Η ιστορία ενός παντρεμένου ζευγαριού είναι τόσο απίθανο να συμβεί που θα σας βάλει σε σκέψεις ότι η ιστορία δεν είναι αληθινή. Πιστέψτε μας όμως. Συνέβη πραγματικά. Η Κάθι Γκαν και ο σύζυγός της είναι παντρεμένοι ήδη 9 χρόνια ενώ έχουν κάνει και παιδιά μαζί. Την ημέρα του γάμου τους η ηλικιωμένη θεία της Κάθι, τους έστειλε το δώρο τους. Μόνο που δεν μπορούσαν να το ανοίξουν αμέσως. Η θεία τους ζήτησε επιτακτικά να περιμένουν και να το ανοίξουν όταν τσακωθούν για πρώτη φορά. Τα χρόνια πέρασαν και το δώρο της θείας ξεχάστηκε στην ντουλάπα. Ώσπου, 9 χρόνια μετά, η Κάθι αποφάσισε επιτέλους να το ανοίξει για να δει τι έχει μέσα.
«Απόψε, βάλαμε τα παιδιά στο κρεβάτι και μαζί με τον σύζυγό μου καθίσαμε στο σαλόνι για να απολαύσουμε ένα ποτήρι κρασί. Μιλούσαμε για το πόσο ενθουσιασμένοι ήμαστε που θα πάμε σε ένα γάμο στο Καλαμαζού (εκεί όπου συναντηθήκαμε και πήγαμε Κολέγιο) και αναρωτιόμασταν πιο θα ήταν το ιδανικό δώρο για τους νεόνυμφους.
Κάπως έτσι μου ήρθε στο μυαλό η ημέρα του δικού μας γάμου (σχεδόν 9 χρόνια πριν) και προσπάθησα να θυμηθώ τα δώρα που πήρα και θεώρησα πιο σημαντικά. Το αστείο; Το δώρο που σήμαινε για μένα τα περισσότερα, κάθονταν σκονισμένο σε μια ντουλάπα.. Δεν το άνοιξα ποτέ.
Την ημέρα του γάμου μας, ο σύζυγός μου Μπράντον και εγώ λάβαμε ένα δώρο από τη θεία Άλισον. Ήταν ένα απλό λευκό κουτί με μια κάρτα από έξω που έγραφε: «Μην το ανοίξετε μέχρι να τσακωθείτε για πρώτη φορά». Σε όλα αυτά τα 9 χρόνια υπήρξαν φυσικά αρκετοί καυγάδες και μια-δυο περιπτώσεις όπου φτάσαμε πολύ κοντά στο να χωρίσουμε.. αλλά ποτέ δεν ανοίξαμε το κουτί.
Ειλικρινά πιστεύω ότι και οι δύο το αποφεύγαμε γιατί το άνοιγμά του θα συμβόλιζε την αποτυχία του γάμου μας. Θα σήμαινε ότι εμείς, μόνοι μας, δεν είχαμε όλα όσα χρειαζόμασταν για να κάνουμε τον γάμο μας να πετύχει. Έτσι, κάθε φορά, αναγκαζόμασταν να επανεκτιμήσουμε την κατάσταση. Ήταν πραγματικά ο κατάλληλος χρόνος να ανοίξουμε το κουτί; Ήταν αυτός ο χειρότερος τσακωμός μας; Και αν κάποια στιγμή στο μέλλον βρισκόμασταν μπροστά σε μια δυσκολότερη κατάσταση και δεν είχαμε το κουτί μας; Τι θα κάναμε τότε; Όπως έλεγε και ο θείος Μπιλ «Τίποτα δεν είναι ποτέ τόσο κακό που δεν θα μπορούσε να γίνει χειρότερο».
Με τον σύζυγό μου υποθέταμε ότι το περιεχόμενο του εν λόγω κουτιού ήταν το κλειδί για να σώσουμε τον γάμο μας, το έξυπνο κόλπο μιας γυναίκας με χρόνια εμπειρίας για εμάς του πρωτάρηδες.
Άλλωστε η θεία με τον θείο μου ήταν παντρεμένοι σχεδόν μισό αιώνα. Έτσι, σκεφτήκαμε ότι το κόλπο τους θα έσωζε και εμάς και κατά κάποιο τρόπο το έκανε. Αυτό το κουτί πέτυχε περισσότερα από όλα όσα ήθελε η θεία μου όταν μας το έστειλε. Ήταν μακράν το πιο σημαντικό δώρο γάμου από όλα όσα πήραμε.
Τι υπήρχε μέσα;
Μέσα υπήρχαν δύο μικρότεροι φάκελοι με τα ονόματα μας γραμμένα πάνω τους.
Όταν τους ανοίξαμε βρήκαμε χρήματα και δύο σημειώματα. Το ένα για τον Μπράντον και το άλλο για μένα:
«Πήγαινε να πάρεις λουλούδια και ένα μπουκάλι κρασί. Με αγάπη, θεία Άλισον».
«Πήγαινε να πάρεις μια πίτσα, γαρίδες ή κάτι που αρέσει και στους δύο σας… Με αγάπη, θεία Άλισον»
Όλα αυτά τα 9 χρόνια που το λευκό κουτί κάθονταν ψηλά σε ένα ράφι στη ντουλάπα και σκονίζονταν, μας δίδαξε με κάποιο τρόπο την ανοχή, την κατανόηση, τον συμβιβασμό και την υπομονή. Ο γάμος μας έγινε πιο δυνατός. Γίναμε οι καλύτεροι φίλοι, συνεργάτες και συμπαίκτες.
Σήμερα, που αποφασίσαμε να ανοίξουμε αυτό το κουτί, το είχα επιτέλους συνειδητοποιήσει. Κατάλαβα ότι τα εργαλεία για τη δημιουργία και τη διατήρηση ενός ισχυρού, υγιούς γάμου δεν ήταν ποτέ μέσα σε αυτό το κουτί. Ήταν μέσα μας».