Μια αφοπλιστικά ειλικρινή συνέντευξη παραχώρησε ο επικεφαλής εξέλιξης της BMW, Klaus Frölich, στην οποία ήταν δεικτικός για τις προτιμήσεις του καταναλωτικού κοινού, το υποτιθέμενο κέρδος της ηλεκτροκίνησης και την περιβαλλοντική νομοθεσία.loadposition acs-bmw
Καταρχάς, ο Frolich στηλίτευσε το κυνήγι που έχουν εξαπολύσει οι Ευρωπαίοι νομοθέτες στους πετρελαιοκινητήρες. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι σύγχρονοι ντίζελ είναι πιο «καθαροί» και αποδοτικοί από ποτέ, όμως «οι νομοθέτες έχουν βρει το ιδανικό εξιλαστήριο θύμα στους ντίζελ. Με μπροστάρη τις εκπομπές NOx, τα πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα αντιμετωπίζονται ως περιβαλλοντικές βόμβες. Στην πραγματικότητα, όμως, το ποσοστό επιβάρυνσης επί συνόλου τροχοφόρων μεταφορών, δεν ξεπερνά το 10%».
Αντίστοιχα καυστικός εμφανίστηκε και για την εμμονή στην προώθηση της ηλεκτροκίνησης: «ο κόσμος δεν τα θέλει (τα ηλεκτρικά). Κάνουμε τα πάντα για να τα προωθήσουμε στην αγορά και πάλι, δεν τα αγοράζει σχεδόν κανείς. Στις μόνες αγορές που σημειώνουν επιτυχία είναι σε αυτές που υπάρχουν κρατικές επιδοτήσεις (Σκανδιναβία), αλλά και στις Η.Π.Α. -σε μικρότερο βαθμό- όπου κάθε σπίτι έχει 2-3 αυτοκίνητα. Εκεί, λοιπόν, το ηλεκτρικό αναλαμβάνει τον ρόλο του τρίτου αυτοκινήτου, αφήνοντας στο προσκήνιο τα παραδοσιακά SUV και pick ups. Στον υπόλοιπο κόσμο και ιδιαίτερα την Ευρώπη, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα πρακτικά μένουν απούλητα».
Αποκαλυπτικός και ευθύς ήταν σχετικά με το φλέγον ζήτημα της ηλεκτροκίνησης, την περίφημη εξοικονόμηση χρημάτων σε σχέση με τους συμβατικούς κινητήρες – και δη, τους βενζινοκινητήρες: «αν δεν υφίσταται κρατική επιδότηση, πολύ απλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το κόστος της κιλοβατώρας στο Μόναχο ανέρχεται στα 50 λεπτά. Κοινώς, ένας υπερτροφοδοτούμενος τρικύλινδρος ή τετρακύλινδρος είναι σαφώς πιο οικονομικός. Στο Παρίσι βρίσκεται στα 20 λεπτά. Πιο οικονομικά μεν, αλλά και πάλι σε βάθος χρόνου, το κόστος χρήσης υπερβαίνει αυτό ενός συμβατικού ντίζελ ή βενζίνης». Με δυο λόγια, ο Γερμανός υποστηρίζει πως με τις υπάρχουσες συνθήκες, τα ηλεκτρικά δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχουν. Τα plug-in υβριδικά, όμως;
«Ως τεχνολογία είναι πιο αποδοτική, αλλά και πιο περιορισμένης απήχησης. Στα ηλεκτρικά, το μεγαλύτερο μέρος της εξέλιξης απορροφάται από το κράτος (μέσω των επιδοτήσεων) και τον καταναλωτή. Η ηλεκτροκίνηση, δηλαδή, είναι υπερτιμημένη –κυριολεκτικά και μεταφορικά. Στα plug-in όμως, το κόστος απορροφάται από τον κατασκευαστή. Για αυτό και είναι κάπως περιορισμένη η προσφορά τους, με έμφαση στις μεγαλύτερες κατηγορίες. Αν ακολουθούσαμε την ίδια τακτική με τα ηλεκτρικά, θα μπορούσαμε να μετατοπίσουμε την βάση της plug-in γκάμας από την 330e, στην Σειρά 1».
Αισιόδοξος, αλλά και δυσοίωνος, παρουσιάστηκε ο Γερμανός για το μέλλον πετρελαιοκίνησης και βενζινοκίνησης: «οι ντίζελ της BMW έχουν μέλλον τουλάχιστον μέχρι το 2040, ενώ οι βενζινοκινητήρες το λιγότερο μέχρι το 2050. Όμως θα υπάρξουν απώλειες. Ο τετρατούρμπινος 3λιτρος εν σειρά εξακύλινδρος ντίζελ των 50d είναι πολύ ακριβός στην εξέλιξη, όπως και ο 1.500άρης. Αντίστοιχα για τα μοτέρ βενζίνης, η προσαρμογή των V12 στις νόρμες εκπομπών ρύπων καθίσταται ασύμφορη. Οπότε σταδιακά θα αποσυρθούν από την γκάμα των μοντέλων μας».