Τον Μεσαίωνα πολλοί εμίσησαν, τα κάστρα του ουδείς.
Το Κάστρο της Πράγας χτίστηκε τον 9ο αιώνα μ.Χ. και είναι σήμερα το μεγαλύτερο κάστρο του κόσμου –καλύπτει την ιλιγγιώδη έκταση των 70.000 τετραγωνικών μέτρων.
Το Μπαλμόραλ της Σκωτίας χτίστηκε το 1856 και είναι ένα από τα κάστρα της βρετανικής βασιλικής οικογένειας. Είναι επισκέψιμο από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο, που η Βασίλισσα Ελισσάβετ έρχεται για την ετήσια διαμονή της.
Το απίστευτο Νοϊσβανστάιν το έφτιαξε το 1886 ο Λουδοβίκος Β´ της Βαυαρίας, που ξόδεψε μεγάλο μέρος της περιουσίας του να χτίζει κάστρα. Σήμερα, είναι ένα από τα δημοφιλέστερα αξιοθέατα της Γερμανίας, με περισσότερους από ένα εκατομμύριο επισκέπτες τον χρόνο.
Το Μπραν στην Τρανσυλβανία της Ρουμανίας είναι αυτό που ξέρεις ως «Κάστρο του Δράκουλα», παρ’ όλο που δεν είμαστε σίγουροι ούτε ότι ανήκε στον Βλαντ Τσέπες, ούτε ότι ο Μπραμ Στόκερ αναφερόταν σε αυτό όταν έγραφε την ιστορία του δικού του Δράκουλα. Αυτό βέβαια καθόλου δεν σταματά τα πλήθη από το να συρρέουν στο πανέμορφο κάστρο του 13ου αιώνα.
Το Μόσνα της Πολωνίας είναι ένα τέλειο μιξ του Μπαρόκ με νέο-γοτθικά και νέο-αναγεννησιακά στοιχεία (από μία πτέρυγα το καθένα, για να είναι όλοι χαρούμενοι) σε ένα αποτέλεσμα χάρμα οφθαλμών.
Το Κάστρο της Σεγόβια στην Ισπανία με τους κυκλικούς του πύργους να υψώνονται πάνω από δύο ποταμούς χτίστηκε ως φρούριο από τους Ρωμαίους, έστεψε βασίλισσα την Ισαβέλλα το 1474 και υπήρξε το κινηματογραφικό σπίτι του Βασιλιά Αρθούρου στο Camelot του 1967.
Το Κάστρο του Βαλεντίνο στο Τορίνο της Ιταλίας πήρε τη σημερινή του μορφή τον 17ο αιώνα –αν και υπήρχε σίγουρα από τον 13ο, ίσως και νωρίτερα. Σήμερα είναι η έδρα της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πολυτεχνείου του Τορίνο και μία από τις ιδιοκτησίες του βασιλικού οίκου της Σαβοΐας.
