Μελέτη ερευνητών του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ εστίασε στα επίπεδα της ντοπαμίνης και έδειξε πως μπορεί αυτή να μειώνεται σταθερά,ο οργανισμός όμως προσαρμόζεται, αντισταθμίζοντας τον κίνδυνο από αυτή τη μείωση.
Πάρκινσον και διάγνωση
Οι ερευνητές με επικεφαλής τον νευροεπιστήμονα Louis-Éric Trudeau, έδειξαν ότι τα νευρωνικά κυκλώματα ελέγχου της κίνησης στον εγκέφαλο ποντικιών δεν ανταποκρίνονται σε μια σχεδόν καθολική απώλεια ενεργής έκκρισης του χημικού αγγελιοφόρου της ντοπαμίνης. Η παρατήρηση αυτή προκαλεί έκπληξη δεδομένου ότι η ντοπαμίνη είναι ένας χημικός αγγελιοφόρος με κομβικό ρόλο στην κινητικότητα του σώματος. Επιπλέον, στη νόσο Πάρκινσον τα επίπεδα της ντοπαμίνης του εγκεφάλου μειώνονται δραστικά.
Οι παρατηρήσεις των ειδικών για τον ρόλο της ντοπαμίνης ανατρέπουν τις βεβαιότητες για τη δράση της στον εγκέφαλο, «αλλά αυτού του είδους οι ανατροπές συμβαίνουν συχνά στην επιστήμη» σχολιάζει ο Louis-Éric Trudeau καθηγητής στο τμήμα φαρμακολογίας και φυσιολογίας του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ.
Ο Trudeau και οι συνεργάτες του εξάλειψαν την ικανότητα των νευρώνων που παράγουν ντοπαμίνη να απελευθερώνουν αυτόν τον χημικό αγγελιοφόρο ως απόκριση στη φυσιολογική ηλεκτρική διέγερση αυτών των κυττάρων.
Μετά από αυτό ανέμεναν μείωση της κινητικής ικανότητας των πειραματόζωων, αντίστοιχη με αυτή που παρατηρείται σε ασθενείς με Πάρκινσον. Η κινητική ικανότητα των ποντικών όμως δεν διαταράχθηκε.
Παράλληλα, διαπιστώθηκε ότι η ντοπαμίνη που απελευθερώνεται στον εξωκυττάριο χώρο του εγκεφάλου των τρωκτικών, ήταν σε φυσιολογικά επίπεδα. Ενδεχομένως αυτές οι παρατηρήσεις να σημαίνουν ότι η δραστηριότητα των νευρωνικών κυκλωμάτων που ελέγχουν την κίνηση στον εγκέφαλο απαιτεί χαμηλές «δόσεις» ντοπαμίνης για να λειτουργήσει.
Επομένως είναι πιθανό κατά τα πρώτα στάδια της εξέλιξης της νόσου Πάρκινσον τα βασικά επίπεδα ντοπαμίνης στον εγκέφαλο να είναι υψηλά για πολλά έτη, δηλαδή να υπάρχει «απόθεμα» παρότι σταδιακά χάνονται οι νευρώνες που παράγουν ντοπαμίνη εξαιτίας της νόσου. Μόνο όταν τα επίπεδα πέφτουν κάτω από το ελάχιστο όριο αρχίζουν να εμφανίζονται οι πρώτες διαταραχές της κίνησης.
Το συμπέρασμα είναι ότι η νόσος Πάρκινσον μπορεί να εξελίσσεται σιωπηλά ακόμη και για δέκα συνεχόμενα χρόνια, πριν εντοπιστούν με ευκρίνεια τα συμπτώματα και τεθεί η διάγνωση.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτή η πρόοδος στην έρευνα των μηχανισμών που εμπλέκονται στην έκκριση ντοπαμίνης στον εγκέφαλο, θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες προσεγγίσεις για τη μείωση των συμπτωμάτων της νευροεκφυλιστικής νόσου Πάρκινσον.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Communications.