Δεν έχουν όλα τα μωρά πρόσβαση στο βασικότερο αγαθό μετά το γάλα και την ιατρική φροντίδα: στην αγκαλιά. Ειδικά τα μωρά τοξικομανών ή μητέρων σε απεξάρτηση, χρειάζονται απόλυτα την ανθρώπινη επαφή και τη ζεστασιά μιας αγκαλιάς που μπορεί να τα παρηγορήσει, ενώ βρίσκονται και τα ίδια σε φάση απεξάρτησης, κάτι που προκαλεί αφόρητους πόνους στο σώμα τους.
Τo Nicu Helpings Hands είναι ένα πρόγραμμα στήριξης οικογενειών στο Τέξας που δέχεται και εκπαιδεύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο εθελοντές, υπό την προϋπόθεση ότι σε καθημερινή βάση έχουν δύο ώρες ελεύθερες για να αφιερώσουν σε ένα μωράκι που περνά τις περισσότερες ώρες μόνο του, χωρίς πολλή ανθρώπινη επαφή.
Ο λόγος -και εκτός από τα νεογνά ανθρώπων σε κατάσταση απεξάρτησης- για μωρά μονογονεϊκών οικογενειών που ο γονιός δουλεύει πολλές ώρες για να τα βγάλει πέρα, βρέφη που βρίσκονται σε διαδικασία υιοθεσίας ή άπορα βρέφη που απλώς εγκαταλείφθηκαν σε κάποιο ίδρυμα μαζί με τόσα άλλα.
Η Nickie Barrett, παιδίατρος και λογοθεραπεύτρια, η οποία επιβλέπει τους περίπου 40 εθελοντές που προσφέρουν τις φροντίδες τους αυτή τη στιγμή στα μωρά του προγράμματος, εξηγεί ότι «η αγκαλιά είναι ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες που βοηθούν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και των μαθησιακών δεξιοτήτων του μωρού που τη δέχεται».
Το πρόγραμμα, όμως, ευαισθητοποιείται και για τις συνθήκες μέσα στις οποίες καλούνται να ζήσουν τους πρώτους μήνες της ζωής τους τα πρόωρα βρέφη -εικάζεται ότι κάθε χρόνο γεννιούνται 15 εκ. πρόωρα μωρά-, τα οποία λόγω της μικρής σωματικής τους διάπλασης, ναι μεν περιβάλλονται από άπειρη ιατρική φροντίδα, όχι όμως και από μεγάλη σωματική επαφή με τους γονείς.
Ακριβώς επειδή υπάρχει φόβος από τους ενήλικες για το πώς να αγκαλιάσουν ή να κρατήσουν ένα πρόωρο βρέφος οι ενήλικες, το πρόγραμμα ενημερώνει για την αναγκαιότητα της τρυφερής παρουσίας και της σωματικής θερμότητας που ειδικά αυτά τα μωρά έχουν ανάγκη.