Η αγαπημένη ηθοποιός Αιμιλία Υψηλάντη ήταν καλεσμένη χτες βράδυ στον Γρηγόρη Αρναούτογλου και στην εκπομπή The 2Night Show.
Μίλησε για την πλούσια καριέρα της και την καλλιτεχνική της πορεία, καθώς και για την δική της εμπειρία με το MeToo. Μια απολαυστική συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης!
Τι δήλωσε η Αιμιλία Υψηλάντη
Για την ξεχωριστή της σχέση με το ραδιόφωνο αλλά και την καλλιτεχνική της καριέρα: “Έκανα πάρα πολύ ραδιόφωνο στη ζωή μου. Παλαιότερα υπήρχαν εξαιρετικές αμοιβές στο ράδιο και το επιδιώκαμε. Εμένα μου άρεσε πολύ όμως. Οι γονείς μου ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, δεν είχαν να μου δώσουν προίκα, οπότε έπρεπε να σπουδάσω για να ζήσω, να έχω πτυχίο. Αν δεν είχες πανεπιστημιακή μόρφωση, δεν ήσουν ένας άνθρωπος στην ελίτ. Το αστείο είναι ότι οι γονείς μου μου είπαν ότι πρέπει να βγάλω μια ανώτατη σχολή για να γίνω ηθοποιός. Εγώ τους εξαπάτησα τους γονείς μου. Τους είπα ότι θέλω να πάμε στην Αθήνα για να σπουδάσω. Τους είπα ότι θέλω να πάω στο Πολυτεχνείο. Πήγα και πήρα όλα τα βιβλία, πήγα και ένα φροντιστήριο για δύο μήνες και μετά τα έκλεισα και είπα θα γίνω ηθοποιός. Όταν συνειδητοποίησα τι έκανα, κατάλαβα ότι τους γονείς μας πρέπει να τους συμπονούμε για το τι έχουν τραβήξει”.
Πώς δέχτηκαν οι γονείς της την απόφασή της: “Η μητέρα μου ήταν πολύ μοντέρνα και ο πατέρας μου ανοιχτών αντιλήψεων. Προφανώς είχαν και τα συντηρητικά. Μας πρόσφεραν τα πάντα και δεν μας έλεγαν ποτέ όχι. Ήταν της αντίληψης μην εμποδίσεις, αλλά βάλε και έναν όρο. Εγώ πήγα στη σχολή του Κουν. Το επάγγελμα το ’60 δεν είχε την καλύτερη φήμη. Όταν πήγα στη σχολή του Κουν, επειδή δεν προσέχαμε την εμφάνισή μας, φορούσαμε μαύρα και με ρώταγε η μητέρα μου γιατί είμαι έτσι. Ήταν άνθρωποι σχετικά συντηρητικοί, δεν είχαμε καμία σχέση εμείς με την Αριστερά στην οικογένεια. Μία εβδομάδα πριν από εκλογές την πήρε μια φίλη της και της είπε ότι είμαι υποψήφια με το ΚΚΕ. Δεν είπε κάτι. Όταν δεν ήμουν πια η κόρη της Μαρίας, αλλά ήταν η μητέρα της Αιμιλίας, ένιωθε περηφάνια, ακόμα και γι’ αυτά που δεν της άρεσαν.”
Τέλος, για την εμπειρία της με το #MeToo: “Θα είχαν καταρρακωθεί πολλά και μεγάλα ονόματα αν υπήρχε τότε. Άλλο το έργο των ανθρώπων και άλλο ο ίδιος ο άνθρωπος. Με τον ίδιο τρόπο και αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης θα έπρεπε να τα βγάλουμε από τα μουσεία, αν δούμε τον χαρακτήρα των ανθρώπων. Πρέπει να τα ξεχωρίζουμε. Είναι μια καινούρια μέρα για το ανθρώπινο είδος. Κάθε βήμα που ξορκίζει πράγματα και φόβο… Πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν συμβαίνουν κάποια πράγματα, έχουμε όλοι ένα μερίδιο ευθύνης, όχι μόνο ο θύτης. Το περιβάλλον ευθύνεται που δεν βοηθάει το θύμα και δεν σταματάει τον θύτη. Έχω βρεθεί θύμα χειραγώγησης από συνάδελφο, αλλά δεν μπορούσα να τον καταγγείλω, γιατί θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το έκανε για να γίνω καλύτερη. Ο αλληλοσεβασμός δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί. Ο πιο ισχυρός θέλει να τον εξουσιάσει τον άλλον”.