Το απόσπασμα του Στίβεν Χόκινγκ να μιλάει χωρίς το συνθεσάιζερ φωνής του τη δεκαετία του 1970 έχει γίνει viral. Αυτή είναι η πρώτη φορά που πολλοί άνθρωποι ακούνε τη φωνή του. Ένα σπάνιο απόσπασμα του Στίβεν Χόκινγκ να μιλάει χωρίς το συνθεσάιζερ της φωνής του έχει γίνει viral.
Το βίντεο κάνει το γύρο των κοινωνικών δικτύων που δείχνει τον φυσικό να μιλάει χωρίς το φωνητικό του βοήθημα τη δεκαετία του 1970. Ο Χόκινγκ είναι γνωστός για τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης που εξηγεί πώς ξεκίνησε το σύμπαν και θεωρείται ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά στον τομέα του.
Κάποια στιγμή, στα μέσα της δεκαετίας του 80, ο Στίβεν Χόκινγκ έφτασε πολύ κοντά στο τέλος. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Γενεύη, ο παγκοσμίως διάσημος θεωρητικός φυσικός έπαθε πνευμονία, γεγονός που αποδυνάμωσε περαιτέρω τον ήδη αδύναμο οργανισμό του. Όπως κείτονταν αναίσθητος, συνδεδεμένος στα μηχανήματα που τον κρατούσαν στη ζωή, οι γιατροί κατέληξαν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο για να τον βοηθήσουν και πρότειναν στην τότε σύζυγό του, Τζέιν, να σκεφτεί την πιθανότητα να κλείσουν τα μηχανήματα. Όμως η Τζέιν ήξερε ότι ο Χόκινγκ μπορούσε να ξεπεράσει και τις πιο αντίξοες συνθήκες. Ήταν μόλις 21 ετών όταν διαγνώστηκε με ALS (Αμυοτροφική Πλευρική Σκλήρυνση), μία θανατηφόρα νευρολογική ασθένεια, και έμαθε ότι το προσδόκιμο ζωής του ήταν εξαιρετικά περιορισμένο. Παρόλα αυτά ο Χόκινγκ κατάφερε να παραμείνει στη πρώτη γραμμή της επιστημονικής έρευνας, με εκπληκτικές ανακαλύψεις και θεωρίες. Μάλιστα, η αρρώστια του ήρθε την εποχή που τελείωνε το έργο του με τίτλο «Το Χρονικό του Χρόνου». Η Τζέιν, παρόλο το σοβαρό της κατάστασής του, απαίτησε να γυρίσει ο σύζυγός της άμεσα στο Κέμπριτζ.
Ακολουθήσε μια πραγματικά δύσκολη και μακροχρόνια ανάρρωση. Οι θεράποντες γιατροί χρειάστηκε να του κάνουν τραχειοτομή, γεγονός που του έσωσε μεν τη ζωή, αλλά κατέστρεψε τη φωνή του. Με δεδομένο ότι το ALS είχε ήδη προχωρήσει τόσο ώστε να μην μπορεί να γράψει, χωρίς να μπορεί να μιλήσει δεν θα ήταν αδύνατο να τελειώσει το βιβλίο του. Στην αρχή επικοινωνούσε με το περιβάλλον του μέσω ενός απλοϊκού συστήματος με κάρτες. Στη συνέχεια αναπτύχθηκε ένα πρόγραμμα που του έδωσε τη δυνατότητα να δακτυλογραφεί πιέζοντας ένα κουμπί με τον αντίχειρά του, ενω με την βοήθεια ενός synthesizer επανάκτησε τη φωνή του. Έτσι κατάφερε να τελειώσει το «Το Χρονικό του Χρόνου» που πούλησε περισσότερα από 10 εκατομμύρια αντίτυπα. Καθώς η ασθένεια του προχωρούσε, σταδιακά έχασε την ικανότητα να κινεί τον αντίχειρά του και άρχισε να χρησιμοποιεί ένα μυ στο μάγουλό του, μέσω ενός ειδικά σχεδιασμένου διακόπτη πάνω στα γυαλιά του.
Το 2011, ο διάσημος επιστήμονας είχε πλέον κουραστεί από τον αργό ρυθμό στο γράψιμό του και ήρθε σε επαφή με τον Γκόρντον Μουρ, συν-ιδρυτή της Intel, ζητώντας τη βοήθειά του. Η Intel υποστήριζε τις ανάγκες κομπιούτερ του Χόκινγκ από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και έτσι ο Μουρ έστειλε αμέσως μία ομάδα στο Κέμπριτζ, στην οποία συμμετείχε η Λάμα Νάκμαν, διευθύντρια του Anticipatory Computer Lab της Intel στη Silicon Valley. Η Νάκμαν προβληματίστηκε έντονα από τον χρόνο που χρειάζονταν ο Χόκινγκ για να ολοκληρώσει ακόμα και την πιο απλή διαδικασία. Μπορούσε να γράψει συνολικά μία με δύο λέξεις το λεπτό, ενώ το άνοιγμα ενός απλού αρχείου μπορούσε να πάρει έως και τέσσερα λεπτά. Μια ιδιοφυία που μπορούσε να εξηγήσει την απαρχή του σύμπαντος, εγκλωβισμένη σε μία απαρχαιωμένη πλατφόρμα software.
H ομάδα ξεκίνησε να προτείνει μια σειρά από ιδέες για τεχνολογίες αιχμής, από συστήματα παρακολούθησης οφθαλμών έως τεχνολογίες δραστηριότητας εγκεφάλου. Αλλά μετά από μήνες εξερεύνησης, η Νάκμαν κατάλαβε ότι ο Χόκινγκ δεν ήθελε ριζικές αλλαγές: ο διάσημος φυσικός ήταν ήδη 70 ετών και δεν ήθελε να μάθει νέα συστήματα. Η ομάδα άλλαξε τακτική και ξεκίνησε να δουλεύει με άξονα λιγότερο επεμβατικές βελτιώσεις, όπως την ανάπτυξη μιας πλατφόρμας software με καλύτερη κατανόηση του γενικού πλαισίου, που εκμηδένιζε τα μη απαραίτητα βήματα και, σε συνεργασία με την Swift Key, κατασκεύασαν ένα πρόγραμμα πρόβλεψης λέξεων ειδικά σχεδιασμένο για τον Χόκινγκ