Η Ρένα Κουμιώτη εγκατέλειψε εντελώς ξαφνικά και χωρίς να ενημερώσει κανέναν εσωτερικά για την απόφασή της το Γηροκομείο Αθηνών. Η τραγουδίστρια που έχει συνδέσει το όνομά της με την εποχή των μεγάλων επιτυχιών της δεκαετίας του ’70, ύστερα από δική της απόφαση, αλλά και φιλικού της προσώπου, έφυγε από το ίδρυμα εν μία νυκτί χωρίς να ξέρει κανείς πού θα φιλοξενηθεί και ποιος θα την περιποιείται. (Ελένη Γερασιμίδου: «Κολλούσε το πρόσωπό του στο μάγουλό μου και τρέχανε τα μάτια του»)
«Και μπορεί η ίδια να έδειχνε απόλυτα ικανοποιημένη από τους ανθρώπους του ιδρύματος, από την άψογη συμπεριφορά όλων καθώς και από την αγαπημένη της φίλη Μαίρη Λίντα, η οποία φιλοξενούνταν σε διπλανό δωμάτιο, ωστόσο, φαίνεται πως δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει τη θαλπωρή του δικού της οικείου περιβάλλοντος» αναφέρει η Espresso στο σημερινό της δημοσίευμα.
Όλο αυτό το διάστημα η Ρένα Κουμιώτη δεν έμαθε ποτέ για το τραγικό τέλος του γιου της Γιάννη Σαββίδη από ανακοπή καρδιάς τον περασμένο Ιούλιο. Τα σοβαρά προβλήματα υγείας της δεν επέτρεψαν στα αγαπημένα της πρόσωπα να την ενημερώσουν για την απώλεια του γιου της.
Λίγα λόγια για τη Ρένα Κουμιώτη
Η Ρένα Κουμιώτη είδε το φως της ζωής στη Νέα Ιωνία στις 3 Μαΐου 1940. Είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια του «νέου κύματος» και ξεκίνησε την καριέρα της το 1969.
Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες. Ο πατέρας της Σμυρνιός, η μάνα της Κωνσταντινοπολίτισσα.
To 1968 δουλεύει στην «Απανεμιά» όπου ήρθε και ο Μανώλης Μητσιάς, που μόλις είχε κατέβει απ’ τη Θεσσαλονίκη. Δεν είχε περάσει μήνας από τότε που άρχισε να δουλεύει στο μαγαζί και κάποιο βράδυ την ακούει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και της προτείνει να τραγουδήσει με τον Γιάννη Πουλόπουλο στο δίσκο «ο Δρόμος» που ετοίμαζαν μαζί με τον Μίμη Πλέσσα.
Το πρώτο τραγούδι που είπε ήτανε το «Δώσε μου το στόμα σου» το γνωστό «χελιδονάκι». Και μετά το «Πρώτη φορά». Από την «Απανεμιά» βρίσκεται ξαφνικά να δουλεύει με τον Γιάννη Πουλόπουλο, τον Στράτο Διονυσίου και τον Λευτέρη Μυτιληναίο στο «Καν-Καν». Την ίδια χρονιά στο θέατρο «REX» στον θεατρικό «Δρόμο». Ακολουθούν στη δισκογραφία «Σταμάτησε του ρολογιού οι δείχτες», «Άναψε καινούργιο μου φεγγάρι» του Μίμη Πλέσσα, και συμμετείχε στους δίσκους «Ώρες» και «Θαλσσσινό τριφύλλι» του Λίνου Κόκοτου.
Το επόμενο καλοκαίρι πάλι με τον Πουλόπουλο στην «Αθηναία». Και μετά στα «Δειλινά» για τρεις σαιζόν. Απ’ τον Οκτώβριο του 1970 μέχρι το 1972. Εκεί κι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Σταμάτης Κόκοτας, ο Χρηστάκης κι ο Γιώργος Ζαμπέτας.
Το 1972, συνεργάστηκε με το Γιώργο Νταλάρα στο θέατρο Μπουρνέλη. Μετά τα «Δειλινά» πήγε στη «Φαντασία». Πάλι με τον Πουλόπουλο στην Πλάκα, μετά ξανά στο «Καν-Καν» με Διονυσίου και Ζαμπέτα. Κάποια στιγμή πήγε για δουλειά στο εξωτερικό, στον Καναδά. Έμεινε οχτώ χρόνια.
Το 1983 ξαναγύρισε στην Ελλάδα. Εμφανίστηκε πάλι με το Γιάννη Πουλόπουλο, την Τζίνα Σπηλιωτοπούλου και την Αθηναϊκή κομπανία στο «Ζυγό». Μετά στα «Ηλιοβασιλέματα» με το Ζαμπέτα και τη Μαίρη Λίντα και στ’ «Αστέρια» με τον Κόκοτα. Για δυο συνεχόμενες χρονιές στη μπουάτ «Μαρκίζα». Το 1995 συνεργάζεται με τον Μίμη Πλέσσα. Από τότε κάνει μόνο συναυλίες τα καλοκαίρια και επιλεκτικές εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές.