Η Γεωργία Δρακάκη είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου. Πολύ ευαίσθητη, απελευθερωμένη και πολύ ευθύς ως άνθρωπος
Η πένα της είναι υπέροχη και γι’ αυτό το λόγο τα ρεπορτάζ της έχουν φιλοξενηθεί σε μεγάλα Μέσα. Η ίδια είναι λάτρης του ρεμπέτικου τραγουδιού το οποίο μάλιστα το έχει «υπηρετήσει» μέσα από την φωνή της.
Θέλει να μοιραστεί τις «Φωτεινές νύχτες» με το κοινό καθώς θα τραγουδάει στο πλευρό του πάντα υπέροχου Βασίλη Λέκκα.
Η ίδια μιλάει για την συνεργασία της αυτή, για το μουσικό ταξίδι της στην ελληνική μουσική αλλά και για την κοινωφελή της δράση. Μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία της με τους αξιοπρεπέστατους άστεγους πωλητές της Σχεδίας.
Τι θα δει ο κόσμος που θα σας διαλέξει για τη διασκέδαση του;
«Θα απολαύσει μια μυσταγωγία. Καμιά φορά, ξεχνάμε να ακούμε τα τραγούδια. Πίνουμε, τρώμε, χορεύουμε, μιλάμε με την παρέα μας και τα αφήνουμε να λειτουργούν ως χαλί. Κι αυτό καλό! Αλλά στο Χαμάμ, με τον Βασίλη Λέκκα που έχει αποδείξει εδώ και χρόνια πόση ψυχή καταθέτει στο τραγούδισμά του, και εύχομαι και με την δική μου παρουσία στο πάλκο, συμπληρωματικά και, εννοείται, με θηλυκή ενέργεια, θέλουμε ο κόσμος να νιώθει ότι κοινωνεί την μουσική. Ότι την νιώθει με όλες του τις αισθήσεις., Το πρόγραμμά μας περιδιαβαίνει διάφορους, σημαντικούς σταθμούς του ελληνικού τραγουδιού και, στο τέλος, στοχεύουμε στην λύτρωση που επιτυγχάνεται μέσω του αυθεντικά λαϊκού γλεντιού».
Το πήρα λίγο απότομα, οπότε θέλω να μου πεις ως δημοσιογράφος τους σταθμούς της καριέρας σου αλλά και τις πιο δυνατές επιτυχίες σου;
«Αν και δέκα χρόνια στον χώρο, με νιώθω μικρή και «λίγη» για να καταμετρώ και να αναφέρομαι σε επιτυχίες. Επιτυχία είναι κάθε φορά που μια συνάντηση με έναν άνθρωπο ή έναν τόπο οδηγεί σε ένα κείμενο που αξίζει να διαβαστεί, που περνά κάποιο μήνυμα, που οδηγεί την σκέψη του αναγνώστη σε δρόμους τους οποίους ο ίδιος πιθανώς να μην είχε σκεφτεί να διανύσει. Οι πιο σημαντικοί μου σταθμοί είναι αναμφίβολα το Popaganda, το πρώτο μεγάλο μέσο στο οποίο ξεκίνησα να δουλεύω ως φοιτήτρια Νομικής ακόμα, το free press Η Πόλη Ζει, για την χαρά που μου έδινε να βλέπω τα κείμενά μου τυπωμένα στο χαρτί, το Andro, που φιλοξένησε την πολυδιαβασμένη, πια, σεξ στήλη μου και, βεβαίως, το κορυφαίο σε κλικ site της Ελλάδας, το in.gr. Εκεί μπήκα πιο βαθιά στην έννοια και την δυσκολία της δημοσιογραφίας, της εμπεριστατωμένης άποψης, του τσεκαρίσματος αυτού που λέμε και γράφουμε από όλες τις μεριές.
Το ταξίδι συνεχίζεται με συνεργασίες, αυτή την περίοδο, οι οποίες ζητούν από μένα μεγάλα σε μήκος κείμενα (τα αγαπημένα μου!), αισθητική και, όσο γίνεται, πρωτοτυπία, ουσία».
Ασχολείσαι με την δημοσιογραφία από το 2010, μια δύσκολη περίοδο για έναν νέο συνάδελφο. Υπήρξαν στιγμές που είπες τα παρατάω όλα;
«Ειλικρινώς, καμία. Είναι το παιδικό μου όνειρο, επέλεξα να το σπουδάσω και μεταπτυχιακά. Μου’ χει χαρίσει άπειρες δυσκολίες, κακές ή καθυστερημένες πληρωμές, αναποδιές και όλα αυτά.Αλλά με έχει προικίσει με απίθανες γνώσεις και συναισθήματα, μέσω συναντήσεων και ταξιδιών, που με κανένα άλλο επάγγελμα δεν θα αποκόμιζα».
Είσαι ιδιαίτερα ευαίσθητη και ασχολείσαι με τα κοινά και βοηθάς ανθρώπους που είναι σε ανάγκη. Θα μπορούσες να μας διηγηθείς μια ιστορία που σε συγκίνησε έντονα;
«Με φέρνει σε άβολη θέση αυτή η ερώτηση. Κανείς θα έλεγε ότι υπερπροβάλλω μέσω σόσιαλ τον εαυτό μου, τις δράσεις μου, την δουλειά μου. Θα του απαντούσα πως έχει δίκιο, προσθέτοντας ότι είμαι ειλικρινής. Κάνω μια δουλειά που αναζητά ανθρώπους, αναγνώστες, ακροάτριες. Μιλώ και για τα γραψίματα και τα ραδιόφωνα, αλλά και για το τραγούδι. Το κομμάτι της αλληλεγγύης, που το θεωρώ αυτονόητο-μάλλον δεν είναι- μένει πάντοτε προσωπικό, της στιγμής και περασμένο στην φιλοσοφία του κάθε ανθρώπου. Πολλές συγκινητικές στιγμές βίωσα κατά την βραχεία συνεργασία μου με το περιοδικό δρόμου Σχεδία, από το πόστο της υπεύθυνης επικοινωνίας στο Σχεδία Home. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αξιοπρέπεια των αστέγων πωλητών που αποτελεί μάθημα ζωής για μένα και για όλους μας».
Έχεις ασχοληθεί και με το ρεμπέτικο τραγούδι. Τι σε προσέλκυσε σε αυτό;
«Ήρθε τυχαία ή μοιραία στην ζωή μου στα πρώτα φοιτητικά χρόνια. Από ακροάτρια, βγήκα στο πάλκο. Δεν μεγάλωσα σε ένα σπίτι με πενιές και Καζαντζίδη. Όμως το ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι «δούλευε» ήδη μέσα μου, χωρίς να το καταλαβαίνω. Η γλύκα και ο πόνος του έρωτα, η αγάπη για τη μάνα, οι νύχτες οι μαγικές και οι ζόρικες, ο ύμνος στην απλότητα που κρύβει τα πάντα. Αυτά με τράβηξαν και ασπάστηκα για πάντα την θρησκεία του Ρεμπέτικου. Είμαι και μεγάλη φαν του Ηλία Πετρόπουλου, γνώρισα ανθρώπους πολύ σχετικούς με την έρευνα γύρω από το αστικό, λαϊκό τραγούδι, όπως ο Λαδόπουλος και ο Κουνάδης. Δεν θέλει και πολύ!».
Ποια είναι τα δικά σου αγαπημένα ρεμπέτικα τραγούδια;
«Το «Αργοσβήνεις μόνη» του Τσιτσάνη με συγκινεί διαχρονικά, με αγγίζει σαν τανάλια και σαν πούπουλο συγχρόνως. Άσε με να αναφέρω μόνο αυτό, για την ώρα».
Ο ρεμπέτης είναι ένας τύπος που «χάθηκε» στην σημερινή Ελλάδα;
«Μα βέβαια. Και το ίδιο το ρεμπέτικο. Γεννήθηκαν άλλοι τύποι, σχετικά συναφείς: ο κάγκουρας, ο λαϊκός άντρας, ο τράπερ σήμερα. Δε νοσταλγούμε τα φερσίματα των ρεμπέτηδων. Ίσως αναζητούμε τον πυρήνα της ρεμπέτικης ζωής; μπέσα, τόλμη, καρδιά, άφεση στα πάθη και, γενικώς, μια αντισυμβατικότητα, μια αντι-νορμαλιτέ σαν φάρμακο, σαν αντιπρόταση σε καιρούς προβλέψιμους, στιλιζαρισμένους, ψευτοεπαναστατικούς».
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;
«Ένα βιβλίο, μετά από μερικά χρόνια εκδοτικής αδράνειας. Όχι θεατρικό έργο, αυτή τη φορά. Κάτι πιο ντουκουμενταρίστικο, αφορά τα κορίτσια της γενιάς μου, όλες εμάς που γεννήθηκαν την δεκαετία του ’90. Θέλω να πάει καλά το πρότζεκτ με τον Βασίλη Λέκκα. Και να γίνω μητέρα. Αλλά αυτό δεν είναι σχέδιο, είναι όνειρο»
Ποιο στίχο και από ποιο τραγούδι θα αφιέρωνες σε κάποιον Έλληνα Αξιωματούχο και σε ποιον;
«Η πιο παράξενη ερώτηση που μου έχει τεθεί ποτέ. Θα αφιέρωνα στην Υπουργό Πολιτισμού, που πρέπει και μπορεί να κάνει πολλά, την Μαρκίζα, του Γιάννη Σπανού. Ένα τραγούδι που φέρει εντός του ό, τι θεωρώ πως είναι πολιτισμός. Ο πολιτισμός και ο αντι-πολιτισμός του έρωτα μέσα σε μια κακοφωτισμένη, συννεφιασμένη Ελλάδα. Και ποιος ξέρει; Μπορεί και να την ενέπενεε! «Κι ας λάμπει η ξεγνοιασιά της εκδρομής»…».