Τελικά ήταν η Ταινία της Συμφοράς και όχι η Συμμορία της Συμφοράς – Και το λέω εγώ που έκαψα δέκα ευρώ και 2 ώρες παρά ένα λεπτό για να δω μια ας πούμε ταινία
Τον Τσούβι τον πάω με χίλια όπως και όλη η Ελλάδα. Το δολοφονικό του χιούμορ και οι ατάκες, τόσο μέσα από το youtube όσο και στα live (με τελευταίο αυτό του βροχερού Λυκαβηττού) με κάνουν να πονάνε τα νεφρά μου από το γέλιο.
Ήμουν τουλάχιστον φιλόδοξος και έτοιμος να γελάσω μέχρι δακρύων τη Κυριακή το βράδυ, που αποφάσισα να δω την Συμμορία της Συμφοράς. Να φανταστείτε, δεν πήρα ούτε ποπ κόρν μη τυχόν και πνιγώ την ώρα που μασουλάω σαν μηρυκαστικό από τα γέλια. Την είχα πατήσει τη τελευταία φορά στον Λυκαβηττό με αναψυκτικό.
Bullshits. Η ταινία ξεκίνησε σκ@τ@ (με το ΔΕ.ΓΑ.ΜΑ.) και πήγε ακόμα χειρότερα όσο περνούσε η ώρα. Στο τελευταίο μισάωρο άρχισε να γίνεται έως βαρετή, ενώ αμήχανα κάθε τρια λεπτά έβλεπα το ρολόι μου για να υπολογίσω πότε τελειώνει.
Δε λέω, το σενάριο ήταν βγαλμένο μέσα από την ελληνική πραγματικότητα, αλλά τελικά δεν έβγαλε και το γέλιο που θα θέλαμε. Για την ακρίβεια, δεν έβγαλε σχεδόν καθόλου γέλιο.
Αν με ρωτήσεις για τον MVP, θα πω πως ήταν δυο. Ο πάτερ (και πατέρας του Τσούβι) και ο “πρεζάκιας” Μιχάλης Χωρινός ή αλλιώς Sotirakis The Hustla που τον έπαιξε (τον ρόλο του) όπως έπρεπε.
Απο εκεί και πέρα, όλα τα άλλα ήταν για τα… μπάζα. Κακός συγχρονισμός, μπέρδεμα χωρίς ροή, άκυρα καρέ και γενικά ένα αλαλούμ χωρίς νόημα.
“Κάηκε” ο Τσουβέλας κινηματογραφικά; Λέω πως ναι
“Κάηκε” για το “του μπι κοντινιουντ” που μόστραρε στο τέλος του δίωρου μαρτυρίου. Ποιος θα δώσει δεύτερη ευκαιρία; Είναι σα να είδες το Joker 1, είδες και το ατελείωτο Joker 2 και σιχτίρισες που δεν μπήκες πριν βγάλεις τα εισιτήρια να δεις καμία κριτική. Δεν υπάρχει περίπτωση να πας να δεις το Joker 3 ούτε τζάμπα.
Κάπως έτσι, η ταινία του Τσουβι και της συμμορίας, “κάηκε” κινηματογραφικά. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν θα συνεχίσουμε να γελάμε με το ταλέντο τους στα live ή στο youtube.
Καλό είναι, οι ελληνικές κωμωδίες που τόσο έχουν λείψει από τον κινηματογράφο και το θέατρο, να έχουν πιο προσεγμένα σενάρια. Και όχι “ξεπέτες ότι νάναι” που είπε μια κοπέλα βγαίνοντας από την αίθουσα του σινεμά, φανερά απογοητευμένη από αυτό που μόλις είχε δει.
Ο Έλληνας θέλει να γελάσει. Και θα το κάνει με τη ψυχή του αν δει κάτι πραγματικά αστείο. Και ο Τσούβι μας έχει δώσει άφθονο γέλιο μετά από δύσκολα πρωινά στη δουλειά. Έπρεπε να το πάει αλλιώς. Πολύ αλλιώς.
Μου άρεσε τελικά η ταινία; Ξεκάθαρα όχι. Όπως δεν άρεσε και στους υπόλοιπους 150 συν-θεατές μου που βγήκαν από την αίθουσα μαζί μου.
Όπως και να χει, ο Τσούβι μας αρέσει για την έξυπνη ατάκα του, τον γρήγορο ρυθμό και τον αυτοσαρκασμό του. Όχι στο πανί όμως…