Οι δασμοί του Τραμπ βασίζονται σε τεράστιο λάθος, υποστηρίζει δεξαμενή σκέψης των ΗΠΑ που πρόσκειται στους Ρεπουμπικανούς. Παρά τη λέξη «αμοιβαία», δεν υπάρχει τίποτα στον τύπο που να αντιπροσωπεύει δασμούς ή άλλους εμπορικούς φραγμούς που επιβάλλονται στις αμερικανικές εξαγωγές.
Ο μαθηματικός τύπος που χρησιμοποίησε η αμερικανική κυβέρνηση για την επιβολή αμοιβαίων δασμών περιέχει ένα σοβαρό μαθηματικό λάθος που υπερδιογκώνει τον αντίκτυπο κατά περίπου τέσσερις φορές, δήλωσαν οικονομολόγοι του American Enterprise Institute (ΑΕΙ).
Η συντηρητική δεξαμενή σκέψης λέει ότι το λάθος οδήγησε σε δασμολογικούς συντελεστές μαζικά υψηλότερους απ’ ό,τι θα έπρεπε να είναι για να επιτευχθούν οι στόχοι που επιδίωκε η κυβέρνηση.
Μετά την ανακοίνωση των δασμών την περασμένη Τετάρτη, η κυβέρνηση Τραμπ δημοσίευσε έναν περίπλοκο μαθηματικό τύπο, ο οποίος, όπως είπε, αναπτύχθηκε με το Συμβούλιο Οικονομικών Συμβούλων και χρησιμοποιήθηκε για να καθοριστεί ο τρόπος καθορισμού των συντελεστών.
Αποδεικνύεται ότι ο τύπος είναι απλώς το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ με κάθε χώρα, διαιρεμένο με την αξία των αγαθών που εισάγουν οι ΗΠΑ από τη χώρα αυτή. Δύο άλλες μεταβλητές στην εξίσωση ακυρώνει η μία την άλλη, καθιστώντας τες ουσιαστικά χωρίς νόημα.
Οι οικονομολόγοι της δεξαμενής σκέψης Kevin Corinth και Stan Veuger λένε ότι δεν πρέπει να αλληλοεξουδετερώνονται, επειδή η ομάδα του Trump χρησιμοποίησε λάθος επίπεδο για μία από αυτές.
Πώς λειτουργεί αυτό;
Μία από τις μεταβλητές σχετίζεται με την «ελαστικότητα των τιμών εισαγωγής σε σχέση με τους δασμούς», δηλαδή πόσο μετακινούνται οι τιμές εισαγωγής καθώς εφαρμόζονται δασμοί. Ο υπολογισμός της κυβέρνησης αποδίδει στη μεταβλητή αυτή τιμή 0,25, η οποία στα μαθηματικά της ελαστικότητας των τιμών υποδηλώνει ότι το μεγαλύτερο μέρος των επιπτώσεων των δασμών δεν πλήττει την τιμή εισαγωγής ενός προϊόντος κατά την είσοδό του στη χώρα. Υποστηρίζουν ότι χρησιμοποίησαν λανθασμένη τιμή για τις τιμές εισαγωγής, και αντ’ αυτού χρησιμοποίησαν την τιμή για τη λιανική τιμή, ή τι συμβαίνει στην τελική τιμή καταναλωτή μετά την εισαγωγή και διανομή του αγαθού.
Υποστηρίζουν, αντίθετα, ότι η σωστή τιμή είναι 0,945 – με άλλα λόγια, σχεδόν το σύνολο του δασμού πλήττει την τιμή εισαγωγής ενός αγαθού καθώς αυτό εισάγεται στη χώρα.
«Είναι ασυνεπές να πολλαπλασιάζουμε την ελαστικότητα της ζήτησης εισαγωγών σε σχέση με τις τιμές εισαγωγής με την ελαστικότητα των τιμών λιανικής σε σχέση με τους δασμούς», γράφουν οι συγγραφείς της έκθεσης.
Οι Corinth και Veuger γράφουν ότι αν οι δασμοί είχαν υπολογιστεί σωστά, με τους ίδιους τελικούς στόχους στο μυαλό, αλλά χρησιμοποιώντας το σωστό είδος του αριθμού ελαστικότητας, η εισφορά σε μια χώρα όπως το Βιετνάμ θα ήταν 12,2% και όχι 46%.
Για να υποστηρίξει την προσέγγισή του, συμπεριλαμβανομένου του τύπου του, το Γραφείο του Εμπορικού Αντιπροσώπου των ΗΠΑ επικαλείται έρευνα σχετικά με την ελαστικότητα των τιμών από τον καθηγητή της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ Alberto Cavallo.
«Τώρα, η άποψή μας είναι ότι ο τύπος στον οποίο βασίστηκε η διοίκηση δεν έχει καμία βάση ούτε στην οικονομική θεωρία ούτε στο εμπορικό δίκαιο», γράφουν οι Corinth και Veuger. «Αλλά αν πρόκειται να προσποιούμαστε ότι αποτελεί υγιή βάση για την εμπορική πολιτική των ΗΠΑ, θα πρέπει τουλάχιστον να μας επιτραπεί να περιμένουμε ότι οι αρμόδιοι αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου κάνουν προσεκτικά τους υπολογισμούς τους».
