Σε ένα υλικό που καταλήγει στα σκουπίδια μας, μια γυναίκα, η Elisa Sheehan, είδε ομορφιά. Η εικαστικός, επιστρατεύοντας τη γιαπωνέζικη τεχνική Kintsugi, δημιούργησε μια σειρά έργων τέχνης από σπασμένα τσόφλια αυγού.
Η Kintsugi, μια μέθοδος που ανάγεται στον δέκατο πέμπτο αιώνα, ξανακολλά τα σπασμένα κεραμικά αντικείμενα με ρητίνη και πολύτιμα μέταλλα σε σκόνη έτσι ώστε οι «ραφές» όχι μόνο να μην κρύβονται αλλά να υπογραμμίζονται, συνήθως με χρυσό.
H Kintsugi βασίζεται στη φιλοσοφία wabi-sabi, που μας παρακινεί να δούμε την ομορφιά στην ατέλεια. Με το ίδιο σκεπτικό αποφάσισε και η Sheehan να δημιουργήσει με σπασμένα τσόφλια αυγού: θέλοντας να «τιμήσει τα ελαττώματα και να παρουσιάσει την ομορφιά τους». Η ίδια, αφού ενώσει με φύλλα χρυσού τα σημεία όπου έχουν σπάσει ή ραγίσει τα τσόφλια, συχνά ζωγραφίζει στην επιφάνεια των αυγών αφηρημένες μορφές.
Η Sheehan θεωρεί ότι τα αντικείμενα που επισκευάζονται με την Kintsugi -ανάμεσα σε αυτά και τα έργα τέχνης της- δεν έχουν μόνο αισθητικό αλλά και συμβολικό χαρακτήρα. Μέσα από αυτή τη μέθοδο, όπως σχολιάζει, τιμάμε «την ηλικία των επισκευασμένων κεραμικών, την ιστορία, τις ατέλειές τους. Είναι ένας καλός τρόπος να δούμε και εμάς τους ίδιους, τους γύρω μας, τις σχέσεις μας – αντί να προσπαθούμε να μοιάσουμε στον παλαιότερο, νεότερο εαυτό μας, να αγκαλιάσουμε και τις δικές μας ατέλειες».
