Η πολιτιστική ατζέντα του νέου έτους είναι πλούσια και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα!
Μεγάλα ονόματα της διεθνούς σκηνής και ιστορικά σχήματα, κλασικά έργα αλλά και πρωτοεμφανιζόμενες δραματουργίες, μεταφορές θρυλικών κινηματογραφικών ταινιών και ενδιαφέρουσες προτάσεις χορού και λυρικού θεάτρου, περιμένουν τους λάτρεις του πολιτισμού, το 2019.
Θέατρο
Τρεις αδερφές (16-27 Ιανουαρίου-Στέγη Ιδρύματος Ωνάση)
Δέκα χρόνια μετά την πολυσυζητημένη προσέγγισή του στον «Γλάρο» του Τσέχοφ, το έργο με το οποίο πήρε το βάπτισμα του πυρός ως σκηνοθέτης, ο Δημήτρης Ξανθόπουλος ανεβάζει τις «Τρεις Αδερφές» με την πίστη ότι όλοι οι τόποι και όλες οι εποχές βρίσκονται πάνω σε ένα ρήγμα, σε μια κατάσταση διαρκούς αναταραχής.
Στην πρωταγωνιστική ομάδα συναντάμε τους Γιώργο Βαλαή, Αντώνη Μυριαγκό, Αγγελική Παπαθεμελή, Άρη Μπαλή, Γιώργο Φριντζήλα, Θοδωρή Σκυφτούλη και την Καλλιόπη Κανελλοπούλου-Στάμου.
Κουμ Κουάτ (Από 21 Ιανουαρίου – Θέατρο του Νέου Κόσμου)
Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης επιτυχημένης σεζόν για τη «Γρανάδα», ο Γιάννης Καλαβριανός σκηνοθετεί μία κωμωδία, υπογράφοντας και το κείμενο μαζί με τη Μαρία Κοσκινά.
Πρόκειται για μία χορογραφημένη φάρσα, τοποθετημένη στην εποχή της Δικτατορίας, με ήρωες ένα ζευγάρι που μην αντέχοντας να περάσει ακόμη ένα Πάσχα με τους συγγενείς του, καταφεύγει σ’ ένα καταστροφικό ψέμα. Πρωταγωνιστούν ο Γιώργος Γλάστρας και η Μαρία Κοσκινά, οι οποίοι υποδύονται έξι διαφορετικούς χαρακτήρες, πραγματοποιώντας αστραπιαίες ολικές μεταμορφώσεις επί σκηνής.
La strada (Από 1 Φεβρουαρίου – Πειραματική Σκηνή του Εθνικού)
Η ομάδα FlyTheatre (Κατερίνα Δαμβόγλου – Robin Beer) μετά τη μεγάλη επιτυχία του «Frida Κι Άλλο» σκηνοθετεί το «La strada», μια παράσταση βασισμένη στην ομώνυμη βραβευμένη με Όσκαρ ταινία, του Φεντερίκο Φελίνι.
Στη μεταπολεμική Ιταλία, ένας πλανόδιος καλλιτέχνης, ο βίαιος Ζαμπανό, αγοράζει για τις ανάγκες των ατραξιόν του, την κόρη μιας φτωχής αγρότισσας. Η ευαίσθητη και ονειροπαρμένη Τζελσομίνα, ανέχεται με χαμόγελο τις εκρήξεις και την απάνθρωπη συμπεριφορά του. Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από την αθώα ματιά της Τζελσομίνα και τις παρεμβάσεις – σχόλια του ίδιου του Φελίνι. Η κωμωδία μπλέκεται με το δράμα σε μια παράσταση που συνδυάζει τους κώδικες του σωματικού θεάτρου με τη σύγχρονη τεχνολογία και το animation.
Η Δίκη (6-10 Φεβρουαρίου- Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση)
Έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του παγκόσμιου θεάτρου, τον Κρίστιαν Λούπα θα φιλοξενήσει η Στέγη με τη «Δίκη» του Φραντς Κάφκα. Η κραυγή του Πολωνού σκηνοθέτη για τα φαινόμενα λογοκρισίας που πληθαίνουν στην πατρίδα του κορυφώνεται σε μια πεντάωρη παράσταση, η οποία συνιστά υπαρξιακή εμπειρία.
Μαύρες ταινίες σφραγίζουν τα στόματα των δεκαεπτά πρωταγωνιστών του, που καταγγέλλουν την καταπάτηση της ελευθερίας έκφρασης, την κρατική διαφθορά, τη συντριβή του πολίτη σε μια καφκική χώρα.
Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης (Από 20 Φεβρουαρίου- Θέατρο Τέχνης, Υπόγειο)
Ο Νίκος Μαστοράκης σκηνοθετεί στο Υπόγειο του Τέχνης τις «Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης» του Έντεν Φον Χόρβατ. Η δράση του έργου τοποθετείται χρονικά την περίοδο του μεσοπολέμου λίγο πριν την άνοδο του ναζισμού στην Ευρώπη. Το πολιτικό σκηνικό μέλλεται να αλλάξει δραματικά, οι άνθρωποι όμως είναι ευτυχισμένοι στην ηθελημένη άγνοιά τους. Ηρωίδα του έργου μια νεαρή γυναίκα που αποφασίζει να κάνει την προσωπική της επανάσταση: να διαλύσει τον αρραβώνα που της έχει επιβάλλει ο πατέρας της, ακολουθώντας ένα γοητευτικό τυχοδιώκτη. Πρωταγωνιστούν οι Κωνσταντίνα Τάκαλου, Ιωάννα Μαυρέα, Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Νίκος Χατζόπουλος, Νικόλας Χανακούλας, κ.α.
«Βόυτσεκ» (Από 22 Φεβρουαρίου- Δημοτικό Θέατρο Πειραιά)
Μετά τη μεγάλη επιτυχία του «Φάουστ» (2015-2016), η Κατερίνα Ευαγγελάτου επιστρέφει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με ακόμη ένα γερμανικό αριστούργημα, τον «Βόυτσεκ» του Γκέοργκ Μπίχνερ.
Η σκηνοθέτις καθοδηγεί στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά έναν σημαντικό θίασο ηθοποιών με προεξάρχοντα τον Γιώργο Γάλλο, στο ρόλο του νεαρού στρατιώτη που οδηγείται στην τρέλα. Η παράσταση, βασισμένη στη μετάφραση του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου, θα προτείνει μία νέα διασκευή, έναν νέο τρόπο κατάταξης των σκηνών του ημιτελούς αριστουργήματος.
Βρικόλακες (Από 22 Φεβρουαρίου- Θέατρο Τέχνης, Σκηνή Φρυνίχου)
Τρία χρόνια μετά το «Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί» ο Δημήτρης Καραντζάς καταπιάνεται για δεύτερη φορά με τον κόσμο του Ερρίκου Ίψεν στο Θέατρο Τέχνης. Με τη δομή της αρχαίας τραγωδίας, ο Ίψεν στους «Βρικόλακες» διερευνά το δικαίωμα του ανθρώπου στην ευτυχία και μαζί την αναπόδραστη μοίρα του. Η παράσταση επιχειρεί να φωτίσει αυτό ακριβώς το εγκλωβιστικό σχήμα, σε ένα σύστημα αλληλεξαρτητικών σχέσεων και αέναης κίνησης, σε ένα περιβάλλον (ηχητικό και σκηνογραφικό) στοιχειωμένο από παιδικές μνήμες. Την πρωταγωνιστική ομάδα πλαισιώνουν οι Ρένη Πιττακή, Ακύλλας Καραζήσης, Κώστας Μπερικόπουλος, Μιχάλης Σαράντης και Ιωάννα Κολιοπούλου.
Μισάνθρωπος (Από 10 Μαρτίου- Εθνικό θέατρο, Κτήριο Τσίλερ)
Ο Γιάννης Χουβαρδάς επιστρέφει στην πρώτη κρατική σκηνή με ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του Μολιέρου σε μια παράσταση στην οποία τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Ο «Μισάνθρωπος» γεννά χαρακτήρες που δομούνται αριστοτεχνικά σε μια δηκτική κωμωδία που αποκαλύπτει την υποκρισία κάθε κοινωνίας και κάθε εποχής. Η μετάφραση, εκ νέου επεξεργασμένη από τη Χρύσα Προκοπάκη, καθιστά τις λέξεις φονικά όπλα στα στόματα ευγενών υπάρξεων. Στον επώνυμο ρόλο θα δούμε τον Μιχαήλ Μαρμαρινό πλαισιωμένο από έναν πρώτης γραμμής θίασο (Χρήστος Λούλης, Εμιλυ Κολιανδρή, Λαέρτης Μαλκότσης, Γιάννης Βογιατζής, Αλκηστις Πουλοπούλου, Έλενα Τοπαλίδου κ.α.).
Ο κύκλος του έρωτα – Το Γαϊτανάκι (Από 3 Μαΐου- Δημοτικό Θέατρο Πειραιά)
Το σπονδυλωτό έργο του ψυχιάτρου Άρθουρ Σνίτσλερ, που καταγγέλλει μέσα από ένα ερωτικό παιχνίδι μεταμορφώσεων την κοινωνική υποκρισία, τους θεσμούς και, την άρχουσα τάξη, σκηνοθετεί ο Θωμάς Μοσχόπουλος έχοντας στο πλευρό του έναν θίασο αξιώσεων (Στεφανία Γουλιώτη, Άννα Μάσχα, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Χάρης Φραγκούλης, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Σίσσυ Τουμάση κ.α). Γραμμένο στην έκρηξη της βιεννέζικης Μπέλ Επόκ, το έργο εκδόθηκε κρυφά το 1900 και δεν ανέβηκε παρά το 1920 μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Παρόλα αυτά θεωρήθηκε σκανδαλώδες γι’ αυτό και λογοκρίθηκε στο γερμανόφωνο κόσμο. Παρότι γνώρισε μεγάλη επιτυχία στον υπόλοιπο κόσμο και διασκευάστηκε και στον κινηματογράφο και το θέατρο πολλές φορές στην γερμανική γλώσσα δεν ανέβηκε ξανά παρά το 1982.
Οιδίπους (21 και 22 Ιουνίου- Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου)
Η αρχετυπική ιστορία του Οιδίποδα ξεδιπλώνεται μέσα από τα εκπληκτικά, χαρακτηριστικά tableau vivant του «μάγου της εικόνας» Μπομπ Γουίλσον σε μια παράσταση που δημιούργησε ειδικά για αρχαία θέατρα και στην οποία θα συνεργαστεί ξανά με τη Λυδία Κονιόρδου.
Ο κορυφαίος δημιουργός ακολουθεί την ιστορία του Οιδίποδα χρονολογικά, χωρίς να συμπίπτει απολύτως με τον «Οιδίποδα Τύραννο» του Σοφοκλή, από τη στιγμή της γέννησής του και της εγκατάλειψής του ως βρέφους, μέχρι τη στιγμή της τύφλωσής του, αφού έχουν προηγηθεί οι φρικτές αποκαλύψεις: από το πρώτο φως της ζωής στο τελευταίο φως που αντικρίζει.
Ηλέκτρα / Ορέστης του Ευριπίδη (26 και 27 Ιουλίου- Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου)
Για πρώτη φορά, η Κομεντί Φρανσαίζ- ο πιο παλιός θίασος εν ενεργεία στον κόσμο θα παίξει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Διευκρινίζοντας ότι όλες του οι συνεργασίες γεννιούνται από «κεραυνοβόλο έρωτα» για ένα κείμενο, ο Ίβο βαν Χόβε, που άνοιξε και το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών 2018 με την πολύ δυνατή σκηνική μεταφορά των έργων του Μπέργκμαν , («Περσόνα» / «Μετά την πρόβα»), συναρθρώνει εδώ δυο κείμενα του Ευριπίδη που αφηγούνται την ιστορία της Ηλέκτρας και του Ορέστη στη συνέχειά της ή το πώς δυο αδέρφια ξαναβρίσκονται και συμμαχούν για να εκδικηθούν τη μητέρα τους, Κλυταιμνήστρα, και τον εραστή της, Αίγισθο. Αναγνωρισμένος για τη δεινότητά του να «ξεδιπλώνει» τα κείμενα επί σκηνής, ο σπουδαίος σκηνοθέτης επανέρχεται στο αρχαίο δράμα και φωτίζει τον μύθο με έντονη συναίσθηση του πόσο επίκαιρος παραμένει.
Χορός
Nederlands Dans Theater I (2-5 Φεβρουαρίου- Μέγαρο Μουσικής Αθηνών)
Το κορυφαίο πρωτοποριακό χορευτικό συγκρότημα, με το φανατικό κοινό σε όλο τον κόσμο, επιστρέφει για πολλοστή φορά στο σταθερό ραντεβού του με το Μέγαρο, με ένα triple bill πρόγραμμα που περιλαμβάνει: τη χορογραφία «Safe as houses» των Σολ Λεόν και Πολ Λάιτφουτ, εμπνευσμένη από το «Ι Ching», το Κινεζικό Βιβλίο των Αλλαγών, και από μελωδίες του Γ.Σ. Μπαχ, το «Partita for 8 dancers» της Καναδής Κρίσταλ Πάιτ, που βασίζεται στη μουσική σύνθεση «Partita for 8 voices» της Κάρολιν Σο και το νέο έργο του πολυβραβευμένου Μάρκο Γκέκε, «Βόλτα με τον δαίμονά σου» σε μουσική των Πάβελ Χάας και Περ Χένρικ Νόρντγκρεν που αντιμετωπίζει το χορό ως εικαστικό έργο.
A quite evening of dance (6-10 Φεβρουαρίου- Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση)
Ο Γουίλιαμ Φορσθάιθ, ο Αμερικανός χορογράφος που ηλέκτρισε το μπαλέτο, δημιουργεί κόσμους με μοναδικά μέσα το ανθρώπινο σώμα, τον χώρο και τον χρόνο, μεταβάλλοντας τον χορό σε μια πρωτόγνωρη εμπειρία, τόσο για τους χορευτές όσο και για το κοινό του. Αυτό ισχύει και για τα τέσσερα έργα που συνθέτουν το «Α Quiet Evening of Dance» – δύο αναβιώσεις παλαιότερων έργων και δύο νέες δημιουργίες που παρουσιάζονται στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης. Χορευτές που έχουν συνεργαστεί μαζί του για πολλά χρόνια αφηγούνται με τα σώματά τους ιστορίες βαθιάς επικοινωνίας, με μοναδικό ήχο την αναπνοή τους.
Herrumbre (6-17 Φεβρουαρίου- Εθνική Λυρική Σκηνή)
H πρώτη συνεργασία του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τον σπουδαίο Ισπανό χορογράφο Νάτσο Ντουάτο έρχεται με τη «Σκουριά» («Herrumbre»), μια παράσταση για τη φθορά της ψυχής. Για τον Ντουάτο, αφετηρία για αυτό το μπαλέτο υπήρξε μια φωτογραφία από τις φυλακές του Γκουαντάναμο που δείχνει τους φυλακισμένους πεσμένους στο έδαφος σαν ζώα. Στη χορογραφία του ο Ντουάτο μεταμορφώνει σε κινήσεις τις εικόνες βίας που προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Σκοπός του είναι να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο, αφού πιστεύει πως ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τους άλλους, καθορίζει εξ ολοκλήρου το ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι πραγματικά.
Όπερα
Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ (Από 12 Μαΐου- Εθνική Λυρική Σκηνή)
Η Φανί Αρντάν, η σταρ των εξήντα ταινιών και των τριάντα θεατρικών, η μούσα του Τρυφώ, η πρωταγωνίστρια του Τζεφιρέλι και του Πολάνσκι, η μοναδική «γυναίκα της διπλανής πόρτας», συνεργάζεται για πρώτη φορά με την Εθνική Λυρική Σκηνή, και σκηνοθετεί μια από τις διασημότερες όπερες του 20ού αιώνα. Βασισμένη σε νουβέλα του Νικολάι Λέσκοφ, η «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ» του Ντμίτρι Σοστακόβιτς ασχολείται με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία της περιφέρειας. Για την παραγωγή αυτή, η Αρντάν συστήνει στο ελληνικό κοινό δύο σπουδαίους συνεργάτες: τον διαπρεπή Γερμανό σκηνογράφο Τομπίας Χοάιζελ και τη βραβευμένη με Όσκαρ ενδυματολόγο Μιλένα Κανονέρο.
Πηγή πληροφοριών: Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων