Η κουνιάδα μου και τα μικροσκοπικά εσώρουχα: Καυτή ιστορία αναγνώστη Νότη που καίγεται και σιγοψήνεται στα κάλλη και την τσαχπινιά της κουνιάδας του! Ο αναμάρτητος ας ρίξει την πέτρα…
Καλησπέρα σας, είμαι παντρεμένος εδώ και πέντε χρόνια και έχω δύο παιδιά. Η γυναίκα μου είναι πανέμορφη και καλή μάνα. Τον τελευταίο χρόνο η μικρή της αδερφή επέστρεψε από τις σπουδές και εγκαταστάθηκε στο πατρικό τους.
Είχα πάντα μια συμπάθεια στην κουνιαδούλα μου… αλλά, αυτή η συμπάθεια αρχίζει να εξελίσσεται σε κάτι διαφορετικό.
Τι εννοώ; Κάθε Σαββατοκύριακο θα πάμε οικογενειακώς στα πεθερικά μου, για φαγητό οικογενειακά και η μικρή κυκλοφορεί στο σπίτι με λιτό ρουχισμό, με κολλητές μπλούζες… απλά πράγματα, ικανά όμως να διεγείρουν τη φαντασία μου… Ξέρω το ιστορικό των σχέσεων της κτλ… Μια μακροχρόνια σχέση είχε όλη κι όλη.
Μια μέρα κι ενώ όλοι κοιμόντουσαν, καθόμασταν στο καναπέ, βλέπαμε τηλεόραση…
Σηκώθηκε κάνα δυο φορές να πάει στην κουζίνα… τυφλώθηκα από το μικροσκοπικό στριγκάκι της… που επίτηδες το τράβηξε για να φανεί πάνω από το κολάν και αφού έκανε τι έκανε… βυθίστηκε στην αγκαλιά μου για να απολαύσουμε την ταινία… Ξάπλωσε πάνω μου, αλλά το χέρι της έψαχνε χαμηλά να καταλάβει το πόσο έχω φουντώσει.
Μετά από τρεις μέρες έγινε το «κακό»… Σε κάθε ευκαιρία που θα βρούμε, θα το κάνουμε… Έχει ξεφύγει η κατάσταση τους τελευταίους εφτά μήνες… Θέλω να το σταματήσω, αλλά δεν μπορώ… Τι προτείνετε;
Η απάντηση του ειδικού συνεργάτη μας:
Αδελφή της γυναίκας σου και σε κολάζει έτσι; Λυπάμαι, φίλε, μου αλλά δεν μας τα λες καλά. Το τραβά ο οργανισμός σας και των δύο. Αλλά, ΚΑΝΕΝΑΣ από σας δεν σκέφτηκε την «καλή» μάνα των παιδιών σου, όπως ο ίδιος λες και την «πανέμορφη»…
Αφού φαίνεται ότι η αγαπημένη σου «κουνιαδούλα» -όπως εσύ τη χαρακτηρίζεις- επισκιάζει όλα τα καλά του γάμου σου και σε οδηγεί στη δίνη του παράνομου πάθους. Αν το θέλετε, φίλε μου, να συνεχίσετε τούτο που κάνετε, πρώτα τουλάχιστον να έχεις το γκατς να το παραδεχτείς μπροστά στη γυναίκα σου. Όχι να μου λες ότι θέλεις να το σταματήσεις και τίποτα δεν κάνεις.
Ήδη διανύετε τον έβδομο μήνα μαζί! Ώσπου εν να πάει; Λοιπόν, αφού το παραδέχεσαι ότι η κατάσταση ξέφυγε, μην το καθυστερείς άλλο και μην νομίζεις ότι θα ξεφύγεις χωρίς συνέπειες. Πάρε τις αποφάσεις σου και συμπεριφέρσου σαν σωστός άντρας: μένεις και σώζεις τον γάμο σου ή φεύγεις εξηγημένος, συνειδητοποιημένος και στα ίσια! Ό,τι κι αν αποφασίσεις, κάνε το ντόμπρα. Γιατί όσο το αφήνεις… θα μεγαλώνει το φταίξιμο, το μπλέξιμο κι άντε να βρεις την άκρη!