Η επιστήμη πίσω από την αγκαλιά
Σύμφωνα με τον εξελικτικό ψυχολόγο και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Ρόμπιν Ντάνμπαρ «η βασική μέθοδος για τη δημιουργία σχέσεων είναι το σωματικό άγγιγμα».
«Αυτό που συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια είναι η ενεργοποίηση ενός εξειδικευμένου νευρικού συστήματος στο δέρμα. Αυτό ενεργοποιεί το σύστημα ενδορφινών στον εγκέφαλο, το οποίο σε κάνει να αισθάνεσαι ήρεμος και χαλαρός» προσθέτει ο Ντάνμπαρ.
«Πολλοί από εμάς γνωρίζουμε ότι είναι ωραία αίσθηση να δέχεσαι μια αγκαλιά, αλλά δεν σταματάμε συχνά να σκεφτόμαστε τις άλλες θετικές επιδράσεις της», λέει ο καθηγητής Michael Banissy, κοινωνικός νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ.
Σε μια μελέτη, ερευνητές του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon στις ΗΠΑ διαπίστωσαν συσχέτιση μεταξύ του πόσο συχνά οι άνθρωποι βίωναν αγκαλιές, και της ικανότητάς τους να καταπολεμούν τα κρυολογήματα. Όσοι δέχονταν τακτικές αγκαλιές τις 14 ημέρες πριν εκτεθούν σε ιό του κοινού κρυολογήματος είχαν λιγότερες πιθανότητες να μολυνθούν και εάν μολύνονταν παρουσίαζαν λιγότερα σοβαρά συμπτώματα, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους.
Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που αγκάλιασαν τον σύντροφό τους πριν εκτεθούν σε μια στρεσογόνο κατάσταση είχαν χαμηλότερη βιολογική αντίδραση στο στρες, όπως μετρήθηκε μέσω των επιπέδων της κορτιζόλης.
«Στο πλαίσιο της μετάβασης σε ένα αεροδρόμιο και της πτήσης, μπορείτε να δείτε πώς οι αγκαλιές θα μπορούσαν να αποδειχθούν ευεργετικές όσον αφορά τη διαχείριση του άγχους ή των επιπέδων στρες των ανθρώπων», λέει ο Banissy.
Ο Banissy προσθέτει: «Από την άλλη πλευρά, γνωρίζουμε ότι το άγγιγμα και οι αγκαλιές επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από το πλαίσιο —το άγγιγμα πρέπει να είναι επιθυμητό και κατάλληλο—, οπότε θα μπορούσατε να φανταστείτε ότι αν η αγκαλιά είναι αφύσικη για οποιονδήποτε λόγο, δεν θα έχετε το ίδιο επίπεδο οφέλους».
Ο πιο συνηθισμένος τύπος αγκαλιάς είναι αυτό που οι ψυχολόγοι ονομάζουν «σταυρωτή αγκαλιά», όπου τα χέρια είναι σταυρωμένα επάνω στους ώμους και στη μέση του άλλου.
Η διάρκεια έχει σημασία. Αν και ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να προτιμούν μια ελαφρώς μεγαλύτερη ή μικρότερη αγκαλιά, όταν ο Banissy και οι συνάδελφοί του στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ μελέτησαν πόσο ευχάριστες και υπό έλεγχο αισθάνονται οι αγκαλιές που διαρκούν ένα, πέντε ή 10 δευτερόλεπτα, διαπίστωσαν ότι οι αγκαλιές του ενός δευτερολέπτου αξιολογήθηκαν σταθερά ως οι λιγότερο ευχάριστες.
«Αν είναι πολύ σύντομη, οι άνθρωποι μπορεί να μην αισθάνονται απαραίτητα τα οφέλη, αλλά εξίσου, εάν είναι πολύ μεγάλης διάρκειας μπορεί να αρχίσουν να αισθάνονται άβολα», λέει ο Banissy.
«Πέντε έως δέκα δευτερόλεπτα είναι ό,τι πρέπει», καταλήγει ο ίδιος.