Να στιγματίζεις με το χαμόγελό σου κάθε μικρή ή μεγάλη στιγμή σου. Να το αφήνεις αποτύπωμα σε κάθε μέρα σου. Να σφραγίζεις με αυτό κάθε συνάντησή σου. Να κυριαρχεί σε κάθε σου συναπάντημα. Να γίνεται αποτύπωμα κάθε σου θύμησης. Και να είναι αυτό η ομορφότερη εικόνα που θα αφήνεις σε κάθε ανάμνηση σου.
Να κερδίζεις με το χαμόγελό σου τον σεβασμό των επικριτών σου. Την αγνή και άσπιλη αγάπη των παιδιών. Να αποκτάς μέσα από αυτό τον θαυμασμό των φίλων και εχθρών. Την άπλετη εκτίμηση των όμορφων και αισιόδοξων. Τις καλύτερες εντυπώσεις των γύρω σου. Να αφήνεις το φως του να αντανακλά στο βλέμμα σου για να εκπέμπει την καλοσύνη σου. Και να το έχεις μόνιμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο σου. Χαμογέλα μωρέ για να γίνεται ο πίνακας της οντότητάς σου πολυτιμότερος και να χρωματίζει την ύπαρξη σου. Να αντανακλά τις αποχρώσεις του στην ψυχή σου. Να ανοίγει δρόμο στο φως του ήλιου που πηγάζει από την καρδιά σου. Και να κρύβει κάτω από την φωτεινότητά του τις πίκρες με τις οποίες αυτός ο κόσμος εμποτίζει την καθημερινότητα σου.
Και στα δύσκολα, να τους τρίβεις το χαμόγελό σου στα μούτρα. Να σκεπάζεις κάτω από αυτό τις πληγές σου. Να είναι η αδιαπέραστη ασπίδα σου τις ώρες του πόνου και της απελπισίας σου. Να γίνεται ήλιος φωτεινός που θα διώχνει τα σκοτάδια από την ψυχή σου. Η λιακάδα που θα λιώνει το χιόνι από την υπόστασή σου. Ουράνιο τόξο και ξαστεριά στον ουρανό της ύπαρξής σου μετά τις μπόρες. Και απάνεμο λιμάνι και καταφύγιό σου στις καταιγίδες. Κάνε το ομπρέλα να σε προστατεύει όταν στην ζωή σου βρέχει πόνο. Να μάθεις να ντύνεις με αυτό τις κακίες που σε περιβάλλουν. Να το κουβαλάς μαζί σου στις δοκιμασίες που σε υποβάλλουν. Να το προβάλλεις στους μικρόψυχους και αχάριστους που προσπαθούν να σε καταβάλουν. Και να κλείνεις το μάτι χαμογελώντας στους κακούς που σε υποσκάπτουν.
Να γελάς πολύ και συχνά. Άσε τον χαρούμενο ήχο από το γέλιο σου να φτάσει σε αυτούς που εγκλωβίστηκαν στα άσχημα και μουντά. Να θυμίσει ξανά στους ανθρώπους πως είναι κανείς να γελά. Πως είναι να ενθουσιάζεσαι με τα απλά και μικρά. Να ξεφύγουν από την άσχημη καθημερινότητα. Να αντλούν δύναμη να αντιμετωπίζουν την στεναχώρια. Να ανοίγουν δρόμο να περάσει για λίγο από την ζωή τους η χαρά. Να ξεχάσουν την θλίψη και την μιζέρια σε μια κοινωνία που μεμψιμοιρεί. Να μάθουν να εκτιμούν την ομορφιά μέσα στην ασχήμια που καραδοκεί. Να ζήσουν για λίγο έξω από τα γρανάζια αυτού του κόσμου που δεν έχει μάθει να αντιστέκεται και να πολεμά. Και να κάνει το γέλιο, το χαμόγελο και την χαρά ακρογωνιαίο λίθο και λάβαρο στις δυσκολίες και τα προβλήματα να του δίνει σθένος να πορεύεται μπροστά.
Να χαμογελάς μωρέ να λάμπει ο κόσμος σου. Να γελάς να ευφραίνεται η καρδιά σου. Να είναι η αφετηρία κάθε σου μέρας και το τέρμα κάθε βραδιάς σου. Και να θυμάσαι πάντα ότι αυτά είναι τα μόνα όπλα στην φαρέτρα της καρδιάς σου. Γιατί δεν παλεύεται αλλιώς τούτος ο κόσμος μάτια μου.
Της Λίτσας Φιλίππου
[psychologistnow.gr ]