Ο πασίγνωστος μουσικοσυνθέτης και τραγουδιστής Στέφανος Κορκολής ήταν χτες καλεσμένος στο Νίκο Χατζηνικολάου και την εκπομπή Ενώπιος Ενωπίω.
Μίλησε για την αρχή της καριέρας του και την στροφή του από την σύνθεση στο τραγούδι. Αναφέρθηκε επίσης στο σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, ενώ τόνισε πόσο πολύ έχει αλλάξει εξαιτίας του καρκίνου και έδωσε κουράγιο σε όσους περνούν αυτό το δύσκολο, αλλά όχι σπάνιο, μονοπάτι.
Τι δήλωσε ο Στέφανος Κορκολής
“Δεν είναι το καλύτερό μου να τραγουδάω. Δεν κατάλαβα γιατί έγινε. Εκείνη την περίοδο όμως πήρα πολλή αγάπη, έζησα πολύ όμορφα πράγματα κι αυτά δεν τα ξορκίζω. Δεν ένιωσα ποτέ ότι καβάλησα το καλάμι. Αν ήταν, θα το είχα κάνει ως “παιδί θαύμα”… Ως τραγουδιστής, ενώ στη σκηνή αισθανόμουν όμορφα αλλά μετά, ένιωθα ξένο σώμα.” “Στην δεύτερη καραντίνα είχα άρνηση να πάω να κάτσω στο πιάνο, που με το πιάνο έχω καθημερινή επαφή. Σε θέμα έμπνευσης έχουν υπάρξει πολλές περίοδοι που δεν μπορούσα να γράψω τίποτα. Όταν έχω έμπνευση είναι οι πιο χαρούμενες περίοδοι της ζωής μου. Όταν έχω έμπνευση είμαι πραγματικά ευτυχισμένος”.
“Πέρασα και περνάω κάποιες περιπέτειες με την υγεία μου. Όταν βρίσκομαι σε μια έξαρση έμπνευσης δε με προσέχω όσο θα όφειλα. Έχω μπει όμως ένα πρόγραμμα στο να ξυπνάω νωρίς, να κάνω τη γυμναστική μου.. Και έτσι τα εξισορροπώ. Δεν κάνω όνειρα. Μετά την περιπέτεια με την υγεία μου, η οποία και συνεχίζεται, κάνω όνειρα της επόμενης στιγμής. Με έβαλε η διαδικασία με την υγεία μου να σκεφτώ ότι ζήσε το τώρα, ζήσε το σήμερα. Το σήμερα είναι πάρα πολύ πολύτιμο. Το χθες είναι αυτό που είναι δεν μπορείς να το αλλάξεις ούτως ή άλλως. Το μετά, άστο”.
“Είναι ένα σοκ. Δυστυχώς έχει γίνει μια αρρώστια της… διπλανής πόρτας, τελικά, γιατί παντού ακούμε ότι και φίλοι μας και γνωστοί μας και γενικότερα οι άνθρωποί παθαίνουν και μάλιστα πολύ χειρότερους απ’ αυτόν που έχω εγώ, δεν παύει όταν το μαθαίνεις ότι συμβαίνει σε εσένα, να χάνεις τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου. Εκεί νομίζω ο ίδιος ο εγκέφαλος δίνει τις εντολές ώστε να αρχίζεις να τακτοποιείς τα πράγματα διαφορετικά σε σχέση με το πώς τα τακτοποιούσες μέχρι τώρα. Θα ήθελα να πω κουράγιο στους ανθρώπους που το έχουν (σ.σ. τον καρκίνο), γιατί πραγματικά είναι μια δοκιμασία, αλλά είναι μια δοκιμασία που δεν είναι σπάνια”.
“Δεν ήμουν δύσκολος στον έρωτα. Ήμουν πάντα καλοπροαίρετος. Με τα χρόνια έγινα πιο “σφιχτός”. Όλοι στον έρωτα είμαστε το ίδιο, δε διαφέρω σε κάτι. Ο γάμος δεν ήταν το δυνατό μου σημείο. Ίσως οι επιλογές μου ήταν λάθος, ίσως εγώ ήμουν πολύ αφιερωμένος στη δουλειά μου. Ο πατέρας μου έλεγε πάντα ότι “υπάρχουν ευτυχισμένοι γάμου και ευτυχισμένα διαζύγια”. Εγώ έχω δυο ευτυχισμένα διαζύγιο. Όταν ο έρωτας μου χτυπήσει την πόρτα, θα την ανοίξω, δεν θα την κλείσω”.