Το ερώτημα που τίθεται είναι αν ένας κάτοικος σε αγροτική περιοχή, μακριά από τις στοιχειώδεις ευκολίες και υπηρεσίες της πόλης, μπορεί να ζήσει χωρίς μεταφορικό μέσο. Η Yvonne, 95 ετών, που ζει σε ένα μικρό χωριό στο διαμέρισμα του Calvados, στη Νορμανδία, πιθανόν να απαντήσει ότι είναι αδύνατο. H σχεδόν αιωνόβια οδηγός παραδέχτηκε στους δημοσιογράφους της Paris-Normandie ένα θέμα που ήταν πρόσφατα είδηση και στην Ελλάδα: Μέχρι πότε επιτρέπεται να οδηγούν ηλικιωμένοι οδηγοί;
Η Yvonne πήρε δίπλωμα το 1952, σε ηλικία 28 ετών. Έμαθε να οδηγεί πάνω σε ένα Peugeot 302, αλλά στη συνέχεια αγόρασε το δικό της Peugeot 203, αυτοκίνητο που δεν το άφησε από τα χέρια της μέχρι σήμερα. Έτσι ο μαθουσάλας από το Sochaux έχει κλείσει ευδοκίμως 65 χρόνια καλών και πιστών υπηρεσιών, μεταφέροντας την Yvonne στην κοντινότερη πόλη, τη Lisieux. Η Yvonne γνωρίζει ότι δεν διαθέτει πλέον τα αντανακλαστικά της νεότητάς της, αλλά επιμένει και διαβεβαιώνει ότι είναι ιδιαίτερα προσεκτική όταν οδηγεί.
Εξηγεί επίσης ότι όταν οι χωροφύλακες την σταματούν για τυπικό τροχονομικό έλεγχο, η κατάσταση είναι αρκετά αστεία. Διότι οι Γάλλοι gendarmes μένουν εμβρόντητοι με την άδεια οδήγησης του 1952 και με το αυτοκίνητο -που ρίχνει τους χωροφύλακες κάμποσα χρόνια, ακόμα και δεκάδες- που περνά KTEO χωρίς πρόβλημα.
Η Yvonne λέει ότι αισθάνεται ασφαλής στο αυτοκίνητό της που δεν είναι «πλαστικό», αλλά να της θυμίσουμε ότι εκείνη την εποχή, οι μετωπικές συγκρούσεις με τα «ολομεταλλικά» αυτοκίνητα και το τιμόνι που «σημάδευε» τον κορμό του οδηγού δεν ήταν και πολύ ωραίο θέαμα.