Διαβήτης τύπου 2: Μια νέα αυστραλιανή πληθυσμιακή μελέτη κοόρτης του Πανεπιστημίου Monash συνέκρινε άμεσα δύο κατηγορίες φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 (T2D) και διαπίστωσε ότι η μία από τις δύο κατηγορίες σχετίζεται με μεγαλύτερη μείωση των σοβαρών ανεπιθύμητων καρδιαγγειακών συμβάντων στους άνδρες απ’ ό,τι στις γυναίκες. Οι δύο κατηγορίες φαρμάκων είναι οι αναστολείς SGLT2 (SGLT2i) και οι αγωνιστές των υποδοχέων GLP-1 (GLP-1RA). Και οι δύο κατηγορίες φαρμάκων μειώνουν τα μείζονα ανεπιθύμητα καρδιαγγειακά συμβάντα σε άτομα με T2D.
Παρά το γεγονός ότι οι γυναίκες με Τ2Δ έχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου και καρδιακής ανεπάρκειας από ό,τι οι άνδρες με Τ2Δ, οι θεραπευτικές προσεγγίσεις για την καρδιαγγειακή νόσο που προκαλείται από τον διαβήτη παραμένουν οι ίδιες για τα δύο φύλα. Ως εκ τούτου, η ομάδα ερευνητών του Ινστιτούτου Φαρμακευτικών Επιστημών Monash (MIPS) έθεσε ως στόχο να συγκρίνει και να αναφέρει άμεσα τις επιδράσεις των SGLT2i με τα GLP-1RAs ανάλογα με το φύλο στα μείζονα ανεπιθύμητα καρδιαγγειακά συμβάντα σε άνδρες και γυναίκες, με περαιτέρω αναλύσεις υποομάδων με βάση την ηλικία και το ιστορικό καρδιακής ανεπάρκειας. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The Lancet Regional Health-Western Pacific, συμπεριέλαβε 8.026 Αυστραλούς άνδρες και γυναίκες με T2D (≥30 ετών), που έλαβαν εξιτήριο από νοσοκομείο της Βικτώριας μεταξύ 1ης Ιουλίου 2013 και 1ης Ιουλίου 2017 και στους οποίους χορηγήθηκε SGLT2i ή GLP-1RA εντός 60 ημερών από την έξοδο. Σε μια διάμεση περίοδο παρακολούθησης 756 ημερών, η έκθεση σε SGLT2i μείωσε τον κίνδυνο εμφάνισης μείζονων ανεπιθύμητων καρδιαγγειακών συμβάντων, όπως καρδιακή ανεπάρκεια και εγκεφαλικό επεισόδιο, σε μεγαλύτερο βαθμό στους άνδρες όλων των ηλικιών με T2D από ό,τι στις γυναίκες της ίδιας ηλικιακής ομάδας.
Συνολικά, οι άνδρες στους οποίους χορηγήθηκε SGLT2i είχαν ποσοστό μείωσης κατά 22 % των μείζονων δυσμενών καρδιαγγειακών συμβάντων σε σύγκριση με τους άνδρες στους οποίους χορηγήθηκε GLP-1RA, ενώ στις γυναίκες δεν υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ των SGLT2i και των GLP-1RAs όσον αφορά τις επιδράσεις τους στα μείζονα δυσμενή καρδιαγγειακά συμβάντα. Η ομάδα έδειξε επίσης για πρώτη φορά ότι το SGLT2i, σε σύγκριση με τα GLP-1RAs, μειώνει τα μείζονα καρδιαγγειακά ποσοστά τόσο σε ηλικιωμένους άνδρες όσο και σε γυναίκες (≥65 ετών) με T2D, σε άνδρες με ιστορικό καρδιακής ανεπάρκειας και σε γυναίκες με βασική αθηρωματική καρδιαγγειακή νόσο. Ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης και υποψήφιος διδάκτορας του MIPS, Abhipree Sharma, δήλωσε ότι η προφανής ανισότητα μεταξύ των σχετικών οφελών των SGLT2i έναντι των GLP-1RAs σε άνδρες και γυναίκες με T2D δικαιολογεί περαιτέρω διερεύνηση. “Οι συστάσεις θεραπείας για την καρδιαγγειακή νόσο και την καρδιακή ανεπάρκεια που σχετίζονται με την T2D παραμένουν οι ίδιες σε άνδρες και γυναίκες παρά τις γνωστές διαφορές φύλου στην ανάπτυξη και την παρουσίαση αυτών των ασθενειών. Οι αναλύσεις μας υποδηλώνουν ότι αυτές οι νεότερες κατηγορίες θεραπειών μείωσης της γλυκόζης μπορούν στην πραγματικότητα να ασκήσουν πιο ευνοϊκές επιδράσεις ανάλογα με την ηλικία και το φύλο, κάτι που πιστεύουμε ότι πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω”, δήλωσε η κ. Sharma.
Η επικεφαλής της Φαρμακολογίας Καρδιακής Ανεπάρκειας στο MIPS και αντίστοιχη ανώτερη συγγραφέας, καθηγήτρια Rebecca Ritchie, δήλωσε ότι μπορεί να υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους οι γυναίκες με T2D διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρδιαγγειακή νόσο και καρδιακή ανεπάρκεια από ό,τι οι άνδρες με T2D. “Συνήθως οι γυναίκες με T2D παρουσιάζουν μεγαλύτερη αντίσταση στην ινσουλίνη, ενδοθηλιακή δυσλειτουργία, φλεγμονή, κοιλιακή παχυσαρκία, δείκτη μάζας σώματος και επίπεδα γλυκόζης και χοληστερόλης στο αίμα από ό,τι οι άνδρες με T2D. Επιπλέον, η αύξηση του κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου και καρδιακής ανεπάρκειας στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες υποδηλώνει έναν αναπόσπαστο ρόλο των οιστρογόνων στην καρδιοπροστασία των γυναικών”, δήλωσε ο καθηγητής Ritchie. “Η ελπίδα μας είναι ότι τα ευρήματα αυτής της μεγάλης πληθυσμιακής μελέτης θα οδηγήσουν σε μια βαθύτερη εμβάθυνση στις πιο αποτελεσματικές συστάσεις φαρμακολογικής θεραπείας με βάση παράγοντες όπως το φύλο, η ηλικία και το ιστορικό καρδιακής ανεπάρκειας”, κατέληξε ο καθηγητής Ritchie.