Πλήθος κόσμου παρακολούθησε και φέτος την μοναδική Πρώτη Ανάσταση στην Κέρκυρα, ρίχνοντας τον μπότη του…
Το έθιμο έχει τις ρίζες του από την περίοδο της Ενετοκρατίας στο νησί. Τότε οι Κερκυραίοι, λόγω της απαγόρευσης των θρησκευτικών εκδηλώσεων από τους Ενετούς, αναγκάζονταν να γιορτάσουν το Πάσχα την ημέρα.
Η πομπή ακολουθεί τη διαδρομή από την Μητρόπολη, ανηφορίζει τα Μουράγια (οδός Αρσενίου) και μέσα από την πύλη των ανακτόρων βγαίνει στην Σπιανάδα και από εκεί στο ιστορικό κέντρο της πόλης.
Σε όλη τη διαδρομή είναι τοποθετημένα στις άκρες του δρόμου χιλιάδες αναμμένα κεριά δείχνοντας (μεταφορικά) τον δρόμο.
Οι 3 παλιότερες φιλαρμονικές της πόλης συνοδεύουν καθ`όλη την διαδρομή παίζοντας η κάθε μία συγκεκριμένο πάντα κομμάτι, η κόκκινη που είναι η «Παλαιά» Φιλαρμονική παίζει το Adagio του Albinoni, η μπλέ δηλαδή η φιλαρμονική «Μάντζαρος» την Marcia Funebre του G. Verdi, και η φιλαρμονική «Καποδίστριας» την Elegia Funebre, την Sventura του Mariani και το πένθιμο εμβατήριο του Chopin.
Μετά το πέρας της λιτανείας, τελείται ο Εσπερινός της Αναστάσεως στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό και κανονικά, όταν ο Μητροπολίτης ψάλλει τον στίχο «Ανάστα, ὁ Θεός, κρίνον την γην…» οι καμπάνες όλων των εκκλησιών της πόλης σημαίνουν χαρμόσυνα και από τα μπαλκόνια των σπιτιών οι κάτοικοι ρίχνουν τα παλιά πήλινα δοχεία, τους «μπότηδες», όπως είναι γνωστό το έθιμο.
Εκατοντάδες «μπότηδες» γεμάτοι νερό, με στενό στόμιο και δυο χερούλια στο πλάι για τη μεταφορά τους, δεμένα με κόκκινες κορδέλες σκάνε στο έδαφος πέφτοντας από τα ψηλά παραθυρόφυλλα.
Με το σπάσιμο των «μπότηδων» εκδιώκονται τα «μολύσματα», τα κακά και μοχθηρά πνεύματα ενώ σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση.
Το σπάσιμο των «μπότηδων αναπαριστά με τους κρότους την οργή για τη προδοσία του Ιούδα.
Συνοδεύεται από κανονιοβολισμούς που ακούγονται από το Παλιό Φρούριο της Κέρκυρας, αλλά και τις φιλαρμονικές του τόπου που παίζουν θρησκευτικά εμβατήρια.
Οι παρευρισκόμενοι στο έθιμο σπεύδουν να μαζέψουν τα κομμάτια από τα σπασμένα πήλινα κανάτια, να τα πάρουν σπίτι τους και να τα φυλάξουν στο εικονοστάσι τους, για να έχουν τύχη.