Τα μεταλλεία αργύρου του Λαυρίου ήταν γνωστά από την αρχαιότητα. Από τα έσοδα των μεταλλείων αυτών δημιουργήθηκε ο ισχυρός αθηναϊκός στόλος που σύντριψε τους Πέρσες στη Σαλαμίνα. Ωστόσο στην περιοχή υπήρχαν και επιφανειακά μεταλλεύματα αργυρούχου μολύβδου.
Το 1864 ο Ιταλός επιχειρηματίας Ιωάννης Βαπτιστής Σερπιέρι (Serpieri) κάτοχος μεταλλείων στο Κάλιαρι της Σαρδηνίας, όταν διάβασε τις μελέτες του μεταλλειολόγου Ανδρέα Κορδέλλα προς το ελληνικό υπουργείο οικονομικών, με τις οποίες υποστήριζε επίμονα τη σκοπιμότητα επαναλειτουργίας των μεταλλείων του Λαυρίου, ήρθε το 1863 στην Ελλάδα σαν εκπρόσωπος ευρωπαϊκής εταιρείας.
Αγόρασε από τη μονή Πεντέλης και την κοινότητα Κερατέας κτήματα συνολικής έκτασης 10.791 στρεμμάτων, στα οποία υπήρχαν σωροί σκωρίας από τα αρχαία μεταλλεία και προχώρησε τον Απρίλιο του 1864 στην ίδρυση της ιταλογαλλικής εταιρείας Roux- Serpieri- Fressynet C.E. στο Λαύριο.
Στην περιοχή όμως υπήρχαν και σωροί μεταλλούχων απορριμμάτων (εκβολάδων), επί των οποίων η εταιρεία δεν είχε δικαίωμα εκμετάλλευσης, αν και η ίδια επέμενε ότι είχε. Έτσι σύντομα η εταιρεία ήρθε σε ρήξη με την ελληνική κυβέρνηση για την εκμετάλλευση των εκβολάδων.
Ο ελληνικός τύπος μάλιστα, υπερβάλλοντας, υπολόγιζε ότι η αξία των εκβολάδων ήταν τεράστια και θα μπορούσε να επιλύσει το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας. Η κυβέρνηση Κουμουνδούρου ψήφισε τότε νόμο με τον οποίο κρατικοποιούσε τις εκβολάδες, προκαλώντας την αντίδραση της εταιρίας, αλλά και της Γαλλίας και της Ιταλίας, την μεσολάβησή των οποίων απαίτησε η εταιρία, ζητώντας μάλιστα και αποζημίωση από το ελληνικό δημόσιο, ύψους 15 εκ. δραχμών, ποσού τεράστιου για την εποχή.
Αποτέλεσμα της σύγκρουσης ήταν η πτώση της κυβέρνησης Κουμουνδούρου, αλλά και των κυβερνήσεων Ζαΐμη και Βούλγαρη που τη διαδέχτηκαν. Σχηματίστηκε τότε κυβέρνηση υπό τον Επαμεινώνδα Δεληγιώργη, ο οποίος και είχε ανακινήσει πρώτος το θέμα των εκβολάδων. Ο Δεληγιώργης απαίτησε από την εταιρία να προσέλθει ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων για την επίλυση της διαφοράς.
Αντέδρασαν όμως οι κυβερνήσεις Γαλλίας και Ιταλίας και απαίτησαν την παραπομπή της διαφοράς της εταιρίας με το ελληνικό κράτος σε διεθνή διαιτησία! Η Γαλλία μάλιστα απείλησε ανοικτά την Ελλάδα, ότι αν δεν αποδεχόταν τη διαιτησία, ο στόλος της θα απέκλειε τα ελληνικά λιμάνια! Η πολιτική των κανονιοφόρων σε όλο της το μεγαλείο δηλαδή.
Τόσο ο Δεληγιώργης, όσο και ο βασιλιάς Γεώργιος όμως δεν υπέκυψαν στις πιέσεις. Τότε εμφανίστηκε ο Ανδρέας Συγγρός, ο οποίος, επικεφαλής Ελλήνων κεφαλαιούχων, εξαγόρασε την εταιρία.
ποιΩστόσο η εξέλιξη αυτή προκάλεσε απίστευτη άνοδο της τιμής της μετοχής της νέας εταιρίας, η οποία όμως δεν στηρίζονταν στην πραγματικότητα, αφού τελικά τα έσοδα από τις εκβολάδες δεν ήταν τα αναμενόμενα. Έτσι η μετοχή κατέρρευσε, οδηγώντας σε οικονομική καταστροφή την πλειοψηφία των μετόχων.