε να μπλέξουν, τους παρέσυρε η ισχύς μιας γοητευτικής λέξης, της λεγόμενης ντροπής, και αφού νικήθηκαν από αυτήν, με τη θέλησή τους έπαθαν συμφορές ανήκεστες και επέφεραν στον εαυτό τους ατίμωση, η οποία επειδή ήταν αποτέλεσμα της μωρίας τους, αποδείχθηκε πιο ταπεινωτική από εκείνη που θα προκαλούσε η κακοτυχία. (5.111 – Οι Αθηναίοι στους Μηλίους)
Δεν αληθεύει πως θυσιάζει ευκολότερα τη ζωή του εκείνος που είναι δυστυχής και δεν ελπίζει σε καλύτερη τύχη. Την θυσιάζουν εκείνοι που κινδυνεύουν να εξευτελιστούν περισσότερο, αν προσπαθώντας να σώσουν τη ζωή τους νικηθούν. Για τον άνδρα με γενναίο φρόνημα χειρότερος είναι ο εξευτελισμός της δειλίας από τον γενναίο και απρόσμενο θάνατο. (2.43– Ομιλία Περικλή)
Συνήθως, οι πολιτείες που αποκτούν αιφνιδίως ευημερία, γίνονται αλαζονικές. Πιο ασφαλές είναι να έρχεται η ευημερία με μέτρο και όχι ξαφνικά στους ανθρώπους, και θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ευκολότερη η αντίσταση στις δυσχέρειες από τη διαφύλαξη της ευτυχίας (3.39 – Ομιλία Κλέωνα)
Εκείνοι που φοβούνται εξαιτίας της καχυποψίας τους, παρασύρονται προσωρινώς από ευχάριστα λόγια, αλλά όταν φτάσει η ώρα της δράσης, ενεργούν σύμφωνα με το συμφέρον τους (6.83 – Εύφημος ο Αθηναίος στους Συρακούσιους).Φαίνεται πως οι άνθρωποι όταν αδικούνται οργίζονται περισσότερο απ’ όταν δέχονται βία. Διότι στην πρώτη περίπτωση θεωρούν πως εξαπατήθηκαν από ισάξιό τους, ενώ στη δεύτερη υποτάσσονται σε ανώτερό τους. (1.77 – Ομιλία Αθηναίων)Από τη φύση τους οι άνθρωποι υποχωρούν ευκολότερα σε έναν μετριοπαθή εχθρό και να αγωνίζονται πεισματικά εναντίον εκείνου που είναι ανένδοτος, ακόμα κι αν αυτό είναι παράλογο. (4.19 – πρέσβεις των Σπαρτιατών)
Η λήψη αποφάσεων
Στη λήψη ορθών αποφάσεων δύο είναι πιο βλαπτικά στοιχεία: η βιασύνη και η οργή. Η πρώτη συντροφεύεται από την ανοησία και η δεύτερη από την αμορφωσιά και την στενομυαλιά. (3.42 – Ομιλία Διοδότου). Ο καλός πολίτης δεν πρέπει να εκφοβίζει εκείνους που έχουν αντίθετη γνώμη, αλλά να τους κερδίζει με επιχειρήματα. (3.42 – Ομιλία Διόδοτου)
Εκεί όπου προβλέπονται σπουδαία βραβεία για την ανδρεία, εκεί βρίσκονται οι άριστοι πολίτες. (2.46 – Επιτάφιος λόγος Περικλή). «Εκείνος που γνωρίζει τι πρέπει να κάνει, αλλά δεν είναι ικανός να το εξηγήσει σαφώς στους άλλους, είναι σαν να μην έχει σκεφτεί τίποτα.
Εκείνος που έχει και τα δύο, αλλά δεν αγαπά την πατρίδα του, επίσης δεν μπορεί να συμβουλέψει ορθά. Αν αγαπά και την πατρίδα του, αλλά δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στο χρήμα, για να το κερδίσει, μπορεί να πουλήσει τα πάντα.» (2.60 – Ομιλία Περικλή). Η νεότητα και το γήρας, χωριστά το ένα απ’ το άλλο δεν κατορθώνουν τίποτα. Η δύναμη προέρχεται από την ανάμειξη της κρίσης του ανώριμου, του μέσου και του ακριβούς. (6.18 – Αλκιβιάδης στην Εκκλησία του Δήμου).
Μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2018 θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί και να παραδοθεί στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης η σχετική εισήγηση για την απλοποίηση του νομοθετικού πλαισίου διάρρηξης τραπεζικών θυρίδων από κατάσχεση.
Το μέτρο αυτό επιστρατεύει η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων για να βάλει στα ταμεία της περισσότερα έσοδα από απλήρωτους φόρους, αφού μεγάλος αριθμός κατασχέσεων τραπεζικών λογαριασμών αποδεικνύεται ατελέσφορος. Τα κατασχετήρια για τους οφειλέτες μπορεί να πέφτουν βροχή, όμως οι λογαριασμοί έχουν μέσα μικροποσά, της τάξης των 10 ευρώ, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι λογαριασμοί είναι άδειοι.
Με το άνοιγμα τραπεζικών θυρίδων από τις εφορίες θα μπορούν να εντοπιστούν χρήματα, κοσμήματα και άλλα τιμαλφή που μπορεί να κρύβουν σε αυτές φορολογούμενοι οι οποίοι χρωστούν στην εφορία και ενώ έχουν τη δυνατότητα να εξοφλήσουν τις οφειλές τους, ούτε πληρώνουν ούτε προχωρούν σε κάποια ρύθμιση.
Επισημαίνεται ότι το άνοιγμα θυρίδας και η κατάσχεση του περιεχομένου της προβλέπεται ήδη, αλλά οι διαδικασίες είναι αυστηρές, καθώς απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη δικαστικής απόφασης ή εισαγγελικής παραγγελίας.
Με βάση τις διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας οι θυρίδες μπορεί να
ανοίξουν μόνο με εντολή εισαγγελέα και οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο μπορεί να κατασχεθεί σε περίπτωση που διαπιστωθεί έκνομη δραστηριότητα ή οφειλές προς το Δημόσιο. Η πρόσβαση γίνεται μόνο σε περιπτώσεις φοροδιαφυγής ή όταν υπάρχουν κατηγορίες για κακουργηματικές πράξεις.
Ειδικότερα, οι τράπεζες έχουν την υποχρέωση να γνωστοποιούν το όνομα κατόχου τραπεζικής θυρίδας στις φορολογικές αρχές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουν πρόσβαση στο περιεχόμενο της θυρίδας. Αν η εφορία θέλει να κατάσχει το περιεχόμενο τραπεζικής θυρίδας, πρέπει πρώτα να έχει στα χέρια της δικαστική απόφαση.
Το τραπεζικό σύστημα ορίζει ότι οι θυρίδες είναι απαραβίαστες τόσο από την τράπεζα όσο και από κάθε τρίτο. Στο πλαίσιο αυτό, απόντος του μισθωτή, π.χ. λόγω θανάτου ή εγκατάλειψης της θυρίδας, η τελευταία μπορεί να ανοιχτεί μόνο αν συντρέχουν οι νόμιμες προς τούτο προϋποθέσεις και εφόσον τηρηθούν οι προβλεπόμενες από τον νόμο διαδικασίες.
Επιπλέον, οι τράπεζες δεν μπορούν να δεσμεύσουν το περιεχόμενο των θυρίδων ή να απαγορεύσουν το άνοιγμά τους από τον μισθωτή, παρά μόνο σε περιπτώσεις εκτέλεσης αποφάσεων της Δικαιοσύνης ή άλλων αρχών.
Οι τράπεζες, προκειμένου να εξασφαλίσουν την προστασία των θυρίδων, των συναλλασσομένων και του προσωπικού τους, καθορίζουν, πέραν των όσων προβλέπονται στη νομοθεσία, τα είδη τα οποία απαγορεύεται να φυλάσσονται σε αυτές. Οφείλουν δε να ενημερώσουν σχετικά τον πελάτη πριν από τη μίσθωσή της.
Η 48χρονη ηθοποιός προσπάθησε να καταλάβει ποια παιδιά από τα πέντε που πήγαν κοντά της, ήταν τα δικά της, με μόνο όπλο; Την αφή!
Ο Jimmy Kimmel, φημίζεται για τις πλάκες και τα challenges που κάνει στους διάσημους καλεσμένους του και αυτή τη φορά, ζήτησε από τη γνωστή ηθοποιό που είχε καλεσμένη στην εκπομπή του, να κλείσει τα μάτια της με μια μάσκα και μόνο αγγίζοντας τα πρόσωπα παιδιών, να ξεχωρίσει ποια ήταν τα δικά της.
Οι τρεις γιοι της, ο Oliver 11 ετών και τα δίδυμα John και Gustav 9 ετών, βρέθηκαν στο πλατό της εκπομπής φορώντας πράσινα μπλουζάκια μαζί με ακόμη δύο αγόρια που φορούσαν κόκκινα μπλουζάκια. Μπήκαν στη σειρά μπροστά από τη μητέρα τους και περίμεναν αθόρυβα να δουν αν η μαμά τους, θα τα αναγνωρίσει.
Δείτε αν τελικά τους αναγνώρισε ή όχι στο βίντεο που ακολουθεί:
Το 1916, η Gabrielle “Coco” Chanel φέρνει τα πάνω – κάτω στον κόσμο της μόδας, δημιουργώντας haute couture ρούχα από το ύφασμα που μέχρι τότε χρησιμοποιούταν αποκλειστικά και μόνο για την παραγωγή εσωρούχων: το ζέρσεϊ. Ένα χρόνο μετά, το 1917, η Vogue έγραφε στις σελίδες της για την καινοτόμα επιλογή της σπουδαίας Γαλλίδας σχεδιάστριας: “Το ζέρσεϊ οφείλει τη δημοφιλία του στην Coco. Ήταν εκείνη που το ανέδειξε και το έκανε μόδα”.
Σήμερα, το ζέρσεϊ είναι ένα από τα πιο γνωστά υφάσματα, που χρησιμοποιείται κατά κόρον στην αντρική και γυναικεία ένδυση. Είναι λεπτό και ελαστικό με ευχάριστη υφή. Παραδοσιακά φτιαχνόταν μόνο από μαλλί, αλλά πλέον φτιάχνεται και από βαμβάκι και συνθετικές ίνες (πολυεστέρα, λύκρα).
Πήρε το όνομα του από το ομώνυμο νησί (Jersey), που βρίσκεται στις ακτές της Νορμανδίας, επειδή ήταν το πρώτο μέρος που παρήγαγε μαζικά το συγκεκριμένο ύφασμα και το εξήγαγε σε άλλες χώρες.
Από τις πιο δημοφιλείς χρήσεις του ζέρσεϊ είναι η κατασκευή πλεκτών πουλόβερ, κυρίως διότι πρόκειται για ένα υλικό που διατηρεί τη θερμοκρασία του σώματος σε φυσιολογικά επίπεδα χωρίς να είναι χοντρό και βαρύ.
Το ύφασμα που θα σε κρατήσει ζεστό φέτος το χειμώνα χωρίς να σε βαραίνει
Τι ζέρσεϊ πουλόβερ να επιλέξεις;
Στην αγορά θα βρεις μία μεγάλη ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων: από το ζιβάγκο και εκείνο με την V λαιμόκοψη ή τη στρογγυλεμένη (crew neck) μέχρι εκείνο με το φερμουάρ.
Εκτός από τα κλασικά -μαύρο, γκρι, μπλε-, τα χρώματα που παίζουν δυνατά φέτος στα πλεκτά πουλόβερ είναι το κόκκινο, από το έντονο της φωτιάς μέχρι το βαθύ βουργουνδί.
Ένα μονόχρωμο κομμάτι αποτελεί κλασική αξία και συνδυάζεται πιο εύκολα με ένα smart casual σύνολο, ενώ ένα εμπριμέ αποτελεί την καλύτερη επιλογή για πιο casual εμφανίσεις.
Ο Αμερικανικός Στρατός προχωράει στην υιοθέτηση νέας γενιάς τεχνολογίας απόκρυψης η οποία θα είναι ικανή να αποκρύψει ολοκληρωτικά οχήματα και προσωπικό σε κοινή θέα. Πρόκειται για μια προσπάθεια η οποία έχει προϊστορία δεκαετιών καθώς η προσπάθεια στις ΗΠΑ είναι συνεχής για την εξέλιξη νέων τεχνικών που θα επιφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Η εταιρία Fibrotex είναι αυτή που κατασκευάζει το σύστημα παραλλαγής ULCANS (Ultra-Light Camouflage Netting System) το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για απόκρυψη θέσεων Πεζικού, οχημάτων, τεθωρακισμένων ακόμη και αεροσκαφών και εγκαταστάσεων από ηλεκτροπτικούς αισθητήρες IR και ραντάρ.
Η Fibrotex υπόσχεται ότι το στρατιωτικό προσωπικό και οχήματα θα μπορούν στην κυριολεξία να «εξαφανιστούν» σε περιβάλλον ερήμου, πόλης, δάσους αλλά και σε χιονοσκεπείς περιοχές καθιστώντας παρωχημένα τα υφιστάμενα δίχτυα παραλλαγής που χρησιμοποιούνται ευρέως από Στρατούς του ΝΑΤΟ κυρίως για απόκρυψη στο ορατό φάσμα και σε πιο περιορισμένη έκταση στο υπέρυθρο.
Το σύστημα παραλλαγής ULCANS παρέχει, σύμφωνα με τον κατασκευαστή του, καταστολή εντοπισμού από υπέρυθρα συστήματα επιτήρησης και ραντάρ. Η σύμβαση που υπογράφτηκε με τον Αμερικανικό Στρατό προβλέπει σταδιακές παραδόσεις σε βάθος δεκαετίας για υλικό αξίας 480 εκατ. $ με έναρξη πλήρους παραγωγής μέσα στο 2019. Η παραγωγή θα γίνεται στις εγκαταστάσεις της Fibrotex στο McCreary County στο Kentucky των ΗΠΑ, όπου θα δημιουργηθούν εκατοντάδες νέες θέσεις εργασίας προκειμένου να καλυφθεί η σύμβαση του Στρατού των ΗΠΑ.
Η τελική διαμόρφωση που αξιολογήθηκε και επιλέχτηκε από τον Αμερικανικό Στρατό υπέστη εκτενείς δοκιμές τα τελευταία δύο χρόνια στο Κέντρο Ανάπτυξης Συστημάτων Πεζικού (Army’s Natick Soldier Systems Center), όπου και δοκιμάζονται τα πιο εξελιγμένα συστήματα και αισθητήρες του Αμερικανικού Στρατού.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι η Fibrotex θα προσφέρει το ULCANS σε δύο διακριτές παραλλαγές για κάλυψη διαφορετικών αναγκών σε ποικιλία περιβάλλοντος ενώ αναφέρεται ότι, ενώ από έξω το προσωπικό και τα οχήματα θα είναι ο εντελώς «αόρατα», από το εσωτερικό η παρατήρηση του περιβάλλοντος χώρου θα είναι «εξαιρετική».
Δεν υπάρχουν ακόμη πληροφορίες για τα υλικά που χρησιμοποιούνται ούτε για τις ακριβείς επιδόσεις του νέου συστήματος παραλλαγής αλλά σύμφωνα με τον Eyal Malleron, CEO της Fibrotex, «Το προσωπικό του Αμερικανικού Στρατού θα γίνει περισσότερο από ποτέ “αόρατο” σε εχθρικές δυνάμεις και αντάρτες που διαθέτουν συσκευές νυχτερινής όρασης, αισθητήρες και υπέρυθρες κάμερες εξασφαλίζοντας απόκρυψη και πλήρη ασφάλεια».
Μένει φυσικά οι επιδόσεις του ULCANS να δοκιμαστούν και στο πεδίο της μάχης για να διαπιστωθεί τελικά αν προσφέρουν σε πραγματικές συνθήκες το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Πέρα από το νέο τροχοφόρο τεθωρακισμένο οχήμα, ο Βουλγαρικός Στρατός θέλει να δρομολογήσει μια σειρά άλλων εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Με βάση το «BulgarianMilitary», η λίστα περιλαμβάνει απαιτήσεις για τον εκσυγχρονισμό του Μηχανικού και του Πυροβολικού, την απόκτηση συσκευών νυκτερινής όρασης για στρατιώτες, τη βελτίωση της Διοικητικής Μέριμνας, την αγορά συστημάτων ΜΕΑ, την απόκτηση ραντάρ εναέριας επιτήρησης και πυραυλικών συστημάτων για την προστασία των στρατευμάτων. Η υλοποίηση των προγραμμάτων μέχρι το 2023 ή 2025.
Αν και τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί ορισμένες προμήθειες ατομικού εξοπλισμού, μείζονα προβλήματα του Βουλγαρικού Στρατού είναι η υποστήριξη των κύριων οπλικών συστημάτων και η έλλειψη προσωπικού. Σχετικά με το πρόγραμμα του τροχοφόρου τεθωρακισμένου οχήματος, το RFP αναμένεται να εκδοθεί ως τα τέλη του μήνα, ώστε η επιλογή και η υπογραφή της σύμβασης να γίνει μέχρι τον Μάιο.
Στη δυτική Πελοπόννησο αυτοί οι λουκουμάδες σερβίρονται το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. Αν περισσέψουν -γεγονός σπάνιο- πανιάζουν, αλλά την επόμενη ημέρα τους σερβίρουν στο πρόγευμα και, για να τους «φρεσκάρουν», τους βράζουν για λίγα λεπτά μέσα σε μπόλικο ζεστό σιρόπι μελιού (ζεσταίνουμε 1 φλιτζάνι μέλι, 1 φλιτζάνι νερό, 1 φλιτζάνι ζάχαρη και 1 ξυλάκι κανέλας). Δεν ανακτούν βέβαια την τραγανή τους υφή, αλλά γίνονται πολύ ζουμεροί και μελωμένοι.
Υλικά
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις, κοσκινισμένο
1 φακελάκι ξηρή μαγιά
1/2 κουτ. γλυκού αλάτι
1/2 κουτ. γλυκού σπόροι γλυκάνισου, καλά κοπανισμένοι στο γουδί
χυμός από 1/2 πορτοκάλι
ξύσμα από 1 μεγάλο, ζουμερό πορτοκάλι, ακέρωτο
80 γρ. ούζο
1 κεσεδάκι (200 – 220 γρ.) στραγγιστό γιαούρτι
3½ νεροπότηρα νερό
άφθονο ελαιόλαδο, για το τηγάνισμα (προτιμότερο ελαφρύ)
Για το σερβίρισμα
μπόλικο μέλι, ελαφρώς ζεσταμένο για να αραιώσει ελαφρώς
κανέλα σε σκόνη
σουσάμι
Διαδικασία
Σε μια λεκάνη (ή στον κάδο του μίξερ) βάζουμε το αλεύρι, τη μαγιά, το αλάτι και το γλυκάνισο και ανακατεύουμε καλά. Κάνουμε μια λακκούβα στη μέση και ρίχνουμε εκεί το χυμό του πορτοκαλιού, το ξύσμα, το ούζο και το γιαούρτι, και ανακατεύουμε καλά με μια κουτάλα (ή με το γάντζο του μίξερ). Σταδιακά ρίχνουμε το νερό (μπορεί να μη χρειαστεί να το ρίξουμε όλο ή αντίθετα να προσθέσουμε ελάχιστο ακόμα), ανακατεύοντας διαρκώς, μέχρι να φτιάξουμε ένα χυλό σχετικά πυκνό, ομοιογενή και λείο, χωρίς γρομπαλάκια.
Σκεπάζουμε τη λεκάνη με μια καθαρή βαμβακερή πετσέτα και αφήνουμε το χυλό για 1 ώρα, σε ένα σχετικά χλιαρό σημείο του σπιτιού (το χειμώνα κοντά σε πηγή θερμότητας και το καλοκαίρι στον ήλιο), μέχρι να αφρίσει στην επιφάνειά του και να φουσκώσει κάπως.
Σε μια μέτρια κατσαρόλα βάζουμε λάδι ώστε η στάθμη του να φτάσει μέχρι τη μέση του σκεύους. Το ζεσταίνουμε σε σχετικά δυνατή φωτιά, μέχρι που να αρχίσει να αχνίζει.
Βάζουμε ένα μπολάκι με νερό κοντά μας και βρέχουμε ένα κουτάλι της σούπας. Παίρνουμε μία κουταλιά χυλό και με ένα άλλο κουτάλι «σπρώχνουμε» το χυλό να γλιστρήσει στο καυτό λάδι. Ρίχνουμε περίπου 6 – 7 κουταλιές σε κάθε δόση και τηγανίζουμε για 2 – 4 λεπτά, «τουμπάροντας» τους λουκουμάδες μέσα στο λάδι με ένα πιρούνι, μέχρι να πάρουν ωραίο, βαθύ χρυσαφένιο χρώμα και να ανέβουν στην επιφάνεια του λαδιού. Τους βγάζουμε με μια τρυπητή κουτάλα και τους στραγγίζουμε σε χαρτί κουζίνας.
Συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο, μέχρι να τελειώσει ο χυλός, βρέχοντας συχνά το κουτάλι για να μην κολλάει.
Σερβίρουμε τους λουκουμάδες ζεστούς και περιχύνουμε με μέλι. Πασπαλίζουμε με κανέλα και σουσάμι, αν θέλουμε. Εναλλακτικά, περιχύνουμε με λιωμένη κουβερτούρα.
Παραλλαγή για αλμυρούς λουκουμάδες: Με το άγλυκο αυτό μείγμα, με μερικές μικρές αλλαγές, μπορούμε να φτιάξουμε και αλμυρούς λουκουμάδες: αντικαθιστούμε το ξύσμα πορτοκαλιού (αν θέλουμε) με 1/2 φλιτζ. τσαγιού τριμμένη κεφαλογραβιέρα ή πεκορίνο και συμπληρώνουμε με 1 κουτ. σούπας ξερό μυρωδικό της αρεσκείας μας, όπως ρίγανη, μαντζουράνα, θυμάρι, εστραγκόν, δυόσμο ή βασιλικό. Σερβίρουμε τους καυτούς αλμυρούς λουκουμάδες με μια σάλτσα γιαουρτιού ή με τη σάλτσα τυριού ή ακόμη και πασπαλισμένους απλώς με λίγο τριμμένο τυρί.
Πρόκειται για ένα από τα πιο αγαπημένα χωριά της Αρκαδίας, το οποίο συνδυάζει επιλογές για όλα τα γούστα. Αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς τόσο για πολυήμερες εκδρομές, όσο και για μία αδιήμερη απόδραση. Προσφέρεται για extreme sports στον Λούσιο και τον Αλφειό, αλλά και για οικογενειακές εκδρομές.
Ο πετρόκτιστος οικισμός της Δημητσάνας διαθέτει έναν πολύ ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό με ατμοσφαιρικούς ξενώνες, εντυπωσιακά μοναστήρια και μικρά πέτρινα σοκάκια με όμορφα γεφύρια και μπαρουτόμυλους.
Από τα σημαντικότερα αξιοθέατά της είναι η Βιβλιοθήκη της Δημητσάνας, όπου φυλάσσονται σπάνια έγγραφα και κώδικες, και το μικρό Εκκλησιαστικό Μουσείο, στο ανακαινισμένο σπίτι του πατριάρχη Γρηγορίου Ε’. Σε μικρή απόσταση έξω από το χωριό, υπάρχει το εξαιρετικό υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, το οποίο είναι και μοναδικό στην Ελλάδα.
Επίσης, μπορείτε να περιηγηθείτε στο δάσος του Μαινάλου, το οποίο μπορείτε να γνωρίσετε σε μια εκδρομή στα παρακάτω μέρη: Δημητσάνα-Στεμνίτσα-Δάσος Μαινάλου-Ελάτη-Βυτίνα-Καρκαλού-Δημητσάνα.
Παραδοσιακές ταβέρνες με τοπικά πιάτα και όμορφα καφέ με τζάκια υπάρχουν διάσπαρτα στο χωριό και θα σας προσφέρουν την αίσθηση ενός ταξιδιού στο χρόνο. Στις πλαγιές που «τυλίγουν» την Δημητσάνα θα εντοπίσετε παρέες περιπατητών, αφού από εδώ ξεκινούν πολλά μονοπάτια προς το φαράγγι του Λούσιου και τα μοναστήρια του.
Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε τους πέτρινους ξενώνες της περιοχής, καθώς και τις ταβέρνες, τα μαγαζιά με τοπικά προϊόντα και τα cafes και bars.
Σοκ έχει προκαλέσει στα κοσμικά σαλόνια της Αθήνας αλλά και στην επιχειρηματική ελίτ η είδηση ότι δυο πασίγνωστοι Έλληνες επιχειρηματίες φέρονται ως οι εγκέφαλοι του διεθνούς κυκλώματος εμπορίας κοκαΐνης που εξαρθρώθηκε από τις Αρχές.
Όπως αποκαλύπτει το eReportaz, οι δυο Έλληνες συλληφθέντες είναι ο Απόστολος (Τόλης) Λεούσης και ο επιχειρηματίας Βασίλης Σπυριδωνάκος.
Ο πρώτος είναι ο γιος της αείμνηστης Αστρολόγου, Βιργινίας Λεούση, η οποία δεν βρίσκεται πλέον στην ζωή, ενώ ο δεύτερος ένα πολύ γνωστό επιχειρηματικό όνομα. Τα ταξίδια στο Εκουαδόρ Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το eReportaz οι δυο Έλληνες επιχειρηματίες μπήκαν στο μικροσκόπιο της Αμερικανικής Δίωξης Ναρκωτικών (DEA) η οποία παρακολουθούσε τις κινήσεις τους εδώ και έξι τουλάχιστον μήνες. Αυτό το οποίο προκύπτει από την δικογραφία είναι ότι ο Τόλης Λεούσης είχε πραγματοποιήσει τουλάχιστον δυο ταξίδια στο Εκουαδόρ το τελευταίο διάστημα ενώ είχε φροντίσει να κλείσει και αποθήκη στην Ισπανία.
Η επιχείρηση που είναι σε εξέλιξη διενεργείται από την Ελληνική Αστυνομία και από ομόλογες αστυνομικές υπηρεσίες και μέχρι στιγμής έχουν συλληφθεί τρία άτομα στην Ελλάδα και έξι στο Εκουαδόρ. Στην Ελλάδα έχουν συλληφθεί οι δύο Έλληνες και ένας αλλοδαπός, ενώ επίκειται η σύλληψη ενός ακόμη ατόμου.
Παράλληλα, οι αστυνομικές Αρχές έχουν προχωρήσει στην κατάσχεση 300 κιλών κοκαΐνης, τα οποία εντοπίστηκαν σε ιστιοφόρο στο Εκουαδόρ. Μάλιστα, όπως έγινε γνωστό, τα άτομα που συνελήφθησαν στην Ελλάδα φέρεται να είναι αυτοί που οργάνωσαν την αποστολή του φορτίου στη χώρα της κεντρικής Αμερικής. Ο μεν Σπυριδωνάκος είχε μία Μάνδρα στα Σπάτα, ο δε Λεούσης ένα καφέ-εστιατόριο στον Πειραιά. Ενδεχομένως εκεί να ήταν το κρυφό ορμητήριό τους. Τέλος, σύμφωνα με πληροφορίες, το φορτίο κοκαΐνης είχε προορισμό την Αυστραλία. Η παρουσίαση της υπόθεσης πρόκειται να γίνει αύριο από τη Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής.
Σε εξέλιξη φυσικά βρίσκεται μεγάλη αστυνομική επιχείρηση, διεθνούς χαρακτήρα, για την εξάρθρωση του συγκεκριμένου κυκλώματος που διακινεί κοκαΐνη!
Διαβάστε και δείτε φωτογραφίες από την εξέλιξη της υπόθεσης εδώ:
Σύμφωνα με νέα μελέτη, η ζήτηση για ενέργεια που συνδέεται με την εξόρυξη bitcoin προβλέπεται να τριπλασιαστεί φέτος.
Η «εξόρυξη» του bitcoin, ενός τύπου κρυπτονομίσματος, απαιτεί περισσότερη ενέργεια από την εξόρυξη μετάλλων όπως ο χαλκός και ο χρυσός, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Nature Sustainability.
Η εξόρυξη bitcoin, ένα κρυπτονόμισμα που συχνά αποκαλείται «νέος χρυσός» όπως επισημαίνει η μελέτη, απαιτεί σχεδόν τρεις φορές περισσότερη ενέργεια, σε δολάρια ΗΠΑ, από την ενέργεια που απαιτείται για την εξόρυξη χρυσού.
Οι ερευνητές στο Ινστιτούτο Επιστήμης και Εκπαίδευσης Oakridge του Οχάιο σύγκριναν επίσης την κατανάλωση ενέργειας στην εξόρυξη άλλων κρυπτονομισμάτων, η οποία γενικά βρέθηκε να είναι μεγαλύτερη από την κατανάλωση ενέργειας στην εξόρυξη χρυσού.
Πάντως, σύμφωνα με τη μελέτη η εξόρυξη αλουμινίου απαιτεί σαφώς περισσότερη ενέργεια από όλα τα υπόλοιπα μέταλλα και κρυπτονομίσματα που εξετάστηκαν στη μελέτη.
Η εξόρυξη μετάλλων και η εξόρυξη κρυπτονομισμάτων απαιτούν εντελώς διαφορετικά σύνολα δεξιοτήτων και εργαλείων.
Η εξόρυξη κρυπτονομισμάτων είναι μια διαδικασία όπου ο παραγωγός πακετάρει ένα μπλοκ συναλλαγών κρυπτονομισμάτων σε ένα blockchain – ένα καθολικό των συναλλαγών.
Αυτή η διαδικασία απαιτεί πανίσχυρους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, διακομιστές και συσκευές ψύξης, οι οποίες αυξάνουν το κόστος της ενέργειας που απαιτείται. Σε κάποιες χώρες, τα ενεργειακά κόστη καθιστούν την αγορά ενός bitcoin τόσο ακριβή όσο και την εξόρυξή του.
Η ζήτηση για ενέργεια που συνδέεται με την εξόρυξη bitcoin προβλέπεται να τριπλασιαστεί φέτος. Αν συμβεί αυτό, η κατανάλωση ενέργειας που απαιτείται για την εξόρυξη κρυπτονομισμάτων θα υπερβεί την κατανάλωση ολόκληρων χωρών.
Η τάση αυτή έχει οδηγήσει κάποιες τοπικές αρχές στο να αυξήσουν τις τιμές της ενέργειας για δραστηριότητες που σχετίζονται με την εξόρυξη κρυπτονομισμάτων.
Tης Emily Gillespie
Τον απολογισμό του μετά τη 2η θέση που κατέλαβε στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στον Αυθεντικό Μαραθώνιο, πίσω από τον Κώστα Γκελαούζο έκανε ο Χριστόφορος Μερούσης.
Ο μεγάλος Έλληνας αθλητής που για άλλη μια φορά έδωσε τα πάντα και τερμάτισε με εξαιρετικό χρόνο, με ένα κείμενο κατάθεση… ψυχής έδωσε συγχαρητήρια σε όλους όσους έτρεξαν και παρέδωσε για άλλη μια φορά μαθήματα ήθους.
Αναλυτικά όσα έγραψε στο προφίλ του στο facebook:
Με ρωτάνε πολλοί αν είμαι ευχαριστημένος με τον αγώνα μου …θα κάνω λοιπόν ένα μικρό απολογισμό.
Θα πω ανεπιφύλακτα ναι! Όταν μπορώ στα κόκκινα μετά από 21 χρόνια να κάνω υγιής αυτό που αγαπώ και με αξιοπρεπή αποτελέσματα τότε είμαι…
Τη νίκη όπως πάντα θα την προσμένω καρτερικά και θα γαντζώνομαι στην προσπάθεια για αυτήν την ήττα θα την καλωσορίζω σαν το πιο δυνατό μάθημα ζωής…
Όλοι μάθαμε μέσα από αυτήν νέα μας πορεία μέχρι τον μεγάλο αγώνα πολλά, γίναμε σοφότεροι, προσπαθήσαμε, μοχθήσαμε και αντέξαμε. Aυτό είναι για μένα το μεγαλύτερο μετάλλιο για όλους!
Τα συγχαρητήρια μου λοιπόν σε όσους πήραν τον εαυτό τους από το χέρι και έφτασαν στον προορισμό τους…
Όσοι νομίζουν ότι δεν έφτασαν υπάρχουν πολλά ακόμα ταξίδια να διανύσουμε…
Στα 36 μου νιώθω ευλογία όταν μπορώ ακόμα να τα σχεδιάζω!
Και μπορεί να λένε ότι ο Θεός γελά όταν σχεδιάζουμε, γελάει όμως από ικανοποίηση και μας φυσάει να πετάμε μπροστά.
Συγχαρητήρια και πάλι και καλούς αγώνες σε όλα…
Με αγάπη
Χριστόφορος
