Η εγκυμοσύνη είναι αναμφίβολα μία από τις πιο όμορφες περιόδους στην ζωή μιας γυναίκας. Βλέπεις την κοιλιά σου να φουσκώνει και νιώθεις να σχηματίζεται μέσα σου ένα μικρό πλάσμα. Η κύρια έγνοια είναι το μωρό να είναι υγιές και μία από τις μεγαλύτερες και πιο ευχάριστες αγωνίες είναι να ανακαλύψουμε αν θα είναι αγοράκι ή κοριτσάκι. Πλέον οι περισσότερες μαθαίνουμε το φύλο του παιδιού αρκετά νωρίς, ωστόσο υπάρχουν κάποιες μαμάδες (λίγες ομολογουμένως!) που προτιμούν να περιμένουν μέχρι την γέννηση και να το ανακαλύψουν μόνες τους.
«Δεν έμαθα το φύλο του παιδιού μέχρι την γέννηση και ήταν η καλύτερη επιλογή»
«Θυμάμαι ότι όλες μου οι φίλες περίμεναν πώς και πώς να μάθουν το φύλο του μωρού τους. Γι’ αυτό όταν επέλεξα να μην μάθω το φύλο του παιδιού μου, όλες το θεώρησαν περίεργο. Μέχρι και η γιατρός μου απόρησε. Όλοι με ρωτούσαν πώς είναι δυνατόν να μην θέλω να ξέρω.
Ωστόσο αυτή ήταν η επιθυμία μου! Ήταν επιλογή μου να μην θέλω να ξέρω. Στον τελευταίο μήνα εγκυμοσύνης η γυναικολόγος μου είπε “Μπράβο που περίμενες. Είναι πολύ δύσκολο και αρκετές γυναίκες μου ζητάνε να τους πω το φύλο λίγο πριν γεννήσουν”.
Πιστεύω ότι κάθε μαμά είναι ελεύθερη να επιλέξει ό,τι θεωρεί καλύτερο. Μια φίλη μου ήταν εξαιρετικά ενοχλημένη με την επιλογή μου και μια φορά ζήτησε από την γυναικολόγο μου να της το γράψει σε χαρτί, έτσι ώστε να ξέρει τί δώρα να αγοράσει. Φυσικά και δεν το επέτρεψα. Αργότερα όταν έμεινε εκείνη έγκυος, έμαθε αμέσως ότι περίμενε αγοράκι και μέχρι τον 8ο μήνα είχε ετοιμάσει το παιδικό δωμάτιο.
Εγώ, όμως, ήθελα να το ζήσω διαφορετικά και θεωρώ ότι κέρδισα πολλά από αυτού του είδους την αναμονή. Είχα στα χέρια μου το κλειδί για να ανοίξω το μπαούλο με το πιο απίστευτο μυστικό και δεν το έκανα. Έτσι, πέρασαν 9 μήνες. Ένιωθα ότι είχα αυτοέλεγχο και αυτό με γέμιζε με πολλή ενέργεια.
Καθώς φούσκωνε η κοιλιά μου, γνωστοί και συγγενείς προσπαθούσαν να μαντέψουν το φύλο του μωρού και με ρωτούσαν συνεχώς αν ήθελα αγοράκι ή κοριτσάκι. Δεν είχα καμία προτίμηση. Το μόνο που ήθελα και προσευχόμουν κάθε βράδυ ήταν το μωρό να γεννηθεί υγιές. Δεν με ενδιέφερε καθόλου το φύλο του. Ήξερα ότι με το που το έπαιρνα στην αγκαλιά μου θα το ερωτευόμουν. Θα έφερνα ένα μοναδικό πλάσμα στον κόσμο και θα έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να γίνει ευτυχισμένο.
Μία από τις πιο συχνές ερωτήσεις των πεθερικών μου ήταν τί χρώμα θα βάψουμε το παιδικό δωμάτιο. Πίστευαν ότι, επειδή δεν γνωρίζαμε το φύλο, έπρεπε να περιμένουμε να γεννηθεί πρώτα το παιδί και μετά να αποφασίσουμε. Προσωπικά όμως θεωρώ το πράσινο και το κίτρινο πιο χαρούμενα χρώματα από το ροζ και το μπλε. Φτιάξαμε το παιδικό δωμάτιο πολύ πριν γεννήσω και είχε πολλά χρώματα. Αποφύγαμε το ροζ και το μπλε: γιατί να γίνουμε στερεοτυπικοί όσον αφορά τη διακόσμηση;
Νομίζουμε ότι γνωρίζοντας το φύλο του ξέρουμε τι να περιμένουμε. Κάνουμε λάθος, όμως, γιατί κάθε παιδί ανεξάρτητα από το αν είναι αγόρι ή κορίτσι είναι μοναδικό και διαφορετικό και η αναμονή και η χαρά της ανακάλυψης μας βοηθάει να το κατανοήσουμε περισσότερο.»