 ο ταλαντούχος ηθοποιός Αλέκος Συσσοβίτης.){kind=link}
Καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» ήταν το απόγευμα της Τρίτης (10/1/23) ο ταλαντούχος ηθοποιός Αλέκος Συσσοβίτης. Ο ηθοποιός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στα παιδικά του χρόνια, αλλά και στην στιγμή που ένιωσε δικαίωση στον επάγγελμά του.
Μιλώντας για την σκληρή εργασία που έκανε σε μικρή ηλικία, ανέφερε πως η στιγμή που του άλλαξε τη ζωή ήταν στα 13 του που τον πήρε ο πατέρας του στην οικοδομή.
«Όταν σκληραγωγείσαι και τα υπόλοιπα παιδιά είναι έξω, στις καφετέριες και έχουν μία ανέμελη ζωή ενώ εσύ πρέπει να σκάβεις, εκεί γαλουχείσαι και μάλιστα σε ανήλικη ηλικία. Τα επόμενα είναι σκαλιά. Η οικοδομή για μένα ήταν ένα καθεστώς, όλη η οικογένεια ήταν εκεί και δουλεύαμε. Ήταν τόσο φτωχή η Θεσσαλονίκη τη δεκαετία του ’80 που δεν είχες επιλογή και έπρεπε να είσαι εκεί. Είχαν γεμίσει οι φτέρνες μου καρφιά» ανέφερε.
Αλέκος Συσσοβίτης: «Προτιμούν να είναι 25% άνεργοι, παρά να σηκώσουν τα μανίκια και να δουλέψουν»
«Μιλάμε για ανεργία κι εγώ που έχω το Faust και ψάχνω κόσμο να δουλέψει, πραγματικά δεν βρίσκω παιδιά να δουλέψουν. Ζούμε σε άλλες εποχές. Η τεχνολογία και το ίντερνετ άλλαξαν τα πάντα. Ο κόσμος είναι σε έναν αυτισμό, κάθεται σε ένα κινητό, είναι αμήχανος και σε ένα τέλμα και βούρκο και παρόλα αυτά δεν δραστηριοποιείται, δεν πάει να δουλέψει. Προτιμούν να είναι 25% άνεργοι, παρά να σηκώσουν τα μανίκια και να δουλέψουν».
Αλέκος Συσσοβίτης: «Ένιωσα δικαίωση ως γιος οικοδόμου που έπαιξα στην Επίδαυρο»
Ο Αλέκος Συσσοβίτης αποκάλυψε τη στιγμή που ένιωσε δικαίωση ως ηθοποιός.
«Όταν βγαίνεις στην Επίδαυρο τελειώνουν όλα. Πέρυσι στην Επίδαυρο που ήμουν μετά το τέλος της παράστασης, ο Στάνκογλου, ο Παπαζήσης, εγώ και ο Άρης Μπινιάρης αγκαλιαστήκαμε και είπαμε είμαστε τρία παιδιά οικοδόμων και ενός φούρναρη. Το λέω και τρέμω είναι τρομερά συγκινητική σκηνή που κάποιοι άνθρωποι κατάφεραν να φθάσουν εκεί, να συγκινήσουν, να κάνουν καλά -θέλω να πιστεύω- τη δουλειά τους και μετά όλα αυτό να τους δικαιώσει. Υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί οι οποίοι έχουν οικογένειες από πίσω, που τους στήριξαν. Όταν τελειώσαμε την περιοδεία φέτος τον Αύγουστο κλαίγαμε όλοι σαν μωρά παιδιά, μεγάλοι άνδρες».