Από την ίδια σχεδόν ημερομηνία που «βγήκαμε» από τα μνημόνια, ημερομηνία που σύμφωνα με τον κυβερνητικό μύθο είναι μία μέρα θριάμβου για την Ελλάδα, δεν περνάει μέρα που να μη φέρνει και ένα σκοτεινό νέο για την ελληνική οικονομία.
Τη μια η ιταλική κρίση, που ανεβάζει τα επιτόκια των ομολόγων εξανεμίζοντας τις ελπίδες μας για έξοδο στις αγορές, την άλλη η πτώση του δείκτη επιχειρηματικών προσδοκιών, την επομένη η πτώση των πωλήσεων των σούπερ μάρκετ, μετά η κατάρρευση των μετοχών στο Χ.Α. με αιχμή τις τράπεζες που συνεχίζεται καθημερινά, χωρίς ανάσα. Να βάλουμε και την αποκάλυψη ενός κορυφαίου σκανδάλου, της απάτης που αποδείχθηκε ότι ήταν μια πολυβραβευμένη κορυφαία ελληνική «διεθνής» επιχείρηση.
Τα σύννεφα πολλαπλασιάζονται και στο διεθνές επίπεδο. Καθώς οι παρενέργειες των εν εξελίξει εμπορικών πολέμων δημιουργούν τριγμούς ακόμα και στο ευτυχές για την ώρα κάστρο του παγκόσμιου συστήματος, τις ΗΠΑ. Όπου αναπτύσσεται μία δυναμική αύξησης των επιτοκίων για να προληφθεί μία αναζωπύρωση του πληθωρισμού. Οι πρόσφατοι δασμοί των εισαγόμενων προϊόντων, που περνούν στις εσωτερικές τιμές, αλλά και η αύξηση της τιμής του πετρελαίου, αποτέλεσμα των ανησυχιών που προκαλούν οι κυρώσεις στο Ιράν και οι πιθανές στη Σαουδική Αραβία, βοηθούν στο σχετικό κλίμα.
Αυτό είναι το μοτίβο πάνω στο οποίο αναπτύσσεται σιγά σιγά ένα σύννεφο νέων αμφιβολιών για τις προοπτικές μας. Το εξωγενές περιβάλλον, οι ξένες σημαίες επιβαρύνουν μια αδύναμη κατάσταση. Συνοδεύεται δε από την εμπεδωμένη εμπειρική γνώση ότι σε προεκλογική περίοδο, όπως αυτή στην οποία έχουμε μπει, η ανασφάλεια για το οικονομικό περιβάλλον μεγαλώνει, δεν ελαττώνεται.
Έτσι θα περάσει άλλος ένας χρόνος, ο φετινός, από εκείνους τους έξι, στους οποίους περιμέναμε 20 δισ. ευρώ νέες επενδύσεις ετησίως. Είναι νομίζω ο έκτος, αφού η σχετική έκκληση για ένα νέο τέτοιο «επενδυτικό σοκ» διατυπώθηκε το 2012… Αντί γι’ αυτό είμαστε πάλι, για άλλη μία χρονιά, χωρίς τέτοιο νούμερο, μάλιστα είμαστε και πάλι σε περιοχή αρνητικών συνολικών επενδύσεων.
Ωστόσο, κάποιες επενδύσεις γίνονται. Καθώς η επιχειρηματικότητα εκδηλώνεται ακόμη και στα πιο δύσκολα περιβάλλοντα, όπως υπάρχει ζωή ακόμα και στα βάθη των ωκεανών. Απλώς δεν είναι η ποσότητα αρκετή για να μας βγάλει από τα αδιέξοδά μας. Τις προηγούμενες ημέρες μία ακόμη ελληνική επιχείρηση, με εργοστάσια συσκευασίας και στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο, βρήκε την Κολχίδα της περνώντας σε αυστριακά χέρια και μπαίνοντας σε ένα ισχυρότατο διεθνές γκρουπ.
Κάποιοι μπορούν να το δουν αρνητικά, μιλώντας για «αφελληνισμό», αλλά τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να περιμένουμε αυτό το επιθυμητό, υποτίθεται, επενδυτικό σοκ, να προέλθει από ελληνικά κεφάλαια. Αν περιμένουμε αυτά τα «120 δισ. επενδύσεων σε έξι χρόνια» να είναι και ελληνικά, απλά προσθέτουμε ακόμα μία αυταπάτη στις πολλές που έχουμε ενσωματώσει στο συλλογικό μας φαντασιακό.
Είναι αυτονόητο ότι αν είναι ποτέ να δημιουργήσουμε το απαραίτητο επενδυτικό σοκ, αυτό θα σημαίνει, αναγκαστικά, ότι η ελληνική οικονομία και η επιχειρηματικότητα θα κυριαρχηθεί από ξένες σημαίες.
Ξένες σημαίες κυριαρχούν στη ζωή μας, έτσι και αλλιώς.
Του Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη