Η Επιχείρηση Popeye, είναι η μοναδική περίπτωση κατά την οποία επιχειρήθηκε η τροποποίηση του καιρού, στο πεδίο της μάχης. Η άκρως απόρρητη επιχείρηση, έλαβε χώρα μεταξύ Μαρτίου 1967 και Ιουλίου 1972, πάνω από το λεγόμενο »Μονοπάτι του Χο Τσι Μίνχ», που ήταν και η κύρια οδός ανεφοδιασμού των Βιετκόνγκ από το Β. Βιετνάμ. Το πρόγραμμα θεωρήθηκε πετυχημένο από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, αφού προκάλεσε δυσχέρειες στη λογιστική υποστήριξη των Βιετκόγκ από το κομμουνιστικό καθεστώς του Β. Βιετνάμ.
Το απόρρητο της επιχείρησης, κρατήθηκε μυστικό ακόμη και από το Κογκρέσο. Μάλιστα ο τότε υπουργός άμυνας των ΗΠΑ, Μέλβιν Λέιρντ, αρνήθηκε ότι γνώριζε οτιδήποτε σχετικά. Η χρηματοδότηση προέρχόταν από κονδύλια της CIA, εις γνώση του τότε υπουργού εξωτερικών, Χένρι Κίσινγκερ. Σκοπός του προγράμματος, ήταν η αύξηση των βροχοπτώσεων και η παράταση των μουσώνων, προκειμένου να μειωθεί η ροή των εφοδίων από το βορά προς το νότο.
Για το πρόγραμμα, χρησιμοποιήθηκαν αεροσκάφη εξοπλισμένα με δεξαμενές που περιείχαν ιωδιούχο άργυρο και ιωδιούχο μόλυβδο. Ο «βομβαρδισμός» των νεφών είχε ως αποτέλεσμα την παράταση των μουσώνων από ένα μήνα ως 45 μέρες κάθε χρόνο. Για τις αποστολές, διατέθηκαν 3 ειδικά τροποποιημένα C-130.
Η επιχείρηση, βασίστηκε στα δεδομένα του Προγράμματος Stormfury, που από το 1962, μελετούσε τεχνικές για την αντιμετωπίσει τους τροπικούς κυκλώνες που συχνά πλήττουν τις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ. Εξορμώντας από αεροπορική βάση στη Ταϊλάνδη, το 3 αεροσκάφη, βομβάρδιζαν σε καθημερινή βάση τα σύννεφα πάνω από το Βιετνάμ, τη Καμπότζη και το Λάος (το »Μονοπάτι του Χο Τσι Μίνχ» περνούσε και από αυτές τις χώρες), χωρίς φυσικά τη γνώση ή την άδεια των κυβερνήσεων τους.
Το πρόγραμμα έληξε στις 3 Ιουλίου 1972, ύστερα από σχετικό δημοσίευμα στους NY Times και το σκάνδαλο που ακολούθησε. Επισήμως, είναι η μοναδική φορά που η καιρική τροποποίηση χρησιμοποιήθηκε ως όπλο σε εμπόλεμη κατάσταση.