Τις τελευταίες ημέρες ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις στο κέντρο της Αθήνας και όχι μόνο εξ αιτίας των γνωστών αληταράδων οι οποίοι απαιτούν άκουσον άκουσον εδώ και τώρα να δοθεί άδεια στο είδωλο τους τον γνωστό και αμετανόητο κατά… συρροή δολοφόνο 11 ανθρώπων κ. Κουφοντίνα.
Γράφει ο Γιάννης Δ. Πρεβενιός
Τον Κουφοντίνα ο οποίος όχι μόνο δεν ζήτησε ποτέ συγνώμη για τα εγκλήματα του αλλά με περίσσιο θράσος στην τελευταία του έξοδο έκανε περίπατο στα μέρη που σήκωνε το περίστροφο του και χτύπαγε πισώπλατα τα θύματα του.
Για μένα τέτοιοι δολοφόνοι θα έπρεπε να έχουν άλλη αντιμετώπιση από την δικαιοσύνη και να μην έχουν κανένα δικαίωμα εφόσον συνεχίζουν όχι μόνο να είναι αμετανόητοι για τις ειδεχθείς πράξεις τους αλλά αντιθέτως προσπαθούν να γίνουν εμπνευστές και καθοδηγητές νέων τρομοκρατών.
Βέβαια οι σύγχρονοι θιασώτες του Κουφοντίνα αλλά και το υπόλοιπο Χαφιεδοτσουρμό των Μπαχαλάκηδων φαίνεται ολοκάθαρα ότι εδώ και καιρό με την ύποπτη ανοχή της επίσημης Πολιτείας κάνουν το “Αγροτικό” τους για την μετά ΣΥ.ΡΙΖΑ εποχή όπου ο θεός να με βγάλει ψεύτη ίσως βιώσουμε χειρότερες καταστάσεις.
Το σίγουρο είναι ότι η Πατρίδας μας είναι ο περίγελος των διεθνών ΜΜΕ λόγω όλων συτών των γεγονότων που όπως προείπα γίνονται με την ανοχή του επίσημου κράτους το οποίο επιτρέπει σε αυτούς τους τυφλοπόντικες της κοινωνικής ανωμαλίας να φωλιάζουν και να κατασκευάζουν τις μολότοφ και τα φονικά τους εργαλεία στα υπόγεια δημόσιων κτηρίων δηλ. στο Πολυτεχνείο, στην Νομική στην ΑΣΟΕ στο Αριστοτέλειο κ.α όπου ισχύει το λεγόμενο.. Πανεπιστημιακό άσυλο.
Το Πανεπιστημιακό άσυλο το οποίο εδώ και καιρό δεν λειτουργεί για την δημιουργία ιδεών αλλά για την υπόθαλψη κακοποιών του κοινού Ποινικού Δικαίου.
Φίλες/οι ας παραμείνουμε ψύχραιμοι και ας αναλογιστούμε ο καθένας μας τις προσωπικές αλλά και τις συλλογικές μας ευθύνες για τον ζόφο και την παρακμή που βιώνουμε και ας πράξουμε από δω και στο εξής τα δέοντα δηλ. να κάνουμε τις σωστές επιλογές μας στην κάλπη αλλά και να αποβάλλουμε τον οχαδερφισμό τον οποίο αποκτήσαμε ως άτομα αλλά και ως κοινωνία από την καθοδήγηση ασόβαρων και ελλιποβαρών Πολιτικών και όχι μόνο προσώπων.