Είναι γνωστό ότι το κόστος της διαδικασίας απόκτησης διπλώματος οδήγησης αποτελείται από το γραφειοκρατικό και το εκπαιδευτικό σκέλος
Το γραφειοκρατικό περιλαμβάνει τα παράβολα μέσω των οποίων αμείβονται ο Οφθαλμίατρος, ο Παθολόγος και το Υπουργείο Μεταφορών (Εθνική Τράπεζα 90 ευρώ), το παράβολο έκδοσης του διπλώματος νέου τύπου κάρτας προς το Υπουργείο Μεταφορών (Εθνική Τράπεζα 30 Ευρώ), 2 παράβολα Υπουργείου Οικονομικών (οποιαδήποτε Δ.Ο.Υ. 18+6 ευρώ), Ανταποδοτικό τέλος Διεύθυνσης Συγκοινωνιών της αρμόδιας Νομαρχίας (3 ευρώ).
ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑΒΟΛΟ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ!
Όλο το υπόλοιπο κόστος μέχρι την απόκτηση και παραλαβή του διπλώματος ανήκει στο εκπαιδευτικό σκέλος, το οποίο περιλαμβάνει τη Θεωρητική εκπαίδευση (21 μαθήματα των 45′), τα πρακτικά μαθήματα οδήγησης (κατ’ ελάχιστο 10 υποχρεωτικά της 1,5 ώρας) και την τελική εξέταση.
Ο μύθος: «Η τελική εξέταση απαιτεί παράβολο»
Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται μια βιομηχανία υποβάθμισης της εκπαίδευσης οδηγών και απαξίωσης κάθε διάκρισης μεταξύ ποιοτικής και επιπόλαια κερδοσκοπικής εκπαίδευσης, που αφενός προσβάλλει τον υποψήφιο και αφετέρου αποτελεί ανεύθυνη στάση απέναντι σε μια κοινωνία που κάθε χρόνο θρηνεί 2000 νεκρούς από τροχαία ατυχήματα, δε διαθέτει κυκλοφοριακή αγωγή, μια κοινωνία που διακατέχεται από τη νοοτροπία “να πάρουμε το δίπλωμα με κάθε τρόπο και μετά βλέπουμε”…
Τα φθηνά «συνολικά (;) πακέτα» μεγέθους 300-400-500 ευρώ είναι μαθηματικά αδύνατο να υπάρξουν, εκτός αν δεχτεί κανείς ότι κάποιες Σχολές Οδηγών αποτελούν φιλανθρωπικά ιδρύματα. Αν συνυπολογίσει κανείς το γραφειοκρατικό και το εκπαιδευτικό μέρος εύκολα διαπιστώνει ότι με «πακέτα» τέτοιου μεγέθους η οποιαδήποτε επιχείρηση Σχολής Οδηγών δε θα επιβίωνε καθώς θα λειτουργούσε ΚΑΤΩ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ! Για παράδειγμα σε ένα πακέτο “400 ευρώ” που περιλαμβάνει τα πάντα, αν υπολογίσει κανείς ότι 153 ευρώ πάνε στο Δημόσιο, απομένουν 247 ευρώ για τη Σχολή Οδηγών για Θεωρητικά, πρακτικά και εξετάσεις! Μόνο το κόστος της βενζίνης αν αναλογιστεί κανείς, η απάτη είναι προφανής!
Συνεπώς, το κέρδος που διαφεύγει -και οδηγεί σε ζημία- λόγω της δήθεν «προσφοράς», από κάπου πρέπει να αναπληρωθεί… Με την πραγματοποίηση των ελάχιστων 10 μαθημάτων και σε χαμηλή τιμή (που εκ των πραγμάτων συνεπάγεται χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης) ο υποψήφιος καταλήγει στις εξετάσεις χωρίς να είναι έτοιμος, όντας όμως ευχαριστημένος(!) που με λίγα χρήματα έφτασε ως εδώ.
Η αποτυχία στις εξετάσεις στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτών είναι δεδομένη. Καθώς ο νόμος δεν ορίζει υποχρεωτικά επαναληπτικά μαθήματα σε περίπτωση αποτυχίας, ο υποψήφιος συχνά ξαναπάει στις εξετάσεις χωρίς κανένα επαναληπτικό μάθημα, καταβάλλοντας ΞΑΝΑ στη Σχολή Οδηγών το ποσό της εξέτασης ΩΣ ΔΗΘΕΝ ΠΑΡΑΒΟΛΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ, με ίση και πάλι πιθανότητα αποτυχίας… Έτσι όσοι εφαρμόζουν την τακτική «όλα 400» ή «όλα 500» καλύπτουν με το παραπάνω το κόστος της «προσφοράς» προσβλέποντας στα μαζικά κοψίματα των μαθητών που κόβονται 2,3,4 φορές. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε πολλές περιπτώσεις παρουσιάζεται ένα ακόμα δήθεν παράβολο όταν ο υποψήφιος αποτυγχάνει στη θεωρητική εξέταση και χρειάζεται νέα ημερομηνία εξέτασης!
Αποτέλεσμα: Τελικό συνολικό κόστος εξαιρετικά υψηλό, ποιότητα εκπαίδευσης χαμηλή, περιορισμένη στο χώρο των εξετάσεων, χωρίς εξάσκηση σε όλες τις ταχύτητες εντός και εκτός πόλης, ημέρα ή νύχτα, δίπλωμα που δεν αντικατοπτρίζει μια σωστή οδική συμπεριφορά που θα χαρακτηρίζεται από αίσθημα ευθύνης και ασφάλειας.
Ολοκληρωμένη και υπεύθυνη εκπαίδευση σημαίνει «αποκτώ το δίπλωμα και νιώθω έτοιμος/η να οδηγήσω οπουδήποτε» και φυσικά σημαίνει επιτυχία στις εξετάσεις! Αυτή είναι και η καλύτερη διαφήμιση για κάθε Σχολή Οδηγών. Και εναπόκειται στους νέους υποψήφιους οδηγούς η ευθύνη να μην πέφτουν θύματα μιας εξαπάτησης που βλάπτει την τσέπη τους, προσβάλλει τη νοημοσύνη τους και παρασύρει στην υποβάθμιση όλες τις Σχολές που επιμένουν στη σωστή, νόμιμη, ολοκληρωμένη και επιτυχή εκπαίδευση.
Αξίζει να διαδώσουμε αυτές τις πραγματικότητες, ώστε να περιοριστούν σταδιακά όλοι οι μύθοι περί δήθεν συνολικά διεφθαρμένου συστήματος, ανύπαρκτων παραβόλων, δήθεν φθηνών πακέτων, που οφείλονται αποκλειστικά σε κερδοσκοπική νοοτροπία και επαγγελματική ανεπάρκεια κάποιων επιτήδειων.