Πολλές φορές και μόνο η σκέψη πυροδοτεί τύψεις και ενοχές. Η ανάγκη για διακοπές χωρίς τα παιδιά φαίνεται να παίρνει ένα χαρακτήρα εγωιστικό και οι υποχρεώσεις της οικογενειακής ζωής σκανδαλίζουν το μυαλό.
Υπάρχει τελικά η χρυσή τομή ή ο ερχομός ενός παιδιού σηματοδοτεί και το τέλος των ξένοιαστων ρομαντικών εξορμήσεων για το ζευγάρι;
Σε κάθε περίπτωση οι διακοπές χωρίς τα παιδιά δεν υποδηλώνουν αδιάφορους ή ανεύθυνους γονείς, αλλά τη φυσιολογική ανάγκη τους να ξεφύγουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, να ανανεώσουν τη σχέση τους και να ξεκουραστούν. Ο ρόλος του γονέα απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και αφοσίωση στις ανάγκες των παιδιών και πολλές φορές οι προσωπικές ανάγκες περνούν σε δεύτερη μοίρα. Η διατήρηση μιας καλής ερωτικής και επικοινωνιακής σχέσης μεταξύ των συντρόφων και η προσωπική πληρότητα και ηρεμία είναι σημαντικοί παράγοντες για την ισορροπία μέσα στην οικογένεια. Οι διακοπές χωρίς τα παιδία δίνουν την ευκαιρία για ανανέωση και αυτό μπορεί να πάρει πολλές μορφές, όπως περισσότερο ύπνο, διασκέδαση χωρίς χρονοδιάγραμμα, χρόνο για τον εαυτό τους και ποιοτικό χρόνο για το ζευγάρι.
Πολλές φορές οι γονείς γίνονται υπερπροστατευτικοί και προβάλλουν τους δικούς τους φόβους στα παιδιά και το λεγόμενο άγχος του αποχωρισμού είναι κάτι που συχνά τους προβληματίζει. Έως το δεύτερο έτος της ηλικίας τους, τα παιδιά έχουν κατορθώσει να δημιουργήσουν δεσμούς ασφάλειας με τους γονείς. Με απλά λόγια είναι σε θέση να συνεχίσουν να νιώθουν ασφάλεια, ακόμα και αν χρειαστεί να τους αποχωριστούν για λίγο, αρκεί να έχουν προετοιμαστεί για αυτό τον αποχωρισμό, να γνωρίζουν τη χρονική διάρκεια και το λόγο. Παράλληλα, η επιβεβαίωση των γονιών στο ότι τα παιδιά μπορούν να τα καταφέρουν και χωρίς την παρουσία τους για κάποιες μέρες, ενισχύει την ανεξαρτησία και την πίστη στον εαυτό τους.
Ουσιαστικά δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, η απόφαση έχει να κάνει αποκλειστικά με τα δικά μας θέλω!
Νικοπούλου Βασιλική- Αλίκη Ψυχολόγος, ΜSc
Ψυχολόγος