Ποιο Λονδίνο, ποιο Άμστερνταμ και ποιο Βερολίνο; Η φάση είναι where no man has gone before –ναι εντάξει, τραβηγμένο, αλλά κατάλαβες. Ψαγμένα ταξιδάκια, κερδισμένα λεφτουδάκια.
Η Βερόνα
Η ιδιαίτερη πατρίδα του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας είναι πολλά περισσότερα από τους ρομαντικούς συνειρμούς που αναπόφευκτα γεννά: Είναι μια πανέμορφη, ολοζώντανη πόλη με ένα γιγάντιο ρωμαϊκό αμφιθέατρο στην καρδιά της, το οποίο φιλοξενεί τα καλοκαίρια το ετήσιο φεστιβάλ όπερας. Διάσπαρτα ανάμεσα στις γλυκύτατες piazzas της βρίσκονται αξιοθέατα που περιλαμβάνουν ενδιαφέροντα μουσεία, αμέτρητες εκκλησίες, πανέμορφα γεφυράκια πάνω από τα νερά του ποταμού Αδίγη, και πολλά «οπωσδήποτε» εστιατόρια και μπαράκια. Εν ολίγοις, εδώ έχουμε μια από τις γοητευτικότερες πόλεις της Βόρειας Ιταλίας, η οποία μάλιστα απέχει μιαν ανάσα από τις όχθες της πανέμορφης Λίμνης Γκάρντα.
Το Βίλνιους
Μέχρι πρόσφατα κρυμμένη πίσω από σιδερένια παραπετάσματα, η Βαλτική εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στο νέο αγαπημένο παιδί των πιο ανήσυχων ταξιδιωτών –σε λίγο θα μιλά γι’ αυτήν όλος ο πλανήτης, να μας το θυμηθείτε. Το μικρούλι Βίλνιους της Λιθουανίας, τώρα πιο συγκεκριμένα, είναι η νοτιότερη από τις πρωτεύουσες της Βαλτικής, και ίσως η πιο γοητευτική.
Η μπαρόκ αρχιτεκτονική του κάνει τέλεια αντίθεση με την μποέμ διάθεση που κυριαρχεί στις γειτονιές του και το κάστρο του ατενίζει από ψηλά μια παλιά πόλη βουτηγμένη στο χρώμα. Αυτή η τελευταία τυγχάνει η μεγαλύτερη μπαρόκ πόλη ολόκληρης της Ευρώπης, προστατευμένη στο σύνολό της ως Κληρονομιά της Ανθρωπότητας από την UNESCO. Το Βίλνιους έχει επίσης τη δική του εκδοχή της δανέζικης Christiania, ένα ανεξάρτητο κρατίδιο όπου ζουν και βασιλεύουν καλλιτέχνες και παράξενοι τύποι. Uzupis το λένε, και στα τραπεζάκια που απλώνουν πάνω από το ποτάμι τα cafe του γίνεται σε κάθε λιακάδα το αδιαχώρητο.
Η Βασιλεία
Χτισμένη στις όχθες του Ρήνου, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελβετίας (μετά τη Ζυρίχη και τη Γενεύη) αριθμεί μόλις 180 χιλιάδες κατοίκους, πράγμα που την κάνει να μοιάζει περισσότερο με εξοχή. Έχει επίσης προάστια στη Γαλλία και τη Γερμανία, επάνω στα σύνορα των οποίων ακουμπά, για να γίνει η περίπτωσή της ακόμα πιο ιδιαίτερη. Το Kunstmuseum της είναι το παλαιότερο μουσείο του κόσμου (άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του το 1661) και στεγάζει έργα Ρέμπραντ, Μονέ, Μανέ, Σεζάν, Βαν Γκονγκ, Πικάσο και Γκογκέν, μεταξύ πολλών άλλων.
Το Πόζναν
Σαν ζωγραφιά μικρού παιδιού μοιάζει η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Πολωνίας, με τα χρωματιστά σπιτάκια στην παλιά της πόλη παραταγμένα στο λιθόστρωτο, και τις ορδές των φοιτητών της να στρώνονται για πικνίκ στις όχθες μιας γλυκύτατης τεχνητής λίμνης που λέγεται Μάλτα. Η κουκλίστικη παλιά της πόλη ξαναχτίστηκε ακριβώς όπως ήταν πριν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος την κάνει ένα σωρό συντρίμμια –και αν αυτή η ιστορία αμυδρά κάτι σου λέει είναι επειδή το ίδιο ακριβώς συνέβη και στη Βαρσοβία. Στα αξιοθέατά της περιλαμβάνεται ο εντυπωσιακός γοτθικός καθεδρικός ναός, ένας από τους παλαιότερους της Πολωνίας, ο οποίος είναι χτισμένος επάνω στο νησάκι του ποταμού Βάρτα.
Το Παλέρμο
Η πρωτεύουσα της Σικελίας είναι υπέροχη… και όχι μόνο όταν πέφτει η νύχτα −υπάρχει άραγε κανείς που να μιλά για το Παλέρμο χωρίς να νιώθει υποχρεωμένος να κάνει αυτή την αναφορά; Μια ολοζώντανη, πανέμορφη πόλη εξακοσίων χιλιάδων κατοίκων, στην αρχιτεκτονική (και την κουζίνα, όλα να τα λέμε) της οποίας συναντιούνται τέσσερις διαφορετικοί πολιτισμοί και δυόμιση χιλιάδες χρόνια Ιστορίας. Από τα γοτθικά παλάτια και τις μπαρόκ εκκλησίες της μέχρι τα τέρμα ανατολίτικα παζάρια και τα υπερ-κουλ μπαράκια και εστιατόρια, το δύσκολο εδώ είναι τι θα πρωτοστριμώξεις σε ένα long weekend, όπως το λέγαμε και στο χωριό.