Σχεδόν μία στις τέσσερις γυναίκες γιατρούς που ανταποκρίνονται σε έρευνα για την ισότητα των φύλων από τον Ιρλανδικό Ιατρικό Οργανισμό έχει δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία και σχεδόν το 60% από αυτές έχουν πέσει θύματα εκφοβισμού. Η έρευνα διαπίστωσε επίσης ότι το 13,8% των ανδρών γιατρών έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία & ένα συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο Δουβλίνο το Σάββατο ζήτησε επείγουσες αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των ιστότοπων υγείας. Πάνω από τις μισές γυναίκες γιατρούς έχουν υποστεί παρενόχληση με βάση το φύλο και το 12,4% των ανδρών γιατρών.
Η ευθύνη για τη φροντίδα των παιδιών παραμένει αισθητά διαφορετική με το 46,5% των γυναικών γιατρών κυρίως ή πλήρως υπεύθυνες σε σύγκριση με το 6,3% των ανδρών γιατρών. Περισσότερες γυναίκες γιατροί από άντρες είναι πιθανό να πηγαίνουν με μερική απασχόληση (35,8%) ή να παίρνουν άδεια άνευ αποδοχών (25,5%) για τη φροντίδα των παιδιών σε σύγκριση με το 7,2% των ανδρών γιατρών που πηγαίνουν με μερική απασχόληση. Η Madeleine Ní Dhálaigh, μέλος της Επιτροπής GP του ΙΜΟ, είπε ότι η έρευνα για την ισότητα των φύλων στην ιατρική δείχνει ότι οι γυναίκες επηρεάζονται δυσανάλογα.
«Πώς μπορούμε να περιμένουμε από γυναίκες γιατρούς να εργάζονται στο σύστημα υγείας μας εάν αντιμετωπίζονται με αυτόν τον τρόπο», ρώτησε. «Αυτό έχει βαθιά αρνητική επίδραση στο σύστημα υγείας και οι ασθενείς χάνονται εξαιτίας αυτού». Ο Δρ Ní Dhálaigh ζήτησε επιλογές εργασίας φιλικές προς την οικογένεια για τη βελτίωση της ευελιξίας και αλλαγές στον τρόπο εκπαίδευσης των γιατρών. Η ιδρύτρια του Δικτύου Women in Medicine in Ireland, και πρώην γιατρός στο Κορκ, Σάρα Φιτζγκίμπον, είπε ότι τα ευρήματα αντικατοπτρίζουν όσα ακούει ανέκδοτα από τα 750 μέλη τους.
Μια μελέτη CSO έδειξε μια διαφορά αμοιβών μεταξύ των δύο φύλων της τάξης του 31,5%, η οποία θα ήταν εκπληκτική για εκείνη ως φοιτήτρια στο University College Cork το 1994, πόσο μάλλον τώρα, πρόσθεσε. Η πρόεδρος του Ιρλανδικού Ιατρικού Συμβουλίου Σούζαν Κρόου αναφέρθηκε επίσης στη δεκαετία του 1990, λέγοντας ότι είναι απογοητευτικό να βλέπουμε τόσο μικρή σχετική πρόοδο.
«Είμαστε πολύ τυχεροί στην Ιρλανδία που έχουμε πολλούς ισχυρούς ηγέτες που είναι γυναίκες και που έχουν συμμετάσχει στην εκστρατεία για τα δικαιώματα πολλών που βρίσκονται σε μια θέση όπου δεν μπορούν να μιλήσουν για τον εαυτό τους», είπε. «Γυναίκες όπως η Margaret Murphy, η Lorraine Walsh και η αείμνηστη Vicky Phelan συνεχίζουν να εμπνέουν, όχι μόνο εμάς στο IMC αλλά και το μεγάλο ιρλανδικό κοινό, επειδή δεν φοβόντουσαν μιλώντας για τα δικαιώματα των ασθενών».