Είναι αναμφισβήτητο ότι τα τελευταία μνημονιακά έτη οι σαρωτικές μεταβολές στο συνταξιοδοτικό χάρτη έχουν προκαλέσει αλλεπάλληλους προβληματισμούς, αλλά και τάσει φυγής σε υποψήφιους συνταξιούχους, οι οποίοι, υπό το φόβο του «εγκλωβισμού» σε νέες δυσμενέστερες, ως επί το πλείστον, νομοθετικές μεταβολές, καταφεύγουν σε αποφάσεις που δεν αποβαίνουν τελικώς συμφέρουσες.
Η αντικειμενική αδυναμία πρόγνωσης της μετεξέλιξης του συνταξιοδοτικού καθεστώτος, υπό το φως των τελευταίων μνημονιακών νόμων και ιδίως του Ν. 4387/2016 (νόμου Κατρούγκαλου), ο οποίος εισήγαγε «νέα ήθη» στις παραδοσιακές δομές και αξίες του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος της χώρας, έχει επιτείνει το άγχος και την αβεβαιότητα στους ασφαλισμένους, καθώς τα ερωτήματα διαρκώς πολλαπλασιάζονται, αναφορικά με το εάν μια επιλογή εξόδου σε σύνταξη σε συγκεκριμένη χρονική συγκυρία δικαιολογείται και τελικώς θα δικαιωθεί από τις μελλοντικές εξελίξεις.