Η Ιταλία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός κρασιού στον κόσμο. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Αμπέλου και Οίνου (ΟIV), πέρυσι η Ιταλία διατήρησε την κορυφαία της θέση με παραγωγή περίπου 48,5 εκατομμυρίων εκατόλιτρων, ακολουθούμενη από τη Γαλλία και την Ισπανία.
Η Ιταλία βρίσκεται επίσης στο βάθρο των εξαγωγέων, που πωλούν κρασί για πάνω από 6,8 δισεκατομμύρια δολάρια στο εξωτερικό – προηγείται μόνο η Γαλλία. Η εθνική αγορά αυξάνεται επίσης, τόσο σε κατανάλωση όσο και σε οικονομική αξία. Πριν από λίγες εβδομάδες, με την ευκαιρία της έκθεσης Vinitaly, το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA ανακοίνωσε αύξηση 2,8% της οικονομικής αξίας του κρασιού στην εθνική αγορά. Η οικονομική αξία εκτιμάται σε περίπου 16,18 δισεκατομμύρια δολάρια.
Το Prosecco οδηγεί την ανάπτυξη
Τα στοιχεία του Εθνικού Ινστιτούτου Στατιστικής (ISTAT) έδειξαν ότι, εντός της συνολικής παραγωγής του περασμένου έτους, χορηγήθηκαν πάνω από 20 εκατομμύρια εκατόλιτρα στις υψηλότερες κατηγορίες, δηλαδή στις ετικέτες DOGC και DOC.
Με τις πωλήσεις τόσο στο εξωτερικό όσο και εντός συνόρων να αυξάνονται, ο κύκλος εργασιών των ιταλικών οινοποιείων ακολουθεί την τάση. Οι αναλυτές είναι θετικοί όσον αφορά το 2019, με την πεποίθηση ότι η αυξανόμενη κινεζική αγορά θα καταστεί θεμελιώδης για τις ιταλικές εξαγωγές.
Πριν από πέντε χρόνια, η ιταλική τράπεζα Mediobanca δημοσίευσε μια μελέτη που έδειξε πως οι εξαγωγές αφρώδους κρασιού διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην ενίσχυση του τομέα τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ιταλία. Το αφρώδες Prosecco φαίνεται να είναι η επιλογή για πολλούς λάτρεις του αφρώδους κρασιού που απορρίπτουν τον ακριβότερο ξάδελφό του, την Champagne, προς όφελός του. Το Prosecco είναι χαρακτηριστικό της βορειοανατολικής περιοχής του Βένετο, μιας περιοχής που αλλάζει για να ανταποκριθεί στα αιτήματα αυτής της κερδοφόρας αγοράς, προσαρμόζοντας το τοπίο στις ανάγκες της. Η παγκόσμια επιτυχία μετασχημάτισε τον τόπο προέλευσης του αφρώδους οίνου, μετατρέποντας την ύπαιθρο σε έναν ατελείωτο αμπελώνα.
Περιβαλλοντική επίπτωση
Με την πάροδο των ετών, όταν το Prosecco έγινε καθαρός χρυσός για τις επαρχίες αυτές, οι αμπελώνες πολλαπλασιάστηκαν και, εκεί που οι τουρίστες απολάμβαναν το τοπίο των λόφων του Βένετο, το έδαφος γινόταν όλο και πιο κορεσμένο.
Οι άνθρωποι καλλιεργούσαν αμπέλια παντού: στις αυλές, στους δρόμους, σε άλλες καλλιέργειες. Σε λίγο περισσότερο από πέντε χρόνια, το έδαφος που καλλιεργούνταν αμπελώνες διευρύνθηκε κατά 80%. Οι περιοχές του Prosecco, που γειτνιάζουν με τις Άλπεις, άρχισαν να χάνουν τα δάση τους για να δημιουργήσουν χώρο για τις καλλιέργειες αμπέλου. Η απώλεια της βιοποικιλότητας δεν φαινόταν να είναι πρόβλημα, αφού οποιοσδήποτε έβλεπε έναν τεράστιο κύκλο εργασιών που έφερε το Prosecco.
Η επέκταση των αμπελώνων όχι μόνο απειλεί την ποικιλομορφία στο περιβάλλον αλλά βλάπτει και τη γύρω χλωρίδα και την υγεία των κατοίκων της περιοχής. Στην πραγματικότητα, σε αυτή την αμπελουργική περιοχή, η χρήση φυτοφαρμάκων είναι τόσο συγκεντρωμένη όσο και ευρέως διαδεδομένη.
Δεδομένου ότι το έδαφος δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει από μόνο του μια τέτοια ευρεία περιοχή έντονης καλλιέργειας, η χρήση χημικών προϊόντων έχει καταστεί αναγκαία για να συμβαδίσει με τα σημερινά επίπεδα παραγωγής. Οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να ανησυχούν για τον αέρα που αναπνέουν και για τα τρόφιμα που καλλιεργούνται κοντά στους αμπελώνες.
Οι κάτοικοι έχουν αναλάβει μια σειρά πρωτοβουλιών κατά της χρήσης αυτών των τοξικών προϊόντων, καθώς μειώθηκε η ποιότητα του αέρα και ενέχει κίνδυνο για την υγεία των κατοίκων. Ο ορισμός της περιοχής του Prosecco για να γίνει παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO πριν από μερικά χρόνια, έθεσε το ζήτημα στο προσκήνιο. Οι τοπικές διοικήσεις προσπάθησαν να περιορίσουν και να ρυθμίσουν τη χρήση φυτοφαρμάκων, αλλά το πρόβλημα με το prosecco δεν μπορεί να καθοριστεί εν μία νυκτί.