Μπορεί ακόμα να μην γνωρίζουμε το πρόσωπο που θα προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ξέρουμε όμως από ποια δεξαμενή θα το επιλέξει.
Με τον πρωθυπουργό της χώρας, Κυριάκο Μητσοτάκη, να αναμένεται να ανακοινώσει την απόφασή του για τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας (ΠτΔ) τις επόμενες ημέρες, σε συνδυασμό με την επικείμενη συνάντησή του με την πρόεδρο Κατερίνα Σακελλαροπούλου, που είναι προγραμματισμένη για την Τετάρτη 15 Ιανουαρίου, η σεναριολογία φουντώνει και τα ονόματα που ακούγονται προέρχονται κυρίως από το λεγόμενο εκσυγχρονιστικό μπλοκ.
Επί της ουσίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει να δίνει έμφαση στο Κέντρο, το οποίο του άνοιξε τον δρόμο προς την πρωθυπουργία.
Η στρατηγική αυτή επιβεβαιώθηκε από τις δηλώσεις του σχετικά με τον θάνατο του Κώστα Σημίτη, τον επικήδειο λόγο που εκφώνησε στη Μητρόπολη και όσα ανέφερε στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο του 2025.
Στον επικήδειο λόγο του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξήρε την πολιτική παρακαταθήκη του Κώστα Σημίτη, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Η ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ και της Κύπρου στην ΕΕ αποτελούν κορυφαία επιτεύγματα της εθνικής στρατηγικής του» και «Η Ελλάδα ακολούθησε έναν ευρωπαϊκό προσανατολισμό, με στόχο τη σύγκλιση με τα πιο ανεπτυγμένα κράτη της Ευρώπης».
Οι παραπάνω αναφορές μαρτυρούν ότι ο πρωθυπουργός έχει ήδη επιλέξει το πρόσωπο που θα προτείνει τις επόμενες μέρες και από ποια δεξαμενή θα διαλέξει.
Φαβορί στην διαδικασία φαίνεται να είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος όχι μόνο διαθέτει τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά αλλά είναι μία επιλογή που δύσκολα θα μπορέσει να απορρίψει το ΠΑΣΟΚ.
Στο τραπέζι βρίσκονται και άλλα ονόματα της κεντροαριστεράς όπως ο Τάσος Γιαννίτσης, ο Γιάννης Στουρνάρας, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Λουκάς Παπαδήμος αλλά και ορισμένοι καθηγητές Πανεπιστημίου με διαδρομή στην αριστερά που έχουν συναντηθεί πολιτικά με τον Κώστα Σημίτη, όπως ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς και ο Γιάννης Βούλγαρης.
Το όνομα του Κώστα Τασούλα παραμένει ως ασφαλή λύση, όμως η κεντρώα επιλογή κερδίζει περισσότερους πόντους. Το ζητούμενο της συναίνεσης για το οποίο γίνεται λόγος δεν περιορίζεται μόνο στην αριθμητική των ψηφοφοριών εντός της Βουλής.
Αφορά κυρίως την επόμενη μέρα της θητείας του νέου Προέδρου κατά την άσκηση των καθηκόντων του. Ένας πρόεδρος που θα ενώνει και δεν θα διχάζει…
Ένας πρόεδρος που δεν θα λειτουργεί ορμώμενος από κομματικά κριτήρια, πεποιθήσεις και προσωπική ατζέντα. Αυτό ακριβώς είναι το κριτήριο που θα καθορίσει την τελική επιλογή του πρωθυπουργού.