Το προσωπικό του νοσοκομείου προσπαθεί πάντα να κάνει την ζωή των παιδιών καλύτερη και πιο ευχάριστη
Μια 8χρονη υποψήφια, η Έμερσον Μπέιζ, για μεταμόσχευση καρδιάς είχε μια λαχτάρα για κάτι αλμυρό λίγο πριν την προετοιμασία για την επέμβασή της. Πολλοί καρδιοπαθείς υποβάλλονται σε περιορισμό των υγρών, γεγονός που μπορεί να τους κάνει να επιθυμούν αλμυρά πράγματα.
Της αρέσει πολύ η το dill spear (είδος τουρσιού), αλλά απολαμβάνει και ένα chip πίκλας που και που.
Η ομάδα στο Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης, όπου η Μπέιζ είναι ασθενής, αγκάλιασε πλήρως τη νέα της «εμμονή» τον Μάρτιο και ένας ειδικός για τα παιδιά από την Ένωση Επαγγελματιών Παιδικής Ζωής άρχισε να διακοσμεί τον περιφερικά εισαγόμενο κεντρικό καθετήρα της (γνωστός και ως γραμμή PICC) με αυτοκόλλητα πίκλας.
Η Μπέιζ ξεκίνησε τη θεραπεία της στο σπίτι της στο Μέντγουεϊ της Μασαχουσέτης, ενώ ήταν ακόμη επτά ετών. Μόλις τελείωσε το σχολείο τον Ιούνιο, μπήκε σε νοσοκομείο στο Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης, όπου γνώρισε τη σεφ και υπεύθυνη του προγράμματος μαγειρικών υπηρεσιών Σάρα Μπράις.
Στον υβριδικό διοικητικό της ρόλο, η Μπράις καθοδηγεί γευστικές, διαδραστικές και συχνά «ξαπλωμένες» εμπειρίες.
Χρησιμοποιεί τη μαγειρική και το φαγητό για να ασχοληθεί με τους ασθενείς και προσπαθεί να κάνει το χρόνο που περνούν στο νοσοκομείο λίγο πιο διασκεδαστικό. Έχει κάνει τα πάντα, από διακόσμηση cupcakes μέχρι και nachos δίπλα στο κρεβάτι και, τώρα, πίκλες μέσα στο δωμάτιο.
«Έχω φτιάξει πίτσα, που είναι ίσως η πιο πολυσυζητημένη και αυτή που κάνω πιο συχνά», λέει η Μπράις, προσθέτοντας αργότερα ότι δουλεύει κυρίως με παιδιά ηλικίας από τεσσάρων έως 16 ετών. Έχει επίσης φτιάξει βάφλες με μια μίνι βαφλιέρα για να προσπαθήσει να κάνει τους ασθενείς να ενθουσιαστούν με την πρωινή διατροφή, έχει διακοσμήσει ολόκληρες τούρτες γενεθλίων και μπισκότα ζάχαρης, έχει γεμίσει κανόλι κατά παραγγελία και έχει επιχειρήσει να φτιάξει ακόμα και μαλακά κουλούρια, κάτι που, όπως λέει η Μπράις, δεν πήγε τόσο καλά.
Ήμουν και εγώ ασθενής
Η Μπράις ήταν ασθενής στο Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης όταν ήταν παιδί και θυμάται πόσο την επηρέασαν μερικές από τις στιγμές που μοιράστηκε με το προσωπικό.
«Ήθελα πραγματικά να κάνω τη διαφορά», λέει για την απόφασή της να επισκεφθεί ξανά το νοσοκομείο ως μη ασθενής. Τώρα, σπουδάζει για να γίνει διαιτολόγος.
«Έχω δουλέψει σε αυτά τα δωμάτια και έχω δει τι διαφορά κάνει για ένα παιδί να τρώει – και απλώς προσπαθώ να το κάνω να φάει κάτι», συνεχίζει. «Ακούγεται τόσο απλό, σωστά; Αλλά πραγματικά μπορεί να είναι τεράστια η διαφορά».
Η Μπράις λέει στο TODAY.com ότι έλαβε αρκετά emails από τους γιατρούς και τους διοικητικούς φροντιστές της Μπέιζ σχετικά με την επιθυμία της για πίκλες.
Αφού συνεργάστηκε με τον κλινικό διαιτολόγο της Μπέιζ, η Μπράις ήξερε ακριβώς τη σωστή δραστηριότητα που θα της πρότεινε όταν ερχόταν η ώρα.
Η Μπράις ρώτησε την Μπέιζ αν ήξερε πώς φτιάχνονται οι πίκλες.
«Είπε: “Όχι! Δεν θα το είχα σκεφτεί ποτέ” και είπα: “Τι θα έλεγες αν φτιάχναμε μερικές μαζί;”». θυμάται η Μπράις. «Τα μάτια της έλαμψαν και είπε: «Μπορούμε να το κάνουμε αυτό;»». Και η Μπράις απάντησε: «Μπορούμε να κάνουμε τα πάντα – αν πεις ότι θέλεις να κάνεις κάτι, θα βάλω τα δυνατά μου να το κάνω».
Τρεις ημέρες αργότερα, η Μπράις είχε βρει μια συνταγή για πίκλες που διατηρούνται σε ψυγείο (δεν μπορεί να φέρει εξοπλισμό όπως εστίες επαγωγής στα δωμάτια του νοσοκομείου, οπότε έπρεπε να γίνει δημιουργική), προετοίμασε την άλμη και έφερε όλα τα απαραίτητα συστατικά στο δωμάτιο της Μπέιζ.
Τελικά έφτιαξαν επτά διαφορετικά είδη πίκλων, συμπεριλαμβανομένων αγγουριών, σκόρδων, κρεμμυδιών και καρπουζιού.
«Λατρεύει την ιταλική σάλτσα του Κεν (μάρκα) οπότε φτιάξαμε μια πίκλα με αυτή», λέει η Μπράις.
«Ήταν οι καλύτερες δύο ώρες της ζωής μου»
«Μου έτρεχαν και τα σάλια», λέει η Μπέιζ για τη συναρπαστική στιγμή που έμαθε για τη δραστηριότητα, προσθέτοντας ότι το «πάρτι πίκλας» που προέκυψε αποτελεί πλέον μια διασκεδαστική νοσοκομειακή ανάμνηση γι’ αυτήν.
Μετά την πρώτη μίνι δοκιμή γεύσης, το δίδυμο διοργάνωσε ένα πάρτι με πίκλες, όπου άνθρωποι από διάφορα τμήματα περνούσαν για να απολάυσουν μια λιχουδία. Και μέχρι το τέλος, «οι πίκλες είχαν τελειώσει», λέει η Μπράις. «Όλες».
Η Μπέιζ χρησιμοποίησε την εμπειρία της για να ξεναγήσει τους επισκέπτες στις διάφορες ποικιλίες, βοηθώντας τους να αποφασίσουν ποιες θα δοκιμάσουν πρώτα και ποιες θα ήταν καλύτερες ως συνέχεια.
Λέει ότι ήταν πιο ενθουσιασμένη με τα παγάκια από χυμό πίκλας, τα οποία σέρβιρε με λεμονάδα σε όποιον σταματούσε.
«Ήταν οι καλύτερες δύο ώρες της ζωής μου», λέει η Μπράις για το πάρτι.
«Το γεγονός ότι είναι τόσο υποστηρικτικοί στο να μάθουν απλά τι ενδιαφέρει και τι θέλουν να κάνουν τα παιδιά και στη συνέχεια να ακολουθήσουν αυτή την ιδέα, έχουν πραγματικά ομαλοποιήσει την εμπειρία για την Έμερσον εδώ στο Νοσοκομείο Παίδων», λέει στο TODAY.com η Άλισον Μπέις, η μητέρα της ασθενούς. «Το να παίρνεις κάτι όπως μια γραμμή PICC που περνάει μέσα στο σώμα σου και σου παρέχει φάρμακα και να βάζεις αυτοκόλλητα με πίκλες και να το κάνεις να μην είναι τρομακτικό, είναι μεγάλο δώρο».
Ο σκοπός του μαγειρικού προγράμματος, λέει η Μπράις, είναι να σκορπίσει λίγη χαρά. Η Μπέιζ πήρε αυτή την πρωτοβουλία και την εξάπλωσε σε άλλους.
Η Μπράις λέει ότι η Μπέιζ κάνει «σπουδαία δουλειά» στο να βάζει και άλλους ανθρώπους να συμμετέχουν στις δραστηριότητές της. Όταν το νοσοκομείο παρουσίασε το ενυδρείο του λόμπι, η Μπέιζ δημιούργησε ένα τραπέζι με θέμα τη θάλασσα για το προσωπικό και τους επισκέπτες, καθώς και ένα τραπέζι με θέμα το φθινόπωρο νωρίτερα αυτό το μήνα.
Οι νοσηλευτές και οι γιατροί της Μπέιζ την έχουν επίσης ονομάσει «μάγο της μονάδας» – εκτελεί μαγικά κόλπα με το παρατσούκλι «The Magnificent Cardio» τόσο για τους ασθενείς όσο και για το προσωπικό του ορόφου της, και μεταδίδει το μαγικό της σόου σε όποιον στο νοσοκομείο θέλει να το παρακολουθήσει αλλά μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα να βγει από το δωμάτιό του.
«Παίρνει ως πρότυπο από αυτούς τους ενήλικες τη φροντίδα και το ενδιαφέρον τους γι’ αυτήν, και το παίρνει αυτό και προσπαθεί να το ανταποδώσει στα άλλα παιδιά εδώ στο κτίριο», λέει η μητέρα της Μπέιζ.
Το «pickling» είναι μια πανάρχαια πρακτική που χρησιμοποιείται για τη διατήρηση τροφίμων που διαφορετικά θα χαλούσαν. Έτσι, όταν ρωτήθηκε τι θα επέλεγε αν μπορούσε να συντηρίσει οτιδήποτε, φαγητό ή όχι, η Μπέιζ σκέφτηκε για μια στιγμή και είπε με έμφαση: «Κέτσαπ!».
Το προσωπικό, από την άλλη πλευρά, είπε ότι θα επέλεγε να συντηρήσει τη μαγεία της Μπέιζ.
Με πληροφορίες από Today.com