Μετά την ήττα του στις πύλες της Βιέννης το 1529 ο Τούρκος σουλτάνος Σουλεϊμάν, ο λεγόμενος «μεγαλοπρεπής» υποχώρησε ταπεινωμένος. Η αντεπίθεση των Αψβούργων που ακολούθησε ήταν εν μέρει μόνο επιτυχής. Οι Αυστριακοί απέτυχαν να καταλάβουν τη Βούδα, αλλά κατέλαβαν το Γκραν και άλλα οχυρά κατά μήκος του Δούναβη. Σε απάντηση ο Σουλεϊμάν σχεδίασε μια νέα εισβολή στα αυστριακά εδάφη με στόχο και πάλι τη Βιέννη.
Το 1532 ξεκίνησε επικεφαλής μιας μεγάλης στρατιάς 120.000 ανδρών. αφού πέρασε τον ποταμό Δράβο στο Όσιγεκ και αντί να ακολουθήσει την συνήθη οδό προς τη Βιέννη, στράφηκε στα αυστροκρατούμενα ουγγρικά εδάφη του αρχιδούκα Φερδινάνδου.
Κατά την πορεία τους οι Τούρκοι κατέλαβαν 17 μικρές πόλεις και φρούρια, σπέρνοντας τον θάνατο και τον πανικό. Ο Φερδινάνδος υποχώρησε εσπευσμένα αφήνοντας μόνο 700 άνδρες στην μικρή οχυρή πόλη Γκινς (σημερινό Κίζεγκ της Ουγγαρίας).
Πάντως ο Σουλεϊμάν είχε ήδη χάσει πολύ χρόνο. Όταν η τεράστια στρατιά του έφτασε μπροστά από τη μικρή πόλη το ημερολόγιο έγραφε 5 Αυγούστου. Αυτό πρακτικά σήμαινε πως το Γκινς έπρεπε να καταληφθεί άμεσα αν ήθελε να προλάβει να κινηθεί προς τη Βιέννη πριν φτάσει πάλι το φθινόπωρο και οι βροχές του.
Εξάλλου οι Αυστριακοί είχαν συγκεντρώσει ισχυρές δυνάμεις και μια μακρά πολιορκία με την ανάλογη φθορά που συνεπαγόταν ήταν το τελευταίο που ήθελε.
Το Γκινς απείχε ελάχιστα από τα αυστριακά σύνορα. Την φρουρά της πόλης αποτελούσαν 700 επιστρατευμένοι πολίτες και στρατιώτες των Αψβούργων υπό τον Κροάτη λοχαγό Νίκολας Τζούρισιτς. Πρώτα αφίχθησαν ενώπιον της πόλης οι δυνάμεις του ελληνικής καταγωγής μεγάλου βεζίρη του Σουλεϊμάν, του Ιμπραήμ πασά.
Αυτός δίστασε να επιτεθεί άμεσα, υπερτιμώντας την άμυνα της πόλης, και ξεκίνησε την τακτική της πολιορκία. Λίγο αργότερα αφίχθη και ο Σουλεϊμάν. Οι Τούρκοι ανέπτυξαν το ισχυρό πυροβολικό τους και τους υπονομευτές τους και επιτέθηκαν.
Πέραν πάσης προσδοκίας και παρά το γεγονός ότι οι αμυνόμενοι ΔΕΝ ΔΙΕΘΕΤΑΝ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟ, απέκρουσαν την επίθεση προκαλώντας σοβαρές απώλειες στους Τούρκους. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε για μέρες. Οι Τούρκοι κατάφεραν να γκρεμίσουν μέρος των τειχών με υπονόμους και πυρά πυροβολικού, αλλά όταν επιχείρησαν νέα έφοδο στα ρήγματα, σφαγιάστηκαν από τους απελπισμένους αμυνόμενους.
Οι Τούρκοι εξαπέλυσαν 19 γενικές επιθέσεις κατά της πόλης, αλλά κάθε φορά αποδεκατίζονταν. Τελικά, ύστερα από 25 ημέρες μάχης, οι γενναίοι της φρουράς είχαν αποδεκατισθεί . Και οι τουρκικές απώλειες όμως ήταν βαριές. Η μεγαλύτερη όμως απώλεια για τον Σουλεϊμάν, την οποία δεν μπορούσε να αναπληρώσει, ήταν ο χρόνος.
Τελικά οι εξαντλημένοι αμυνόμενοι δέχτηκαν να παραδοθούν υπό όρους, τους οποίους αποδέχτηκε ο Σουλεϊμάν, αλλά, καθώς άρχισαν οι βροχές, υποχρεώθηκε να υποχωρήσει. Έτσι ο Σουλεϊμάν έχασε την ευκαιρία να βρεθεί και πάλι ενώπιον της Βιέννης.
Ταπεινωμένος από την ηρωική αντίσταση μιας χούφτας, κυριολεκτικά γενναίων πολεμιστών, αποχώρησε ταπεινωμένος… για πρώτη φορά τόσο πολύ καθώς τώρα δεν πολεμούσε για να κυριεύσει την πρωτεύουσα των Αψβούργων, αλλά ένα άσημο φρούριο χαμένο κάπου στην Ουγγαρία.
Η αντίσταση του Τζούρισιτς έσωσε τη Βιέννη και έδειξε ότι οι Τούρκοι δεν ήταν ανίκητοι. Το επόμενο έτος υπεγράφη συνθήκη ειρήνης μεταξύ Αψβούργων και Οθωμανών.