Η τρέλα δεν πάει μόνο στα βουνά, μερικές φορές, πάει και στην… τάιγκα, όπου τάιγκα ονομάζονται οι πιο βόρειες δασώδεις εκτάσεις του πλανήτη, το “σύνορό” ουσιαστικά πάνω από το οποίο ξεκινά ο αρκτικός κύκλος. Για τον 37χρονο Λιθουανό Karolis Mieliauskas,η ρωσική τάιγκα αποτελεί και το πεδίο ενός ταξιδιού με μοτοσυκλέτα, το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη. Αφετηρία η πόλη Yakutsk στην Σιβηρία, βορειανατολικά στην Ρωσία, και προορισμός το Omyakon ακόμα πιο βόρεια και πιο ανατολικά, σε μια απόσταση 930 περίπου χιλιομέτρων.
Το Omyakon απέχει μόλις 450 χιλιόμετρα από τον αρκτικό κύκλο και θεωρείται ένα από τα πιο κρύα μέρη του κόσμου με μόνιμα εγκατεστημένο πληθυσμό. Ο Mieliauskas, για αυτή την διαδρομή, θα ακολουθήσει τον μοναδικό ανοιχτό δρόμο στην Σιβηρία αυτή την εποχή, ο οποίος είναι γνωστός και ως “δρόμος των κοκάλων”, καθώς οι εργάτες που έχασαν την ζωή τους κατά την κατασκευή του, θάβονταν κάτω από αυτόν ή πλησίον αυτού, με αποτέλεσμα να υπάρχουν αρκετά ανθρώπινα οστά διάσπαρτα γύρω του. Όχι και ότι πιο ευχάριστο σαν σκέψη και σαν θέαμα, αλλά στην προσπάθεια του αυτή ο Μieliauskas, έχει να αντιμετωπίσει κάτι πολύ χειρότερο, τις πολικές θερμοκρασίες, οι οποίες αυτή την εποχή φτάνουν στους -60 βαθμούς κελσίου στην περιοχή και μιλάμε για θερμοκρασία ατμόσφαιρας.
Αν συνυπολογιστεί και ο παράγοντας ψύχους από την κίνηση με την μοτοσυκλέτα, τότε το νούμερο αυτό πέφτει πολύ χαμηλότερα! Για αυτό τον λόγο, ο Λιθουανός αναβάτης φοράει ειδική φόρμα πολικών αποστολών και ειδικά μεταποιημένο κράνος της Schuberth, η οποία είναι και χορηγός στο επικό αυτό ταξίδι. Σε ότι αφορά στην μοτοσυκλέτα, αυτή είναι μια XT660Z Tenere της Yamaha, η οποία φέρει ελαστικά με καρφιά φυσικά, καθώς δεν χρειάζεται να αναφερθεί ότι τα πάντα στον δρόμο είναι “γυαλί”. Tο ταξίδι ήδη έχει ξεκινήσει και βρίσκεται αυτή την στιγμή σε εξέλιξη, με τις θερμοκρασίες να είναι σχετικά… καλές, αφού δεν έχουν πέσει κάτω από τους -40 (το γράφουμε θέε μου…). Ο Meiliauskas, ο οποίος έχει γενικά το πνεύμα της δίτροχης περιπέτειας μέσα του, έχοντας ολοκληρώσει και άλλα επικά ταξίδια στο παρελθόν, δήλωσε πως τέτοιου είδους διαδρομές δεν βγαίνουν χωρίς να έχει αναπτύξει κανείς απόλυτο έλεγχο του μυαλού του.
“Είναι κάτι σαν διαλογισμός, αλλά όχι στατικός όπως τον έχουμε συνηθίσει”, αναφέρει ο αναβάτης και συνεχίζει: “Οδηγώ μια μοτοσυκλέτα που δεν της λες τουριστική, σε πολύ άσχημες συνθήκες, αλλά προσωπικά το βλέπω σαν μια άσκηση αυτοπειθαρχίας. Μπορεί να βρίσκομαι στην σέλα για 15 ώρες και έχω μάθει να κυριαρχώ πάνω στις σκέψεις μου και στο σώμα μου. Πεινάω, νυστάζω, κρυώνω, όλα αυτά τα βάζω στην άκρη και δεν τους δίνω σημασία, ουσιαστικά είναι μια εμπειρία όπου φεύγεις και από το ίδιο σου το σώμα, σχεδόν μηδενίζεις την ύπαρξη σου και τελικά βιώνεις την πραγματική αλήθεια.”Οκ… ψαγμένος! Καλή τύχη ευχόμαστε και ελπίζουμε στις 10 Φεβρουαρίου, βάση του προγράμματος, ο τολμηρός αναβάτης να βρίσκεται ασφαλής στον προορισμό του!