Θα πάρει το Νobel ο κος Πρωθυπουργός ή θα συμπεριληφθεί απλώς στο Βιβλίο Guinness; Θεωρώ, ως πιθανότερο το δεύτερο.
του Κώστα Χρονόπουλου (Αρθρογράφου – Σχολιογράφου)
Όχι πως δεν αξίζει το πρώτο. Αλλοίμονο. Ποιός άλλος θα κατόρθωνε -γιατί περί κατορθώματος πρόκειται – να δημιουργήσει το… τερατούργημα της συμφωνίας των Πρεσπών. Να οργανώσει το (πανθομολογούμενο) αίσχος διαμονής προσφύγων στη Μόρια και αλλού. Να συγκινήσει όχι μόνο τους ανθρωπιστές, φιλέλληνες, ειρηνοποιούς δυτικούς (που διέλυσαν την Γιουγκοσλαβία) αλλά και τον ίδιο τον Πάπα. Να μεταλλάξει -ακαριαία – το ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ. Να εναγκαλιστεί τους μισητούς καπιταλιστές φονιάδες των λαών, με συνέπεια να τους κάνει όλα τα χατίρια, απογοητεύοντας και αποχωριζόμενος από τους φίλους και παραδοσιακούς Αριστερούς συντρόφους του;
Επιπρόσθετος λόγος -ο οποίος (αν ισχύει η κατηγορηματική δήλωση του κου Αρχηγού της Αξ. Αντιπολίτευσης) -που επιβάλλει την απονομή είναι και ο εξής:
Η υπογραφή της συμφωνίας ήταν προϊόν… συναλλαγής /ανταλλαγής, με αντάλλαγμα – από τους Δανειστές /”Θεσμούς” – το ζήτημα της μη περικοπής των συντάξεων!
Γεγονός είναι ότι ασκήθηκαν εντονότατες πιέσεις από τους ξένους αβανταδόρους της ένταξης των Σκοπιανών στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε
Πιέσεις προς την Συμπολίτευση και Αντιπολίτευση. Η Κυβέρνηση ενέδωσε. Και … έδωσε: Γλώσσα, Ταυτότητα/Εθνότητα (μεταξύ άλλων, που θα εμφανιστούν πολύ σύντομα).
Υπάρχουν βέβαια και άλλα σημαντικά επιτεύγματα που συνηγορούν υπέρ της απονομής βραβείου όπως:
Η ύπαρξη Κρατιδίου=Εξαρχιστάν εντός του Ελληνικού Κράτους και σε περίοπτη θέση. Στο κέντρο της Πρωτεύουσας. Οργανωμένου με εξοπλισμένο “στρατό” με συγκεκριμένη στόχευση ανατροπής του κατεστημένου. Αναρχοαυτόνομη περιοχή ασυμβίβαστη και ετοιμοπόλεμη.
Αστυνομία, Πολιτεία (εισαγγελείς κ.ο.κ) είναι ανεπιθύμητοι εκεί.
Casus Belli η -τυχόν – εμφάνισή τους (βλ και πρόσφατα γεγονότα όπου τους υποδέχτηκαν με καλάσνικωφ και μαχαίρια). Δεκαετίες το -φερόμενο ως -Κράτος μας, ανέχεται, δεν παρεμβαίνει (;).
Είχα, στο παρελθόν, προτείνει την επίσημη αναγνώριση του Κρατιδίου (εν Κράτει) με οριοθέτηση συνόρων, καθιέρωση Πρεσβειών και ανταλλαγές επισκέψεων. Να συζητηθούν σε ανώτερο (αρχικά) και ανώτατο (αργότερα) επίπεδο οι -όποιες – διαφορές, ώστε να συνυπάρχουμε ειρηνικά. Η Ελλάδα δεν αντέχει τα πολλά ανοικτά μέτωπα: Εξωτερικά: Τουρκία , Σκόπια, Αλβανία, φτάνουν. Εσωτερικά: Εξάρχεια, Γκέτο Ρωμά; Άσυλα ΑΕΙ, “Μαφίες Φυλακών”, Συμβόλαια θανάτου, αλληλοεξόντωση κομματικών παρατάξεων, διχασμοί κλπ. Δεν είναι μόνον η Οικονομία που θα πρέπει να μας απασχολεί. Όσο σοβαρό ζήτημα για την επιβίωσή μας και αν είναι. Άλλωστε η οικονομική δυσπραγία είναι αποτέλεσμα /αιτιατό, όχι αίτιο. Προηγήθηκε η απεμπόλιση αρχών, αξιών, ήθους, αρετής, εντιμότητας, ειλικρίνειας. Ορισμένοι επίορκοι, ασυνείδητοι, διεφθαρμένοι πολιτικάντηδες έκαναν- εδώ και αρκετές δεκαετίες-ρεσάλτο και κατέκλεψαν, λεηλάτησαν τον Τόπο.
Δεν νοείται φτωχοποίηση /πτώχευση μιας Χώρας εν καιρώ ειρήνης και με πακέτα (Ντελόρ κ.α). Και τώρα εκχωρούμε τα πάντα σε άλλους (κατ’ εντολή άλλων αφεντικών). Συρρικνώνουμε την Ελλάδα μας.
Υποθηκεύσαμε -ό, τι απόμεινε – για έναν ολόκληρο αιώνα!!! ‘Ελεος!
Διαπορώ αν -και κατά πόσο – ένα τέτοιο Νοbel μπορεί να απαλύνει τον πόνο μας, να ξεπλύνει την (δια) πόμπευση της Πατρίδας. Να εξυψώσει το τραυματισμένο γόητρο του Ελληνισμού.
ΥΓ Ασφαλώς και ο Κυβερνήτης βρίσκεται σε δίλημμα επιδίωξης/επιλογής: Nobel ή Guinness;
Στην θέση του θα επιδίωκα το δεύτερο, ως περισσότερο συμβατό με το κυβερνητικό ποιόν και τις επιδόσεις μου (του).
Αλλά και επειδή δεν θα ήθελα να δώσω μια ακόμη ευκαιρία σε άσπονδους “φίλους” μου (στο εσωτερικό και το εξωτερικό) να με κογιονάρουν σε περίπτωση που μου απονεμηθεί και αποδεχθώ το βραβείο Nobel!