Ο Δημήτρης Θεοδώρας, μόλις 5 ετών, αποτελεί το νεότερο θύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973. Στις 17 Νοεμβρίου 1973, περίπου στις 13:00, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας και της λεωφόρου Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου. Η περίπολος, με επικεφαλής αξιωματικό, πιθανόν τον ίλαρχο Σπυρίδωνα Σταθάκη του Κ.Ε.Τ/Θ, βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Ο μικρός Δημήτρης εξέπνευσε ακαριαία, και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Παίδων, διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
Την ώρα του τραγικού συμβάντος, ο πατέρας του, Θεοφάνης Θεοδώρας, βρισκόταν στο μπαλκόνι του σπιτιού τους με το μικρότερο παιδί της οικογένειας. Άκουσε τις ριπές και, τρομαγμένος, άκουσε έναν γείτονα να φωνάζει: «Μπείτε μέσα, πυροβολούν, οι Γκεσταπίτες βαράνε στο ψαχνό, σκότωσαν το παιδί των από πάνω». Συνειδητοποιώντας ότι το παιδί που σκοτώθηκε ήταν το δικό του, έσπευσε στο Νοσοκομείο Παίδων, όπου επιβεβαιώθηκε ο θάνατος του γιου του.
Εκτός από τον μικρό Δημήτρη, τραυματίστηκαν από σφαίρες στα πόδια δύο αγοράκια που βρίσκονταν στο μπαλκόνι τους. Η οικογένεια Θεοδώρα βιώνει από τότε τον ανείπωτο πόνο της απώλειας, με μια πληγή που δεν πρόκειται να κλείσει ποτέ. Ο πατέρας του Δημήτρη, σε συνέντευξή του το 2018, εξέφρασε την απογοήτευσή του για την αμφισβήτηση των νεκρών του Πολυτεχνείου, δηλώνοντας: «Δεν θα μιλούσα αλλά όσα άκουσα στη Βουλή με έκαναν να εκραγώ. Τόσα χρόνια το ίδιο τροπάριο. Οι πολιτικοί δεν έδωσαν το νόημα που έπρεπε στο Πολυτεχνείο».
Η θυσία του μικρού Δημήτρη Θεοδώρα αποτελεί μια από τις πιο τραγικές πτυχές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, υπενθυμίζοντας τις αθώες ζωές που χάθηκαν στον αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία.