H επιλογή να θηλάσουμε το μωρό μας δεν έρχεται χωρίς κάποιες σημαντικές θυσίες.
Οι μητέρες που θηλάζουν, εκ των πραγμάτων, περιορίζονται στον τρόπο με τον οποίο περνούν το χρόνο τους, προσέχουν τι τρώνε και τι πίνουν και καθορίζουν τη ζωή τους με βάση τον θηλασμό. Ξυπνούν πάντα για δώσουν το στήθος τους στο μωρό και εκτελούν χρέη «πιπίπλας» όταν το βρέφος δείχνει ανήσυχο, κουρασμένο κλπ.
Σε αυτόν τον μαραθώνιο η μητέρα χρειάζεται πάντα στήριξη και βοήθεια και το ιδανικό θα ήταν ο σύζυγος να βάλει ένα χεράκι ώστε τα πράγματα να γίνουν πιο εύκολα και λειτουργικά και να μην χάνετε χρόνος ενώ εσείς θηλάσετε. Ας δούμε μερικά πράγματα που μπορεί να κάνει ο μπαμπάς ώστε όλα να γίνουν λίγο πιο εύκολα.
Ο πατέρας δύσκολα αντιλαμβάνεται τον σημαντικό ρόλο που έχει στην ανατροφή του παιδιού όταν εκείνο είναι νεογέννητο. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι δεν μπορούν να κάνουν πολλά αφού η μητέρα είναι εκείνη που θηλάζει το μωρό. Κι όμως οι μπαμπάδες μπορούν να έχουν μια βαθιά επίδραση στον θηλασμό και την ευημερία τόσο της συντρόφου τους όσο και του παιδιού τους. Οι έρευνες άλλωστε λένε πως όταν μια μητέρα έχει την υποστήριξη και την ενθάρρυνση του συντρόφου της, ο θηλασμός είναι πιο σωστός και σε μεγαλύτερη χρονική διάρκεια.
Ας δούμε πώς μπορεί ο πατέρας να υποστηρίξει τη μητέρα κατά τον θηλασμό:
1. Ας είναι προετοιμασμένος
Ο πατέρας μπορεί και πρέπει να προετοιμαστεί για τον θηλασμό διαβάζοντας κατ’ αρχήν για ποιους λόγους είναι τόσο σημαντικός. Μπορεί να παρακολουθήσει σεμινάρια για την αξία του θηλασμού αλλά και για το πώς ο ίδιος μπορεί να βοηθήσει την σύντροφό του να τα καταφέρει καλά με τον θηλασμό του μωρού τους.
2. Πρέπει να είναι υποστηρικτικός
Από τη στιγμή που θα έχει τις κατάλληλες γνώσεις θα μπορεί να πει και τα κατάλληλα ή σωστά πράγματα στη σύντροφό του. Οτιδήποτε άλλο όπως κλισέ και εξυπνάδες μόνο πονοκέφαλο θα μπορούσαν να της προκαλέσουν. Ο πατέρας πρέπει να είναι τρυφερός και υποστηρικτικός με τη σύντροφό του στην περίοδο του θηλασμού. Πρέπει να παίρνει από πάνω της άλλα βάρη προκειμένου να μπορεί η ίδια να αφοσιωθεί στον θηλασμό του βρέφους.
3. Πρέπει να είναι και φίλος και σύντροφος και να έχει και υπομονή
Είναι αλήθεια πως σε αυτήν την φάση η οικογένεια χρειάζεται ηρεμία και μόνο ηρεμία. Η μητέρα που θηλάζει και μπορεί –για σκεφτείτε το- να υποφέρει από την καισαρική τομή της, πιθανόν κουράζεται, πονάει, έχει τις αγωνίες της και μπορεί να εμφανίσει νεύρα ή άλλες συμπεριφορές που δεν είναι ευχάριστες. Μην ξεχνάτε και τις ορμόνες που μετά τη γέννα είναι σε περίεργη κατάσταση… Ο πατέρας δεν πρέπει να οξύνει τα πράγματα. Πρέπει να αντιδρά ήπια και με υπομονή. Κανένας δεν κινδύνευσε από αγκαλιά και τρυφερότητα. Αν είναι τρυφερός και δείχνει κατανόηση, σύντομα θα είναι όλα καλύτερα. Κυρίως θα έχει υποστηρίξει με τη στάση του τη σύντροφό του στο δύσκολο πολλές φορές έργο του θηλασμού.
Τέλος, ας διευκρινίσουμε εδώ ότι το νεογέννητο βρέφος δεν ανήκει στη μητέρα αποκλειστικά. Ο πατέρας δεν πρέπει να διστάζει ή να φοβάται να αγκαλιάσει, να παίξει, να νανουρίσει ή ακόμη και να περιποιηθεί το μωρό του. Είναι απόλυτα σημαντικό για τον μεταξύ τους δεσμό αλλά κυρίως για το πόσο καλό κάνει και στο βρέφος και στην οικογένεια η ενεργώς δράση του πατέρα εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο. Οι περισσότεροι μπαμπάδες αφήνουν λίγο να “ξεπεταχτεί” το μωρό και μετά εμπλέκονται. Είναι λάθος να μένει ο πατέρας ως παρατηρητής σε μια τόσο όμορφη και σοβαρή περίοδο για τη ζωή της οικογένειας.