Πολλοί είναι οι ηλικιωμένοι που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την όραση τους. Επίσημα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Euroblind δείχνουν πως περισσότεροι από ένας στους 30 Ευρωπαίους έχουν μειωμένη όραση, η οποία είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους, στους οποίους συχνά δεν διαγιγνώσκεται καν, αφού δεν πηγαίνουν στον οφθαλμίατρο. Τώρα, επιστήμονες λένε πως τα προβλήματα όρασης μπορεί να σχετίζονται με τα προβλήματα στις νοητικές λειτουργίες ενός ανθρώπου.
Νέες έρευνες δείχνουν ότι μειωμένη όραση και άνοια σχετίζονται στενά.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Miami στην Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών μελέτησαν περισσότερους από 2.500 άνδρες και γυναίκες, ηλικίας από 65 ως 84 ετών.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό «JAMA Ophthalmology».
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως από το 1993 ως το 2003 οι εθελοντές είχαν υποβληθεί τέσσερις φορές σε αξιολόγηση των νοητικών δεξιοτήτων και της οπτικής οξύτητάς τους και όπως διαπιστώθηκε το ποσοστό της νοητικής διαταραχής αυξήθηκε στο μεσοδιάστημα από 11% σε 20,6%. Όσοι εθελοντές είχαν διαταραχή της όρασης διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν νοητική διαταραχή. Και όσων τα οφθαλμολογικά προβλήματα επιδεινώθηκαν με το πέρασμα του χρόνου, είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν έκπτωση των νοητικών λειτουργιών τους.
Ίδια ήταν τα συμπεράσματα και μιας άλλης έρευνας Αμερικανών επιστημόνων.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ μελέτησαν στοιχεία από σχεδόν 33.000 ηλικιωμένους. Σε αυτή τη μελέτη, επιστήμονες εξέτασαν την οπτική οξύτητα των εθελοντών τους, καθώς και νοητικές δεξιότητες όπως η μνήμη, ο προσανατολισμός και ο προγραμματισμός.
Και πάλι το εύρημα ήταν το ίδιο: όσο περισσότερα προβλήματα οράσεως είχαν οι ηλικιωμένοι, τόσο πιο εξασθενημένες ήταν οι νοητικές λειτουργίες τους.
Μία ακόμα μελέτη του 2010 που είχε δημοσιευθεί στο επιστημονικό περιοδικό «American Journal of Epidemiology», είχε δείξει πως οι ηλικιωμένοι με τη φτωχότερη όραση είχαν 63% περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν άνοια σε διάστημα 8,5 ετών.
Επιπλέον, όσοι ηλικιωμένοι με προβλήματα όρασης δεν πήγαιναν ποτέ στον οφθαλμίατρο, είχαν πενταπλάσιες πιθανότητες να εκδηλώσουν έκπτωση των νοητικών λειτουργιών τους. Είχαν επίσης 9,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με νόσο Αλτσχάιμερ.
Όπως μας εξηγεί ο καθηγητής Οφθαλμολογίας του πανεπιστημίου Νέας Υόρκης, NYU Medical School, Δρ. Αναστάσιος Κανελλόπουλος η συσχέτιση όρασης-νοητικών δεξιοτήτων δεν είναι υποχρεωτικώς μονόδρομη αλλά μπορεί να είναι και αμφίδρομη. Αυτό σημαίνει πως ίσως μπορεί να βελτιωθεί η εγκεφαλική λειτουργία, εάν διορθωθούν τα προβλήματα όρασης σε ανθρώπους που ήδη έχουν νοητική διαταραχή.
Τα μέχρι σήμερα δεδομένα είναι αντιφατικά καθώς άλλες μελέτες έχουν δείξει βελτιωμένη νοητική λειτουργία έπειτα, από την εγχείρηση για καταρράκτη και άλλες όχι.
Σε κάθε περίπτωση, οι ειδικοί θεωρούν πολύ πιθανό ότι η πρόληψη και η έγκαιρη αντιμετώπιση των οφθαλμολογικών προβλημάτων μπορεί να δράσει προληπτικά, αποτρέποντας έως ένα βαθμό την έκπτωση των νοητικών λειτουργιών.
Γι’ αυτό το λόγο, η Αμερικανική Ακαδημία Οφθαλμολογίας (AAO) συνιστά λεπτομερή έλεγχο της οράσεως σε τακτά χρονικά διαστήματα, όταν ένα άτομο δεν έχει συμπτώματα ή γνωστούς παράγοντες κινδύνου για απώλεια της όρασης. Στις ηλικίες 55-64 ετών ο προληπτικός έλεγχος της όρασης πρέπει να γίνεται κάθε 1-3 χρόνια, ενώ μετά τα 65 έτη πρέπει να γίνεται κάθε 1 έως 2 χρόνια.