Η βασιλεία των ουρανών θα είναι σαν τις δέκα παρθένες που πήραν τα λυχνάρια τους και βγήκαν να συναντήσουν τον γαμπρό. Πέντε από αυτές ήταν ανόητες και πέντε ήταν σοφές. Οι ανόητες πήραν τις λάμπες τους αλλά δεν πήραν λάδι μαζί τους. Οι σοφές όμως έπαιρναν λάδι σε πιθάρια μαζί με τα λυχνάρια τους. Ο γαμπρός είχε πολύ καιρό να έρθει και όλοι νύσταξαν και αποκοιμήθηκαν. Τα μεσάνυχτα ήχησε η κραυγή: «Εδώ είναι ο γαμπρός! Βγείτε να τον γνωρίσετε!» Τότε ξύπνησαν όλες οι παρθένες και είδαν τα λυχνάρια τους.
Οι ανόητες είπαν στις σοφές: «Δώστε μας λίγο από το λάδι σας. Οι λάμπες μας σβήνουν». «Όχι», απάντησαν, «μπορεί να μην είναι αρκετά και για εμάς και για εσάς. Αντίθετα, πηγαίνετε σε αυτούς που πουλάνε λάδι και αγοράστε λίγο για τον εαυτό σας». Αλλά ενώ πήγαιναν να αγοράσουν το λάδι, έφτασε ο γαμπρός. Οι παρθένες που ήταν έτοιμες μπήκαν μαζί του στο γαμήλιο συμπόσιο. Και η πόρτα ήταν κλειστή. Αργότερα ήρθαν και οι άλλες. «Κύριε, Κύριε», είπαν, «άνοιξέ μας την πόρτα!» Εκείνος όμως απάντησε: «Αλήθεια σας λέω, δεν σας ξέρω». Γι’ αυτό να είστε σε εγρήγορση, γιατί δεν γνωρίζετε την ημέρα ή την ώρα (Ματθαίος 25:1–13).
Στην Παραβολή των Ταλάντων (Ματθαίος 25:14-30), ο Ιησούς χρησιμοποίησε ξανά μια ιστορία για να ενθαρρύνει τους ακολούθους του να είναι έτοιμοι για την επιστροφή του ανά πάσα στιγμή. «Να είστε σε εγρήγορση», είπε, «γιατί δεν ξέρετε ποια μέρα έρχεται ο Κύριός σας» (Ματθαίος 24:42). Στην παραβολή, περιγράφει έναν άνθρωπο που πηγαίνει ταξίδι, εμπιστεύοντας τους υπηρέτες του τα πλούτη και τα υπάρχοντά του ερήμην του.
Σε έναν υπηρέτη, ο κύριος δίνει πέντε τάλαντα, σε έναν δεύτερο δούλο δίνει δύο τάλαντα και σε έναν τρίτο υπηρέτη δίνει ένα τάλαντο (Ματθαίος 25:14-15). Ένα τάλαντο, σε αυτήν την περίπτωση, αναφέρεται σε μια μονάδα μέτρησης, που χρησιμοποιείται συχνά για να ζυγίσει το ασήμι ή το χρυσό. Είναι διαφορετικό από τη σύγχρονη έννοια του «ταλάντου» ως δώρου ή φυσικής ικανότητας. Εδώ, ο κύριος εμπιστεύεται στους υπηρέτες του ένα μέτρο της περιουσίας του, ανάλογο με κάθε τους ικανότητα (Ματθαίος 25:15).
Η παραβολή συνεχίζει λέγοντας ότι δύο από τους υπηρέτες, αυτός που έδωσε πέντε τάλαντα και αυτός που έδωσε δύο, ήταν καλοί διαχειριστές των χρημάτων του κυρίου τους, επενδύοντάς τα με τέτοιο τρόπο ώστε όταν ο κύριος επέστρεφε, του έδωσαν πίσω τα διπλάσια από αυτά που είχε. τους δόθηκαν αρχικά (Ματθαίος 25:16-17). Ο τρίτος υπηρέτης όμως δεν ήταν τόσο συνετός. Σύμφωνα με την ιστορία, «αυτός που έλαβε το ένα τάλαντο έφυγε και έσκαψε μια τρύπα στο έδαφος και έκρυψε τα χρήματα του κυρίου του» (Ματθαίος 25:18).
Όταν τελικά ο κύριος επέστρεψε, οι υπηρέτες που ήταν πιστοί επαινούνταν και τους εμπιστεύτηκαν περισσότερο από τον πλούτο του κυρίου. «Μπράβο, καλό και πιστό υπηρέτη», είπε ο κύριος στον καθένα τους. «Ήσουν πιστός σε λίγα πράγματα, θα σε βάλω επικεφαλής για πολλά πράγματα. Εισέλθετε στη χαρά του κυρίου σας» (Ματθαίος 25:21). Ωστόσο, ο υπηρέτης που ήταν φοβισμένος και αμελής, επιπλήχθηκε γρήγορα από τον κύριό του, ο οποίος τον αποκάλεσε «κακό, τεμπέλη και ανάξιο». Το τάλαντο του το πήραν και το έδωσαν σε αυτόν που είχε δέκα τάλαντα, και ο ίδιος πετάχτηκε έξω από την παρουσία του κυρίου του (Ματθαίος 25:30).