Ο βουλευτής Φθιώτιδας, Γιάννης Οικονόμου, με άρθρο του στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» αναφέρθηκε στην πορεία του Ελληνισμού
Ο Βίκτωρ Ουγκώ έχει εύστοχα πει ότι «ο κόσμος είναι η Ελλάδα που διαστέλλεται∙ Ελλάδα είναι ο κόσμος που συστέλλεται». Ο ελληνισμός ήταν, ανέκαθεν, και παραμένει κάτι πολύ περισσότερο από την Ελλάδα. Και δεν θα πρέπει να κρίνεται η ελληνικότητα με γνώμονα μόνο την καταγωγή, αλλά κυρίαρχα με πολιτισμικά κριτήρια, ειδικά όταν μιλάμε για πληθυσμούς που έζησαν επί αιώνες υπό την επικυριαρχία της βυζαντινής αυτοκρατορίας και παραμένουν μέχρι σήμερα, από κάθε άποψη, μέρος της Ρωμιοσύνης. Οι ορθόδοξοι χριστιανικοί πληθυσμοί της πάλαι ποτέ βυζαντινής επικράτειας είχαν και διατηρούν οργανική σχέση με την ελληνικότητα και αποτελούν μια μεγάλη, και εν πολλοίς αναξιοποίητη από την ελληνική Πολιτεία, γεωπολιτική παρακαταθήκη.
Τις τελευταίες ημέρες βλέπουμε με αγωνία και φρίκη την αναζωπύρωση του πολέμου στη Συρία. Χιλιάδες μέλη της Ελλληνο-Λεβαντίνικης κοινότητας βρίσκονται στο έλεος των τζιχαντιστών, οι οποίοι επιτίθενται με δριμύτητα εναντίον τους, κινούμενοι κυρίαρχα από θρησκευτικό και πολιτισμικό μίσος. Οι τζιχαντιστές είναι αποδεδειγμένο ότι κινούνται από την Τουρκία, η οποία εδώ και δεκαετίες εφαρμόζει μια καλά μελετημένη και, δυστυχώς, αποτελεσματική, πολιτική απομείωσης της ελληνικής επιρροής στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία, ενώ ταυτόχρονα καλλιεργεί συστηματικά τον παντουρανισμό.
Μάλιστα, πέρα από τη φυσική εξόντωση της Ελλληνο-Λεβαντίνικης κοινότητας, οι τζιχαντιστές προχωρούν σε καταστροφές θρησκευτικών και πολιτισμικών χώρων, με απώτερο σκοπό να εξαφανίσουν ό,τι θυμίζει Ελλάδα και Ορθοδοξία.
Η Ελλάδα έχει ρίζες στην Ασία εδώ και αιώνες. Ρίζες εθνοτικές και πολιτισμικές.
Το Χαλέπι, που σήμερα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, υπήρξε ιστορικά η μεγαλύτερη ελληνική πόλη στη Μέση Ανατολή και πριν από την έναρξη του εμφυλίου στη Συρία τα ελληνικά ήταν βασική γλώσσα του εμπορίου στην περιοχή. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε την Ελληνό-Λεβαντίνικη διασπορά στην Ευρώπη και την Αμερική, η οποία αριθμεί περί τα δύο εκατομμύρια.
Άνθρωποι που προσβλέπουν στην Ελλάδα και περιμένουν από τη χώρα μας στήριξη των μελών της κοινότητάς τους που διαμένουν στη Συρία.
Η Ελλάδα οφείλει να δώσει διπλωματικές μάχες στα διεθνή fora για να υπερασπιστεί τις πολλές χιλιάδες Ελληνό-Ρωμιών, όπως αυτοαποκαλούνται, στη Συρία. Δεν πρέπει να μένουμε δέσμιοι της στενής γραμματικής ερμηνείας του τι είναι Έλληνας, την οποία έχει υιοθετήσει μυωπικά η ελληνική Πολιτεία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αντίθετα, η Ελλάδα του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα κατόρθωσε να μεγαλουργήσει επειδή είχε σαφή πολιτική οικείωσης της Ρωμιοσύνης τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην Ασία.
Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία για την Ελληνό-Λεβαντίνικη κοινότητα, η Ελλάδα οφείλει να ηγηθεί διεθνούς εκστρατείας, στο πλαίσιο της ΕΕ και των Ηνωμένων Εθνών, εκμεταλλευόμενοι την ισχυρή διπλωματική και γεωπολιτική μας θέση. Οφείλουμε να πρωταγωνιστήσουμε στην προσπάθεια ανακοπής της προέλασης των τζιχαντιστών και στην αποτελεσματική προστασία της Ελληνό-Λεβαντίνικης κοινότητας. Η Ελλάδα υποχρεούται, ιστορικά και διπλωματικά, να τους στηρίξει εμπράκτως. Η προστασία τους και η διασφάλιση της συνέχειας της παρουσίας της Ρωμιοσύνης στην περιοχή, και ευρύτερα, συνιστούν από τη μια μέγιστο ανθρωπιστικό καθήκον και από την άλλη ιστορική και διπλωματική υποχρέωση της Ελλάδας.