Ένα μικρό πλοίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεφύγει από τον εχθρό όταν αυτός υπερέχει συντριπτικά σε θάλασσα και αέρα. Αυτό συνέβαινε και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις 27 Φεβρουαρίου 1942 στη θάλασσα της Ιάβας οι Ιάπωνες συνέτριψαν τις συμμαχικές ναυτικές δυνάμεις.
Από την καταστροφή σώθηκαν μόνο τέσσερα μικρά ολλανδικά σκάφη. Τα τρία από αυτά όμως βυθίστηκαν τις επόμενες ημέρες. Μόνο ένα ξέφυγε το μικρό ναρκαλιευτικό HNLMS Abraham Crijnssen.
Το ολλανδικό σκάφος είχε ενταχθεί σε υπηρεσία το 1937. Είχε μήκος 56μ. και εκτόπισμα 525 τόνους, πλήρωμα 45 ανδρών και ήταν οπλισμένο με ένα πυροβόλο των 76 χλστ. δύο δίδυμα πυροβόλα των 20 χλστ. βόμβες βυθού και ναρκαλιευτικό εξοπλισμό. Ανέπτυσσε δε μέγιστη ταχύτητα 15 κόμβων.
Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι ένα τέτοιο σκάφος αποτελούσε εύκολη λεία για τα ιαπωνικά πολεμικά και για τα αεροσκάφη. Η μόνη ελπίδα επιβίωσης του πλοίου ήταν να… κρυφτεί και κατόπιν, αν ήταν δυνατό να πλεύσει προς την Αυστραλία.
Το πλήρωμα λόγω της απελπιστικής κατάστασης σκέφτηκε… τρελά. Έτσι αποφασίστηκε το πλοίο να μετατραπεί σε νησί! Η ιδέα δεν ήταν πάντως τόσο τρελή όσο ακούγεται. Στην περιοχή υπάρχουν 18.000 νησιά και νησίδες, μερικά τόσο μικρά όσο και το ναρκαλιευτικό.
Έτσι το σκάφος προσέγγισε ένα μικρό νησάκι και οι άνδρες άρχισαν να κόβουν μανιωδώς δέντρα από το νησί και να ξεριζώνουν και να μεταφέρουν φυτά στο σκάφος. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος ήταν τα ιαπωνικά αεροσκάφη άρα έπρεπε να καλυφθεί ολόκληρο το σκάφος με φυτά.
Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια αλλά η απόλυτη παραλλαγή ενός πλοίου στην ιστορία επετεύχθη. Το σκάφος κατέστη μια μικρή τροπική ζούγκλα. Κάθε μεταλλικό μέρος βάφτηκε κατάλληλα και το πλοίο έγινε νησί, ή για την ακρίβεια προέκταση νησιού, καθώς αγκυροβολούσε δίπλα σε πραγματικά.
Τα βράδια όμως το πλοίο έπλεε προς την Αυστραλία. Πριν ξημερώσει αγκυροβολούσε δίπλα σε άλλο νησί και παρέμενε ακίνητο. Μετά από οκτώ ολόκληρες μέρες και νύκτες το σκάφος κατάφερε να φτάσει στην Αυστραλία και να διασωθεί.
Ήταν το μοναδικό συμμαχικό πολεμικό σκάφος που δεν είχε καταλήξει στον βυθό σε όλη την τεράστια εκείνη θαλάσσια περιοχή. Το τρελό σχέδιο είχε αποδώσει.
Πολεμιστής και… μνημείο
Στην Αυστραλία το σκάφος επισκευάστηκε και εφοδιάστηκε με ανθυποβρυχιακό σύστημα ASDIC και ενταγμένο στο αυστραλιανό ναυτικό συνέχισε να πολεμά ως ανθυποβρυχιακό σκάφος συνοδείας. Το πλήρωμά του αποτελείτο πλέον από Βρετανούς, Αυστραλούς και Ολλανδούς.
Σημειώθηκε μάλιστα ένταση καθώς οι Βρετανοί θέλησαν να αναρτήσουν το πορτρέτο του βασιλιά τους στο σκάφος με τους Ολλανδούς να επιμένουν να παραμείνει το πορτρέτο της βασίλισσάς τους.
Στις 26 Ιανουαρίου 1943 το σκάφος υπέστη ζημιές από βόμβες βυθού κατά τη διάρκεια καταδίωξης ιαπωνικού υποβρυχίου. Το εχθρικό πλοίο δεν βυθίστηκε αλλά η επίθεσή του στην συμμαχική νηοπομπή που του HNLMS Abraham Crijnssen συνόδευε απετράπη.
Στις 5 Μαΐου το σκάφος επιστράφηκε στο ολλανδικό ναυτικό και συνέχισε να πολεμά μέχρι το τέλος συμμετέχοντας σε επιχειρήσεις ναρκαλιείας. Μετά τον πόλεμο συμμετείχε στις επιχειρήσεις κατά των Ινδονήσιων επαναστατών που αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία από την Ολλανδία.
Το σκάφος επέστρεψε στην Ολλανδία το 1951 και τέθηκε εκτός υπηρεσίας το 1960. Χρησιμοποιήθηκε ως πλωτό εκπαιδευτήριο των Ολλανδών ναυτικών δοκίμων. Στο διάστημα 1962 -72 παρέμεινε αγκυροβολημένο στη Χάγη και κατόπιν μεταφέρθηκε στο Ρότερντάμ.
Το 1995 το πλοίο παραχωρήθηκε στο Ολλανδικό Ναυτικό Μουσείο. Ξαναφτιάχθηκε όπως ήταν τον καιρό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και παραμένει πλοίο μνημείο στο Ντεν Χέλντερ της Ολλανδίας.