Χαίρεσαι όταν βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει. Ταυτόχρονα όμως, καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι να το παρακολουθείς να κάνει τα δικά του λάθη, να πληγώνεται και να αγνοεί τις υποδείξεις και τις συμβουλές σου. Την περίοδο της εφηβείας δεν είναι εύκολο να βρεις τις ισορροπίες με το παιδί που πλέον δεν είναι παιδί, αλλά δεν είναι και ενήλικας. Σιγά- σιγά το βλέπεις να ανεξαρτητοποιείται και να συμπεριφέρεται σαν να μην σε έχει ανάγκη.
Η μαμά αυτή είδε την κόρη της να παίρνει αποφάσεις, να γίνεται γυναίκα και να διαμορφώνει τη δική της προσωπικότητα. Κάποια στιγμή κατάλαβε ότι δεν είχε νόημα πια να της φωνάζει και να της επιβάλλει τα δικά της θέλω…
«Όταν ήσουν μωρό και σε κράταγα στην αγκαλιά μου, σκεφτόμουν πώς θα είσαι ως γυναίκα. Θα είσαι δημοφιλής αλλά όχι πολύ. Θα είσαι έξυπνη, ανεξάρτητη και αστεία. Θα είσαι γεννημένη αρχηγός. Ξέρω ότι πάντα θα είσαι όμορφη. Σκεφτόμουν ότι θα είσαι όσα δεν ήμουν εγώ- όσα δεν είχα ποτέ το κουράγιο ή την ευκαιρία να γίνω. Δεν θα μου μοιάσεις με κανέναν τρόπο. Θα γίνεις καλύτερη από μένα!
Όπως ξέρεις έχω κάνει πολλά λάθη στη ζωή μου. Δεν έχω,όμως, αμφιβολία ότι είμαι το κατάλληλο άτομο για να σε μεγαλώσω και να κάνω τις καλύτερες επιλογές για σένα. Ήθελα να σε βοηθήσω να βρεις τον εαυτό σου και να μην πέσεις στις παγίδες που έπεσα εγώ. Ήθελα να βεβαιωθώ ότι θα είσαι ευτυχισμένη και επιτυχημένη και δεν είχα καμία αμφιβολία ότι θα με άφηνες να σε βοηθήσω.
Αυτό που δεν περίμενα ήταν ότι θα μεγάλωνες και θα μου έμοιαζες . Δεν περίμενα ότι θα έπρεπε να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου, τον εγωισμό και τον σαρκασμό μου. Δεν περίμενα ότι θα έπρεπε να παλέψω τόσο σκληρά για να σε βοηθήσω σε κάποιες από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής σου. Δεν περίμενα ότι θα βίωνα την απόρριψη στην προσπάθειά μου να σε καθοδηγήσω και στο να γίνεις εκείνη η απίστευτη γυναίκα που ήξερα ότι μπορούσες να γίνεις- η γυναίκα που ήθελα να γίνεις.
Δεν μπορούσα να καταλάβω πόσο οπισθοδρομική ήταν η νοοτροπία μου. Νόμιζα ότι προσπαθούσα να σε βοηθήσω. Δεν σκεφτόμουν ότι υπήρχε η πιθανότητα να μπορείς να κάνεις τις σωστές επιλογές, αυτές που εγώ δεν μπόρεσα να κάνω στην ηλικία σου.
Τότε φώναζα.
Ειλικρινά δεν ήξερα τι άλλο να κάνω. Ήξερα ότι δεν με άκουγες. Φοβόμουν ότι θα κατέστρεφες την εικόνα που είχα δημιουργήσει στο μυαλό μου για σένα όταν θα μεγάλωνες. Αντί να προσπαθώ να καταλάβω τις αποφάσεις σου και να σε στηρίξω, ακόμα κι αν δεν συμφωνούσα μαζί σου, προσπάθησα να επιβάλλω τη δική μου άποψη. Όταν επέμενες, εγώ φώναζα ακόμα περισσότερο. Φώναζα γιατί είχα τρομοκρατηθεί. Όσο ήθελες να ξεπεράσεις τα όριά σου, τόσο περισσότερο φοβόμουν.
Υπήρχαν φορές που ένιωθα ότι με αφορούσαν άμεσα αυτά που αντιμετώπιζες και γι’ αυτό σου επέβαλλα τις δικές μου αντιλήψεις. Δεν το έκανα επίτηδες ούτε το έκανα για να ακυρώσω τα δικά σου συναισθήματα, αλλά ήξερα ότι το έκανα. Πίστευα πως αν μπορούσα να σε πείσω ότι ήξερα και ότι σε καταλάβαινα θα με εμπιστευόσουν περισσότερο και θα με έβλεπες λιγότερο σαν εχθρό. Πλέον είχα τον χρόνο να σκεφτώ και μπορώ πια να καταλάβω ότι με τον τρόπο μου υποτιμούσα τα συναισθήματα και την προσωπικότητά σου. Σου ορκίζομαι ότι δεν το συνειδητοποιούσα τότε.
Τώρα που το καταλαβαίνω δεν σε αδικώ για το ότι με απομάκρυνες με αυτόν τον τρόπο.
Ξέρω ότι υπήρχαν φορές που στα μάτια σου απέτυχα σαν μητέρα. Ανησυχούσα γι’ αυτή την πιθανότητα κάθε μέρα από τότε που γεννήθηκες. Η μητρότητα είναι δύσκολη και κάποιες φορές πολύ τρομακτική. Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης ούτε κάποιο ειδικό εγχειρίδιο να ακολουθήσεις. Η ανησυχία και ο φόβος που ένιωθα ήταν γιατί δεν ήξερα τι είχες ανάγκη κάθε φορά από μένα και αυτό με έκανε να νιώθω αποτυχημένη. Κάποιες φορές άκουγα τον εαυτό μου να σου φωνάζει και να σου λέει πράγματα που δεν περίμενα ποτέ να ξεστομίσω.
Ξέρω ότι υπήρχαν στιγμές που με μισούσες. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν στιγμές που κι εγώ ένιωθα πως δεν άντεχα άλλο. Όχι επειδή δεν σε αγαπούσα αλλά επειδή σε αγαπούσα υπερβολικά. Κανείς άλλος δεν με έχει προκαλέσει όσο εσύ σε όλη μου τη ζωή. Δεν ήμουν προετοιμασμένη να δω κάποια στοιχεία της δικής μου προσωπικότητας σε σένα. Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι το να μου μοιάσεις δεν ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί. Δεν εκτιμούσα τον εαυτό μου- τις επιλογές που έκανα ή ακόμα και τη γυναίκα που έγινα- κι έτσι έπρεπε να παλεύω με αυτή την ειρωνεία.
Τα τελευταία 5 χρόνια έχουν δοκιμάσει την υπομονή, τις πεποιθήσεις και τα όριά μου. Υπήρχαν μέρες- ή ακόμα και μήνες- που πίστευα ότι μόλις έκλεινες τα 18, θα έφευγες από το σπίτι και δεν θα μου ξαναμιλούσες.
Χαίρομαι που έκανα λάθος.
Πάντα πίστευα ότι το να είμαι καλή μητέρα σήμαινε πως ήταν υποχρέωσή μου να σε βοηθήσω να γίνεις καλός άνθρωπος, να φροντίσω να ακολουθήσεις τον σωστό δρόμο. Νομίζω ότι αυτή η ιδέα με δυσκόλεψε να δεχτώ κάποιες από τις επιλογές σου, με τις οποίες δεν συμφωνούσα. Φοβήθηκα όταν έγινες εκείνο το ανεξάρτητο άτομο που πάντα ήθελα να γίνεις και άφησα τον φόβο μου να με επηρεάσει. Δεν χάρηκα για την ανεξαρτησία σου ούτε εμπιστεύτηκα την κρίση σου. Τότε σε απογοήτευσα.
Εύχομαι να σε είχα ακούσει περισσότερο. Να άκουγα όσα προσπαθούσες να μου πεις αντί να προσπαθήσω να βρω τρόπο να σε βοηθήσω.
Εύχομαι να είχα εμπιστευτεί και τις δυο μας περισσότερο γιατί είμαστε και οι δύο πιο δυνατές απ’ ότι νομίζουμε.
Θέλω να ξέρεις πόσο περήφανη είμαι για σένα. Έχεις γίνει τόσο δυνατή όσο φανταζόμουν. Θέλω να ξέρεις πως το να είμαι μαμά σου με έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Πάντα πίστευα ότι ήταν δική μου υποχρέωση να σε διδάξω ό,τι μπορούσα για τη ζωή αλλά νομίζω ότι δεν έχεις μάθει τόσα πολλά από μένα τελικά- εγώ έχω μάθει περισσότερα από σένα.
Θέλω να ελπίζω όμως ότι κάποια μέρα στη ζωή σου θα μου πεις πως σε βοήθησα σε κάτι και πως δεν θα μπορούσες να το πετύχεις χωρίς εμένα.
Δεν με πειράζει αν μου πεις ψέματα.
Με αγάπη,
Η μαμά σου. »