Δεν θέλει να βάλλει τα παπούτσια του-φωνάζει, χαίρεται που θα πάτε στην παιδική χαρά-στριγγλίζει, θέλει να σας δείξει την ζωγραφιά του την ώρα που μιλάτε στο τηλέφωνο-κραυγάζει. Δυστυχώς, όμως, όσο άγγελος εξ ουρανού κι αν είναι το καμάρι σας η φωνή του τις ώρες εκείνες δεν είναι θεϊκά πλασμένη. Αντίθετα σας ενοχλεί, σας ταράζει, σας ξυπνάει κρυμμένο θυμό και αναστάτωση, σας κάνει να ντρέπεστε σε δημόσιους χώρους κ.ο.κ.
Ευτυχώς, όμως, οι μικροί φωνακλάδες μπορούν να γίνουν απόλυτα πειθήνιοι και συνεργάσιμοι με 4 έξυπνα tips.
Νήπιο που φωνάζειΜην τα χάνετε! Μεγαλώνοντας συνηθίζουμε να συνδέουμε τις φωνές με τον καυγά και τα αρνητικά συναισθήματα. Για τον λόγο αυτό, και μόνο ο ήχος μπορεί να σας θυμώσει. Κρατήστε την υπομονή σας με το να σκέφτεστε πως είναι ακόμα μικρό και πως αυτός είναι ένας απόλυτα φυσιολογικός τρόπος να επικοινωνεί. Άλλωστε στην νηπιακή ηλικία τα περισσότερα παιδιά γνωρίζουν 50 με 80 λέξεις, τις οποίες πολύ γρήγορα ξεχνούν στην ορμητικότητα ενός έντονου συναισθήματος.
Αναγνωρίστε την φωνή:
Εάν πρόκειται για κραυγή χαράς, απλά αγκαλιάστε το μικρούλι σας και τρίψτε του την πλατούλα μέχρι να ηρεμήσει. Έπειτα πείτε του πως ξέρετε ότι χαίρεται, αλλά καλό θα ήταν να βρει διαφορετικούς τρόπους να το εκφράζει, ώστε να μην ενοχλεί τους γύρω του.
Εάν απλά προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή σας όταν κάνετε δουλειές ή μιλάτε στο τηλέφωνο, χαϊδέψτε του λίγο την πλάτη, χαμογελάστε του ή κλείστε του το μάτι κι αν είστε καθιστή αφήστε το να βολευτεί στην ποδιά σας. Έτσι θα του περάσετε το μήνυμα πως δεν το αγνοείτε, αλλά και πως την δεδομένη στιγμή είναι δύσκολο να του παρέχετε το 100% της προσοχής σας.
Εάν φωνάζει από θυμό, προσπαθήστε να του αποσπάσετε την προσοχή. Το να του φωνάξετε κι εσείς μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. Εάν, όμως, ούτε το να του τραβήξετε το ενδιαφέρον δεν πιάνει, κάντε ό,τι θα κάνατε σε κάθε ξέσπασμα οργής. Χαμηλώστε στο επίπεδό του και πείτε του Νήπιο που φωνάζεισε χαμηλό τόνο πως ξέρετε ότι έχει θυμώσει αλλά καλό θα ήταν να σταματήσει να φωνάζει για να βρείτε μαζί έναν τρόπο να φτιάξετε την διάθεσή σας.
Μιλήστε για τον χώρο. Εξηγήστε στο καμάρι σας πως δεν είναι όλοι οι χώροι κατάλληλοι για να εκφράζεται τόσο βροντερά. Δώστε παραδείγματα χώρων κατάλληλων για να υψώνουμε κάπως τον τόνο, όπως είναι λόγου χάρη η παιδική χαρά, το γήπεδο και το λούνα παρκ, και χώρων ακατάλληλων, όπως σε σπίτια, γραφεία, εστιατόρια κτλ.
Ξεχάστε τους γύρω σας. Η αντίδραση κάποιου στην εικόνα ενός παιδιού που ουρλιάζει ποικίλει ανάλογα, όχι με τα decibel, αλλά την συμπάθεια που εν γένει τρέφει για τους μικρούς μας φίλους. Προσπαθήστε να ξεχάσετε την γνώμη των άλλων, η οποία δεν είναι σε καμία περίπτωση ενδεικτική του αν ανατρέφετε σωστά το καμάρι σας ή αν είστε ικανή μητέρα ή όχι, και να κάνετε ό,τι είναι καλύτερο την δεδομένη στιγμή ώστε να διαπαιδαγωγήσετε το μικρό σας. Η ντροπή δεν ωφελεί! Δώστε τους ένα απολογητικό βλέμμα, αλλά μην αρχίσετε τις δικαιολογίες.