Σύγκριση του ειδικού αναλυτή Μάικλ Ρούμπιν της επόμενης μέρας του θανάτου Νασράλα με την μετά-Μπιν Λάντεν εποχή για την Αλ Κάιντα
H διεθνής επικαιρότητα περιστρέφεται γύρω από την επόμενη μέρα της εξόντωσης Νασράλα από τους Ισραηλινούς και τις απειλές του Ιράν και επιχειρείται να χαρτογραφηθούν οι επόμενες κινήσεις της αντίπερα όχθης.
Ο Αμερικανός αναλυτής Μάικλ Ρούμπιν, αφού ανέλυσε σε προηγούμενο άρθρο του τις κινήσεις του Ισραήλ, επανέρχεται θέτοντας θέμα… Ιράκ. Αξίζει να σημειωθεί ότι Μάικλ Ρούμπιν είναι πρώην αξιωματούχος του αμερικανικού Πενταγώνου, συγγραφέας, αναλυτής, ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής.
Θα ακολουθήσει το Ιράκ τον καταστροφικό δρόμο του Λιβάνου; Αυτό το ερώτημα έθεσε ο Μάικλ Ρούμπιν και εξηγεί:
Θα αναλάβει το Ιράκ την «Αντίσταση»; Είναι έτοιμη η Βαγδάτη; Το χτύπημα του Ισραήλ στον Χασάν Νασράλα, τον επί χρόνια ηγέτη της Χεζμπολάχ, άφησε κενό στην κορυφή της ομάδας. Αν και η Χεζμπολάχ διόρισε στη συνέχεια τον Χασίμ Σαφιεντίν, έναν άνθρωπο που μόλις πριν από λίγες εβδομάδες δεν θεωρούνταν αρκετά σημαντικός για να φοράει βομβητή, η ικανότητά του να καλύψει τη θέση του Νασράλα είναι αμφίβολη.
Η απώλεια του Νασράλα επηρεάζει όμως περισσότερα από την μαχητική ομάδα του Λιβάνου. Από τις 3 Ιανουαρίου του 2020, όταν χτυπήθηκε με μη επανδρωμένο αεροσκάφος ο στρατηγός της ιρανικής δύναμης Qods, Qassem Soleimani, ο Νασράλα ήταν ο de facto ηγέτης αυτού που το Ιράν αποκαλεί μέτωπο αντίστασης. Τυπικά μιλώντας, βέβαια, ο Νασράλα καθόταν εκτός της αλυσίδας διοίκησης.
Ποιος θα είναι ο πραγματικός διάδοχος του Νασράλα;
Αμφισβητώντας ευθέως, λοιπόν, τις ικανότητες του Σαφιεντίν, ο Μάικλ Ρούμπιν εστιάζει σε τρία πρόσωπα για τη θέση του νέου ηγέτη του μετώπου της αντίστασης.
Ο Μάικλ Ρούμπιν σχολιάζει στο νέο του άρθρο στο nationalsecurityjournal.org:
Ο Hadi al-Amiri, για παράδειγμα, διευθύνει το εκπαιδευμένο, από τους Φρουρούς της Ισλαμικής Επανάστασης, Σώμα Badr. Έχει αμερικανικό αίμα στα χέρια του και μπορεί να ισχυριστεί ότι αξίζει ευρύτερη ηγεσία. Ωστόσο, προέρχεται από μια παλαιότερη γενιά, και η υγεία του πλέον κλονίζεται.
Δύο άλλοι Ιρακινοί, ωστόσο, μπορεί να επιδιώξουν να αναβαθμιστούν. Ο πρώτος είναι ο 50χρονος Qais al-Khazali, ο ηγέτης της Asa’ib Ahl al-Haq, μιας άλλης σιιτικής παραστρατιωτικής ομάδας που είναι γνωστή στη Δύση για τις συνεχείς επιθέσεις της κατά των αμερικανικών δυνάμεων.
Ο δεύτερος είναι ο Muqtada al-Sadr, επιζών γιος μιας εξέχουσας οικογένειας κληρικών, ο οποίος είναι επίσης 50 ετών. Ενώ οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπάιντεν πείθουν τους εαυτούς τους ότι ο Σαντρ είναι στην πραγματικότητα ανταγωνιστικός προς τον έλεγχο του Ιράν στο Ιράκ, τον παρεξηγούν θεμελιωδώς. Η σύγκρουσή του με το Ιράν δεν είναι μια διαμάχη σχετικά με την αντίληψη του Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί και του διαδόχου του Αλί Χαμενεΐ για την ιερατική εξουσία, αλλά μάλλον μια διαμάχη σχετικά με το αν ο ίδιος θα πρέπει να είναι ο ανώτατος ηγέτης ή να υποχωρεί στους Ιρανούς ομολόγους του.
Η σύγκριση με την Αλ Κάιντα
Στη συνέχεια ο Ρούμπιν κάνει μια της επόμενης μέρας του θανάτου Νασράλα με την μετά-Μπιν Λάντεν εποχή για την Αλ Κάιντα.
Μετά την εξόντωση του ηγέτη της Αλ Κάιντα, Οσάμα Μπιν Λάντεν, η τρομοκρατική οργάνωση διόρισε τον Αιγύπτιο οδοντίατρο Αϊμάν αλ Ζαουάχρι για να τον διαδεχθεί.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Ρούμπιν, υπήρξε γκρίνια στις πολλές περιφερειακές ομάδες της Αλ Κάιντα και σε σύντομο χρονικό διάστημα η καθεμία προσπάθησε να οργανώσει θεαματικές επιθέσεις για να διεκδικήσει τον μανδύα της ηγεσίας. Η ίδια δυναμική θα υπάρχει και μετά τον θάνατο του Νασράλα, καθώς όλα τα πλοκάμια της αντίστασης που υποστηρίζεται από το Ιράν επιδιώκουν την προαγωγή στην κεφαλή του χταποδιού.