Ολυμπιακοί αγώνες, Ολυμπιακά ακίνητα… ήταν υποτίθεται -όπως παρουσιαζόταν- μια «χρυσή» ευκαιρία να μεταμορφωθεί η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, να ενισχυθεί η ανάπτυξη και να αλλάξει όλος ο Νότιος Τομέας της Αθήνας.
Της Κορίνας Δαμουλιάνου*
Όμως επί της ουσίας αυτό που διαπιστώνει κάποιος που θα προσεγγίσει την Αθηναϊκή Ριβιέρα, 14 χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι άλλοτε «αστραφτερές» και εντυπωσιακές εγκαταστάσεις έχουν εγκαταλειφθεί, έχουν ερημώσει, έχουν διαλυθεί και έχουν μετατραπεί σε «γκέτο» παραβατικότητας και ανομίας. Έχουν μετατραπεί σε «ντεκόρ» που θυμίζει εγκαταλελειμμένη πόλη!
Την ίδια ώρα, χιλιάδες αθλητές σε όλη την Αττική δεν έχουν που να προπονηθούν ή προπονούνται σε αθλητικές εγκαταστάσεις κατώτερες των περιστάσεων, ωστόσο διακρίνονται και ανεβάζουν σε πολλές περιπτώσεις τη χώρα στο υψηλότερο βάθρο. Πώς θα γίνει η χώρα «φυτώριο» νέων αθλητών, όταν αυτοί προπονούνται σε κτήρια που στάζουν και δεν έχουν φωτισμό; Παρόλο που η αυτοδιοίκηση για άλλη μία φορά προσπαθεί να υποκαταστήσει το κεντρικό κράτος και να δημιουργήσει τις απαραίτητες υποδομές, αυτές δεν επαρκούν.
Η λύση είναι μία… ανασυγκρότηση του παραλιακού μετώπου που θα περιλαμβάνει την ουσιαστική αξιοποίηση και των Ολυμπιακών Ακινήτων. Είναι δεδομένο ότι σε συνδυασμό με την μεγάλη επένδυση του Ελληνικού που με την παρούσα κυβέρνηση, λόγω αγκυλώσεων δεν ξεμπλοκάρει, πρέπει να «αναγεννηθούν» και οι χώροι που μας έκαναν υπερήφανους το καλοκαίρι του 2004 και έγιναν πόλος έλξης για εκατομμύρια τουρίστες και επισκέπτες. Τα «Φαραωνικά» κτήρια, καλώς ή κακώς, έγιναν… αλλά πρέπει να λειτουργήσουν!
*Πολιτευτής της ΝΔ, δημοτική σύμβουλος Καλλιθέας